WHAT HURTS MORE THAN BEING BETRAYED? Nothing. Absolutely fucking nothing."Hindi ka dapat nandito," mahina ang boses ni Margaux nang magsalita. Ganoon pa man, hindi noon naitago ang anghang ng bawat kataga.Gritting her teeth and knotting her eyebrows, she watched as Alberta walked into her room. Hanggang makaabot ito sa kanyang bedside table at ilapag ang hawak na tray ng pagkain doon. She frowned more. "Si Rome ang pinatatawag ko—""Hindi niya gustong pumunta rito."Then, there was that dragging silence again, scraping her ears like it was still last Sunday morning.Halos isang linggo na nang abutan siya ni Rome na sumasayaw sa tree house. Pagaling na ang mga malilit na sugat sa kanyang paa. Ilang magkakasunod na pagbisita ng doktor, ilang tableta ng pain-killer, at kaunting pahinga lang ay nakabawi na siya.Kaso hindi nakasabay sa paggaling ng kanyang katawan ang kanyang puso. At mas malamang, hindi na talaga ito gumaling kahit kailan."Kumain ka, Margaux." Saglit siyang tinapunan
'NASIYAHAN KA BA SA GINAWA MO? Ito ba talaga ang gusto mo?' Napailing si Rome nang maalala ang mga sinabi ni Margaux. Alam niya ang tamang sagot sa mga iyon, pero mas pinili niyang itikom ang kanyang bibig.Isa lang naman ang sagot eh—hindi.Kaso ay may magbabago pa ba sa sitwasyon nila kung niyakap niya na lang nang mahigpit ang kanyang cara? Kung pinatahan niya ito tulad ng mga nakaraan at hinalikan imbes na pagsarahan ng pinto, mabubuhay ba sila niyon sa huli?Isa lang din ang sagot—hindi.He closed his eyes, realizing where his stream of thoughts was heading. Then, with a heavy sigh, he pulled a cigarette from his pocket and stepped away from the spot where he last saw Margaux.'Alberta! Kasalanan mo lahat ito!' he mentally cussed before stopping exactly at where Margaux found the adoption paper.Wala siyang sinayang na pagkakataon nang pulitin ang dokumentong nagpaiyak sa kanyang cara. Kinagat niya ang sigarilyo, kinuha niya ang ligther na nakapatong sa desk at sa huli... mas inu
NAKALIMUTAN NA NI MARGAUX kung gaano siya katagal nakatitig sa bakanteng parte ng kama. Nasanay na siyang magising mag-isa mula nang magkasakitan sila.Ganoon pa man ay kakaiba ang umagang ito. The familiar scent of his shampoo and cologne was lingering in the air. Pumapalibot ito sa kanya at sumigid sa kanyang ilong na tila ba tinabihan siya ng binata kagabi.'Imposible,' She shook her head as she slowly. She was extra careful when she stretched her legs and got ready to stand. Until..."Ouch!" Bigla siyang napasigaw nang may maapakan sa sahig. Matalas 'yon, itim, at gawa sa makapal na salamin.Curiously, she bent down and picked it up. "Paanong napunta 'to rito..." Then slowly her voice dissolved to thin air as realization ebbed her.One second she was frozen, and the next, she was already rushing to the huge window in her room.Histerikal siya nang ubos-lakas na itulak ang salaming nakaharang doon at nagmamadaling ilusot ang kalahati ng kanyang katawan sa bintana. Ni hindi niya na
"BAKIT GISING KA PA, CARA MIA?" Rome didn't move a muscle as he towered over Margaux. Pagod siya. Her baffled expression wasn't exactly what he wanted to see at this holy hour—alas-dos ng madaling araw.When he decided to come there, what he pictured in his mind was him embracing a woman neck-deep in slumber. Hindi ito ang inaasahan niya – certainly not."I- I..." Paulit-ulit na nagbukas-sara ang mga labi ni Margaux pero wala ni isang buong salitang lumabas doon. Nanatili itong pipi bago nanginginig ang daliring tinuro ang air vent sa kisame.He hardened his jaw. Then, cocking his head, he gritted, "Sa pinto ako dumaan.""H-Hindi... " Tarantang naipilig ng kanyang cara ang ulo habang nanlalaki ang mga mata. "Nakita kita... Doon ka galing sa kisame—""Ang sabi ko, sa pinto ako dumaan." Mas diniinan niya ang kanyang boses para igitgit sa isip nito ang kanyang sinabi. Pagkatapos noon ay kaswal na bumaba siya ng kama at naglakad papunta sa private bathroom nito.He wasn't in the mood to d
SWOLLEN. MARGAUX BIT HER LIP as soon as her butt touched the chair. Mabagal siyang napahigit ng hininga bago pasimpleng pinag-krus ang mga hita sa ilalim ng lamesa. She then grabbed her mug and took a sip.'God, I'm so sore... Ganoon ba talaga ka-wild si caro kagabi?' naitanong niya sa sarili, kasabay ng pagsimsim sa kanyang kape. Namumula ang kanyang mga pisngi sa lihim na pagkapahiya, humahapdi kasi ang kanyang pagkababae.Desperate to move her attention away from her sex, she scanned the dining room and settled her gaze on the empty chair across from hers. Her eyebrows knitted as she put her coffee down. "Tinawag mo ba para mag-agahan ang señorito Romano mo?""M-madam?" Napalingon sa kanya ang katulong na kasalukuyang naghahanda ng agahan. Halatang hindi nito narinig ang kanyang sinabi base sa nagtatakang itsura nito."Tinatanong kita kung nasaan ang señorito Romano mo?" Tinuro niya ulit ang bakanteng upuan ng binata."Umh... M-madam—""Hindi mo siya tinawag?" Agad na binalot ng ir
WHEN LUCILLE WALKED into the room at three-thirty in the afternoon, Rome was still sitting next to Gustavo's bed, smoking a cigarette without a care.Huminto na si Gustavo sa pagbibigay ng Morse codes. The poor guy was now signaling a dirty finger while heaving his final breaths. Lalo itong naghingalo dahil sa usok na nasasagap ng ventilator. Ganoon pa man ay wala nang pakialam si Rome roon. Kasalanan naman nito kung bakit bigla siyang nangailangan ng pampakalma."Maestro?""Sabihan mo si Tats na aayusin namin ang armory." Isa pang hithit at mabilis tumayo ang binata mula sa upuan. Balewalang tinapon nito ang upos ng kanyang sigarilyo sa sahig bago diniinan 'yon ng sapatos.He was scorned. Pakiramdam niya ay sasabog na ang kanyang isip sa dami ng mga tanong na nagsisiksikan doon.Attempting to comfort himself, Rome reached for his nape and squeezed it repeatedly. Mahigpit niyang naipikit ang kanyang mga mata bago muling nagsalita, "Sabihin mo rin sa kanya na bibili tayo ng mga bala at
"ALEXA, PATAY KA NA BA?" Nanginginig ang boses ni Margaux sa lamig. Nakaupo siya sa sidewalk at tuloy ang malakas na ulan.Her fingers were freezing and her hair was a wet mess, curtaining her face. Sumasagad sa kanyang buto ang lamig mula sa kanyang basang damit, pero wala naman siyang magawa.Hindi niya alam kung nananadya ba ang pagkakataon, pero ilang minuto matapos mawalan ng signal ay nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Pinadilim niyon ang buong paligid hanggang sa magmistulang pang-eksenang horror ang kinaroroonan niya.The wind was howling, together with the mad sound of the waves from the nearby sea. Halos dumapa sa lupa ang mga talahib na nasa kanyang likuran, pero ang reaksyon niya lang roon ay paghigpit ng kanyang mga daliri sa hawak na cellphone.'Ang lamig...' She bit her tongue when her chin started to tremble. Her virtual assistant hadn't replied in a while, although the screen of her phone stayed on. Gamit ng kanyang kotse ang pinakamahal na headlightspero nagmis
IT WASN'T SUPPOSED TO FEEL LIKE IT DID. Nang kumpirmahin ni Rome ang kinatatakutan ni Margaux ay dapat na sinampal niya ito. Tama lang na magalit at magsisigaw siya. Dapat sinabi niya rin dito na araw-araw siyang kinakabahan na baka makasalubong niya sa kalsada ang kanyang isang-gabing-esposo at makilala siya nito.Who would have thought that it was her caro all along?Nakakaloko ang nangyari...Pakiramdam niya ay pinaglaruan siya nito. Pero..."I'm sorry," narinig niyang malungkot na bulong ni Rome. He then slowly bent down to her and softly kissed the side of her lips. Halos hindi sumayad sa kanya ang halik na 'yon— napakagaan. Nonetheless, sapat ang naging epekto ng pagdampi ng mga labi nito sa kanya para magwala ang kanyang puso."Hindi ko intensyong lokohin ka." He kissed her eyes before dropping another gentle kiss on the tip of her nose. "Hindi ko sinasadya. Marami akong bagay na hindi ko sinasadya, cara mia. I'm—"Margaux shut Rome up with a wild kiss. Hindi na kasi niya kayan