CHAPTER NINETEEN

Mabilis na lumakad paalis si Hendell bago pa siya tuluyang sumabog sa inis. Hindi niya maintindihan kung bakit kailangan siyang pagchismisan ng mga iyon ng harap-harapan na parang wala lang siya sa tabi ng mga ito. Imagine, they are old- too old enough to attain a high level of understanding towards the younger generation pero sila pa itong nangunguna sa panghuhusga sa kapwa. Tuloy ay pinamamarisan ito ng mas nakababata sa kanila. 

That cycle should stop. It has to end bago pa maging basura ang mundo.

 

"Oh, mukha kang nalugi. Anong nangyari?" tanong ni Tres na nakatambay sa bungad ng gate niya.

Naiinis na binuksan niya ang gate at pumasok. "Ang daming putakte sa mundo na 'to, Tres. May insecticides ba na mag e-eliminate ng mga taong peste sa mundo?"

Rinig niya ang pagtawa nito habang sinusundan siya papasok ng bahay. "Wala pa yatang naiimbentong ganiyan. Kung sakaling mayroon man, siguradong bibili din si Ma