I wish I didn't wake up. Because I'm fine in the comfort of the darkness and unconsciousness. But I woke up to feel another undying pain.Because on the second day of my mother's burial, my sister died.I feel like I'm totally drained mentally and emotionally. The argute sound of the machine connected to my sister's pulse is keep on playing inside my head as if it's like a terrifying music without an ending. And the flat green line on the monitor is the worst line I could ever seen in my entire life.I'm now sitting at the edge of the hospital room while looking to the dead body of my sister. On the other corner is my best friend, mourning for the lost of his brother too.On the cold morning of August 24 Sebiala Hope and Brian Con, died.My sister's time of death is 4:30While Bico's time of death is 4:35Tumayo ako at lumabas ng kwarto saka dere-deretsong naglakad papasok sa chapel ng ospital.Nanginginig ang mga tuhod ko habang naglalakad palap
I wish I didn't wake up. Because I'm fine in the comfort of the darkness and unconsciousness. But I woke up to feel another undying pain.Because on the second day of my mother's burial, my sister died.I feel like I'm totally drained mentally and emotionally. The argute sound of the machine connected to my sister's pulse is keep on playing inside my head as if it's like a terrifying music without an ending. And the flat green line on the monitor is the worst line I could ever seen in my entire life.I'm now sitting at the edge of the hospital room while looking to the dead body of my sister. On the other corner is my best friend, mourning for the lost of his brother too.On the cold morning of August 24 Sebiala Hope and Brian Con, died.My sister's time of death is 4:30While Bico's time of death is 4:35Tumayo ako at lumabas ng kwarto saka dere-deretsong naglakad papasok sa chapel ng ospital.Nanginginig ang mga tuhod ko habang naglalakad palap
Everything has an ending but it doesn't mean that ending is the limitation of everything. Because you could always choose to start again, turn the page and welcome a new chapter."Fly high My Doctor.."I whispered as I let go a bunch of white balloons in the air. I smiled weakly while looking to the cute picture of my sister while hugging her favorite toy with a smudge of chocolate on her face."Hintayin niyo ako diyan Nay, magiging maayos ako rito 'wag kang mag alala."Binitawan ko na rin ang isa pang bugkos ng mga puting lobo na may nakadikit na litrato ng Nanay ko.Ngayon ang libing nila at nauna na akong tumalikod sa mga tao dahil hindi ko kayang panoorin silang tinatabunan ng lupa. Tama na ang makita silang walang buhay, masyado ng masakit kung panonoorin ko pa silang ibaon sa lupa.Kumuha ulit ako ng isa pang bugkos ng lobo na may nakadikit na larawan ni Bico.May tumakas na luha sa mga mata ko ng sumariwa sa isip ko ang pangakong binitawan niy
"Ela bilis na mahuhuli na tayo!" Nagmadali akong ayusin ang buhok ko ng marinig ang sigaw ni Lanna sa ibaba.Hinatak ko ng mahigpit ang panali at napadaing pa ako ng sumakit ang anit ko dahil sa lakas ng pag hatak."Oo andiyan na!" Sigaw ko pabalik at nag madaling bumaba.Papunta kami ngayon sa skwelahan. Dalawang taon ang nakalipas mula ng dumating ako rito ay naging maayos ang takbo ng buhay ko.Paunti unti nakakasanayan ko na ang mabuhay sa bagong kapaligiran at taong nakakasalamuha ko. Bagama't nasa puso at isip ko pa rin ang pangungulila kila Nanay at Seb."Bakit ba ang tagal mo? Alam mo namang hindi nag tatagal si Mr. Lo dito eh.""Sorry na okay? Kung sana kasi hindi mo ako na-impluwensyahan ng panonood ng k-drama ede sana maaga akong natutulog at nagigising.""Hoy kasalanan ko pa? Para namang hindi ka naki mine sa mga oppa ko tse!""Ano bukas pa ba tayo pupunta sa school?!" Sigaw ni Kio sa loob ng kotse.Nag ka tinginan kami ni La
"Psst. Ela""Pssst.""Huy!"Inis kong binalingan ng tingin si Kulas."Ano ba?! sitsit ka ng sitsit.""Sungit. Tatanungin lang naman kita kung tapos ka na sa design mo?""Kita mong ginagawa ko ngayon diba? Bulag ka? Bulag? Ang kulit tsk."Ibinaling ko ang atensyon ko sa ginagawa kong plates. Kung hindi kasi ako sumama kay Lanna kagabi ede sana natapos ko ito.Late na kami nakauwi dahil ang lola niyo nawili sa panonood ng mga sumasayaw at sinubaybayan pa ang kapatid niya sa pag sayaw kay Wishei. Akala niya naman mukha siyang seventeen na kilig na kilig tss. Pati tuloy ako nadamay."Ang sabi ni Russel partner daw kayo sa thesis totoo ba?""Oo bakit?"Naitapon ko ang lapis ko ng hampasin niya bigla ang lamesa."Bakit siya Ela? Pwede naman ako eh! Dapat ako na lang.""Para kang tanga Kulas!" Inis kong pinukpok sa kaniya ang ruler."Aray! Ang sakit ah.""Huwag ka kasing oa at istorbo dahil kailangan ko na 'tong matapos ngayo
Pagkatapos ng pag uusap namin ni Kuyang naka facemask ay nagpatuloy kami sa paglilibot sa iba pang mga tourist spot."Luto na ba sila?"Palihim akong ngumiwi at umiling ng marinig na naman ang madalas na tanong ng mga turista.Nakatingin kasi sila ngayon sa mga tubig na umaagos pababa ng bulkan. Ang mga isda kasi na makikita rito ay kulay pula at mistulang luto na."Nako hindi po. Kaya lang ganiyan ang kulay ng mga isda ay dahil sa temperature ng tubig. Hot spring ang tubig na umaagos galing sa taas ng bulkan pababa at para maka survive ang mga isda ay kinailangan nilang mag adopt sa uri ng environment na mayro'n sila."Kagaya ng kung paano ako nag adopt at mag adjust noong bago pa lang ako rito."Ohh is it safe if we eat them?""Why would you eat them Natalia, you're such a heartless.""What? I'm just asking Kuya I'm not going to eat them for real. I'm not that stupid." She rolled her eyes.I chuckled and shook my head."It is not advisa
There's a saying that when you are in the midst of pain and suffering the struck of the clock hands will move very slowly to the point that you think it's not moving.But when you're in a better mood and craving for more time and wish that you'll be stuck in where you are right now that's when the clock moves fast. Kagaya ng kung paanong ang mga alaala na mistulang ginagawa mo ilang minuto pa lang ang nakakaraan ay tinatanaw mo na lang sa isang larawan, at hindi namamalayang ilang taon na pala ang lumipas."Congratulations Engineer Villanovo!"Napa itlag ako dahil sa biglang pag sabog ng confetti sa likod ko at sigaw ng mga tao.My hands flew to my mouth when I saw my family and friends cheering and smiling for me."Ang galing galing naman! Top 2 pa oh baka pinsan ko yan!" Buong pagmamalaking sigaw ni Lanna at tinakbo ako para yakapin. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiiyak dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko.Sa mga nakaraang
Ang sarap sarap pa sana ng tulog ko dahil sa pagod at puyat na inabot kagabi pero kinailangan kong bumangon ng maaga para sa trabaho.Naligo ako at nag ayos muna ng sarili bago lumabas ng kwarto para lang makita ang mga kaibigan at pinsan kong halos mag patong patong na sa pag tulog.Si Lanna ay nasa ilalim ng lamesa ang ulo. Si Kio naman ay naka siksik sa pang isahang upuan. Ang iba, kung ano ano ang posisyon.Inuga uga ko si Lanna."Lanna, gising.""Hmm.." daing niya at bumaling sa kabilang gilid.Kasi naman pag uwi ko galing sa sementeryo lasing na siya. Kulang na lang pumasok sa loob ng bote at lumangoy."Aalis na ako.""Shaan ka pupunta?" May hangover accent pa matibay!"Sa site. Magtatrabaho ako.""Iinom tayo diba?""Ano? Chlorine ba 'yong nainom mo kahapon? Hindi ka pa nga nahihimasmasan iinom ka na naman."Sinubukan niyang bumangon pero dahil nga nasa ilalim siya ng lamesa ay nauntog ang mukha niya."Aww!""Oh