KABANATA 24

I saw sincereness in her eyes. She genuinely smiled after that.

Napangiti na rin ako at na patango. I am so lucky to have her as my friend. I am the most luckiest friend in the world. “I know and thank you for everything,” sabi ko sa kanya.

“Not big deal,” biro niya at dahil doon ay pareho kaming napatawa.

Marami marami na rin kaming nasa classroom. Tahimik akong nagbabasa sa aking librong hiniram habang si Lhara naman ay busy sa panonood sa kanyang cellphone. We waited ng ilang minuto sa aming pinaka unang subject teacher sa araw na ito. Mga trenta minuto rin kaming naghintay sa aming classroom bago dumating ang aming guro. At sa trenta minutong iyon ay hindi bumalik si Leon. Hindi ko alam kung bakit may oras pa akong isipin iyon at naiinis ako sa sarili ko dahil doon.

I shouldn’t have care about that anymore. Wala ako sa lugar para isipin pa iyon. At wala rin ako sa lugar para maging concer