Maingay ang paligid ng beach dahil parang may kasiyahang nagaganap. Kahit madilim na, marami pa ring tao ang nasa dalampasigan.
"Where are they? And how come you easily found them in this large mass?" tanong ko kay Angelie na akala ko nakasunod sa'kin. Nilingon-lingon ko siya sa paligid pero hindi ko siya makita.
"Saan kaya nagpunta 'yon? Akala ko ba ituturo niya sa'kin ang pinaroroonan nila?"
"Good evening po, Sir. Drinks po?" alok sa'kin ng isang nakaunipormeng babae na sa tingin ko ay nagtatrabaho sa resort na 'to.
"Ah, hindi na. Ano palang kaganapan ngayon dito at marami ang tao?" tanong ko sa kaniya.
"May team building po ang isang company mula sa siyudad po. Teka, hindi po kayo guest namin, Sir?" parang nagtataka na siya.
"Hindi, kakarating ko pa lang eh. May sinundan lang akong kakilala."
"Sir, before ka kasi makapunta dapat may reservation kana. Po
A month later."Angelie, c'mmon! I'm all ready here but my things are not!" sigaw ko sa kaniya dahil nasa kwarto ko siya."Then you go there with that clothes only, simple!" sigaw din niya pabalik. Aba, sumasagot pa talaga.Pupunta kasi ako, ay kami pala ni Angelie dahil sasama raw siya sa Bohol. Magbabakasyon lang do'n ng ilang linggo at makikipista na rin kina Gerome. Nagpresenta si Angelie na siya ang mag-aayos ng mga gamit ko pero syempre sinecure ko nang hindi na niya mapapakialaman ang underwear ko, nakakahiya kasi sa kaniya.Ilang linggo na ang nakalipas matapos ang break up namin ni Clarice. Aminado akong affected pa rin ako sa nangyari kahit anong pilit kong hindi ito isipin. Makikipagkita ako sa kanya ngayon bago bumiyahe. Hiniling niya no'ng isang araw pa na gusto niyang makipag-usap ng maayos. Hindi sana ako papayag kaso itong si Angelie, mapilit. Kung ano-ano na naman ang sinasabi.
I had a lunch sa isang kainan malapit sa airport. Dala ko rin ang sasakyan ko hanggang dito pero kukuhanin din ito ni St. Peter... este ni Kuya Peter ko pala.From: Kuya Peter"Nasa airport ka na ba? Kalalabas ko pa lang ng opisina pero papunta na 'ko."Text niya 'yan sa'kin kanina kaya kumain na lang ako habang hinihintay siya. Si Angelie naman, nasa harapan ko na sinisinghot ang pagkain ko. Para tuloy siyang asong tignan ngayon."What?" singhal niya. Aso nga talaga. Buti na nga lang, wala masyadong tao rito sa gawi ko dahil tumatawa na naman ako mag-isa."Oh, your brother is there!" turo niya sa labas.Si Kuya nga na kabababa lang sa taxi. Tinapos ko na agad ang pagkain at pinuntahan siya."Hi, Kuya!" bati ko sa kaniya. Ngumiti lang ito at inakbayan ako."Nakakainggit ka naman, Teo.""Sus, may inggit ka pa
"Anong sasakyan natin papunta sa inyo?" tanong ko sa kaniya.Sumasabay lang si Angelie sa amin habang nasa gilid ko. She's smiling all the way, mukhang excited."Walis ting-ting, Pre. Gusto mo ba?" sagot niya. Tsk, lumalabas na naman ang kapilyuhan niya. Isa sa mga na-miss ko sa araw-araw."Ano ka, mangkukulam na may lumilipad na walis? 'Yan ba ang career change mo?""Kung ayaw mo ng walis, lana na lang!"Lana, 'yung parang langis ata 'yon na pinapahid. Lana kasi ang tawag sa kanila."Lana ka riyan, 'la na kasi akong pera kaya e libre mo 'ko ng pamasahe," pagbibiro ko."Basta, secret na muna."Naglakad kami sa may bakanteng lote."Tawid tayo sa kabila, mainit kasi rito." Sinunod ko lang ang sinabi niya. Siya ang mas nakakaalam ng gagawin. Hindi nga mainit sa side na 'to, landong sa Bisaya.Bigla naman siyang tumakbo papunta sa isang sasakyang naka-park kaya hinabol ko."Hoy, hi
After naming mag-harvest ng palay ay nanghuli naman kami ng mga alimasag at binenta sa kanilang merkado o pamilihan. Mura lang ang presyohan ng mga bilihin dito kung ikukumpara sa nakasanayan ko. Mura na, presko pa.Mga bandang alas-onse na ng umaga naubos lahat ng paninda namin kaya umuwi kami agad sa bahay dahil sa tirik ang araw kaya mainit. Sumakay lang kami ng motor ni Gerome papunta sa palengke at pauwi. Motor o habal-habal at trisikel ang kadalasang transportasyon sa lugar na ito dahil hindi uso ang jeep. May bus naman pero sa malalaking kalsada mo lang makikita."Kumusta ang experience ng panghuhuli at pagbebenta ng lambay?" tanong sa'kin ni Gerome habang siya'y nagd-drive.Ako naman, nakaangkas sa kaniya. "Ayos lang naman, enjoy siya gawin. Kaso, nagkasugat-sugat ang kamay ko."Paano ba naman, kinamay namin ang panghuhuli pero naka-gloves. Kahit gano'n, memorable naman ang experience na 'yon.Sunday na ngayon, so bukas na ang start ng tour
"Good morning, babe. Bangon ka na. Baka ma-late ka pa at mapapagalitan ka ng sumpungin mong boss," nakangiti kong sambit. "Hmm, sige. Ingat ka, babe. See you when I see you. Labyu!" pagpapaalam ko bago niya unang ibinaba ang tawag. A great morning indeed lalo na't narinig ko ang boses niya. "Ayan ka na naman, pre. Parang nagiging alarm clock ka na sa kagigising mo ro'n sa gf mo," react naman ni Gerome, pinsan kong walang love life. "Alam mo, Gerome, kapag gusto at mahal mo ang isang tao, gagawin mo lahat para sa ikabubuti at ikasasaya niya," naka-akbay kong sabi. Ang powerful talaga ng mga words of wisdom ko sa umaga. Magkasalubong na kilay niya naman akong tiningnan. "Oh, para ka na ring nanay ngayon kung magsalita. Gagawin daw ang lahat, para kanino? Sa mga anak mo, pre?" Ang bitter talaga ng lalaking 'to. &n
"Good morning, Sir. Mukhang good na good mood kayo ngayon ah," bungad sa 'kin ng guard sa resto ko na si Chief Joemar. "May sobrang good news lang din kasing sumalubong, chief." Hindi pa rin siguro nawala ang bakas ng kasiyahan sa nakasalubong at nabalitaan ko kanina kaya napansin niya. Kung no'ng una'y ngiti ng pang-aasar ko kay Gerome ang meron ako, napalitan naman ito ng kagalakan at kaligayahan para sa incoming new member of the family. Pagkapasok ko sa kitchen area, agad kong isinuot ang usual get up ko na bib apron at hairnet na pinatungan ng white head cap. "Good morning, Chef. Ito po ang menu natin ngayon. May reservation po kasi tayo for lunch meeting ng ILY Corp.," pag-e-explain ng assistant chef ko sabay abot ng menu. "Well then, simulan na natin!" saad ko. "Aye, aye, Chef!" sigaw ng staffs ko in unison. Nag-prepa
9:40 pm na at nagre-ready na kami para magsara, kaka-alis lang din ng last customer. 9:00 am to 9:00 pm ang operating hours namin kaya mahaba-habang araw talaga ang nangyari kanina. Nilalakad ko lang ang resto papuntang condo dahil walking distance lang naman 'to. Sayang lang ang gasolina at mas mabuti rin para hindi na ako makadagdag sa polusyon na nagaganap sa mundo. Napatingin ako sa isang bench kung saan may nakahigang babae, parang natutulog ito at walang pakialam sa paligid. Ngunit bakit d'yan siya natutulog? Hindi ba siya na-iingayan sa paligid? Delikado pa naman ang panahon ngayon, nagkalat na ang mga hindi mabubuting loob. Samo't-saring krimen ang mga nangyayari lalo na sa mga kabataan at kababaihang nagiging biktima. "Ah, baka umidlip lang siya sandali, uuwi rin siya," saad ko sa sarili ko bago siya nilampasan hanggang sa nakauwi na 'ko. Agad akong nagbihis ng
"Well, you have a point, maybe I was." Nagsimula na kaming lumakad papuntang resto. Wala pa ang mga employees dahil 7 o'clock pa naman ang call time nila. Binuksan ko na ang main entrance ng resto at nilapag muna ang dala ko. "You can wait here, okay? I'll get you some food to eat," tiningnan niya lang ako at tinanguan. Pinaghintay ko muna siya sa kahit saang parte ng resto na gusto niya habang papunta ako sa kitchen area. Nag-prepare lang ako ng spaghetti since ito lang ang mabilisang lutuin. Kumuha na rin ako ng slice ng custard cake sa fridge. Wala pa kasing ingredients kaya wala pa akong malulutong ibang pagkain. We serve newly cooked dishes everyday. Minsan ay cook while you wait nga sa orders kung wala sa menu ang gusto ng customers, as long as available lang ang ingredients. Ganyan kami ka flexible. "Miss, eto na..." biglang nawala ang babae. Nand