"Sigurado ka ba tungkol doon, Yara? Paano yung tungkol sa engagement mo with Chance?" Lesley said after she ate my piatos. Tingnan mo ang g@ga na 'to, nililibang lang ako kase nilalantakan na pala niya ang pagkain ko. Narito kami ngayon sa field at tumatambay. Wala raw yung adviser namin kase hindi ko alam bakit ako tinatanong niyo? Kaya ayun, lumabas kami ng classroom, in short, nag-cutting classes po kami. Ay hindi pala, nag-cutting lang pala since wala naman pala kaming klase kase nga wala yung adviser namin. Ano ba, paulit-ulit kayo eh. Anyways, napag-isip-isip ko rin kase na ipakilala si Davon kay mom and dad. Sakto at uuwi sila mamaya galing sa Palawan. Actually, matagal ko na sanang gustong gawin ito since naipakilala niya na rin ako sa parents niya. Marahil ay nagtataka na iyon kung bakit hindi niya ma nami-meet ang parents ko samantalang ilang months na kaming magkarelasyon. It's just that, I'm afraid, lalo na kay daddy. Natatakot ako na magalit siya dahil may boyfriend na
Naging tahimik ang byahe namin ni Davon papunta sa school kinabukasan. Akala ko hindi niya ako susunduin because of what happened last night. Pero nagulat ako kanina nang maabutan ko di kalayuan sa gate namin na nakaparada ang kotse niya. He even went out of the car para pagbuksan ako, in a quite way. Nakailang buntong hininga at panay ang sulyap ko sa kaniya habang nasa loob kami ng kotse. Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin. Kung ano bang tamang words ang gamitin ko. For the ninth time, I glanced at him. I held his sleeve and slightly pull it to get his attention. Pero ni sulyap ay wala, galit ba siya sakin? Arg, what a stvpid question, of course he is! Wag ka ngang t@nga, Zayara! Hindi ko na siya kinulit, mukhang wala talagang balak na kausapin ako. Napanguso ako at pinahiran ang tumakas na luha sa mata ko. Sa labas ko na lamang tinuon ang atensyon ko. Pero pvtangina, hindi tumigil sa pagtulo ang mga luha ko kaya naman maya't-maya rin ang pahid ko sa mukha ko. Ghad, baka
"Ano?" naitanong ko sa kaniya, nabigla ako sa kaniyang sinabi. Magtanan? Ni minsan ay hindi iyon sumagi sa isip ko. Marahas siyang napabuntong hininga at sinabunutan ang sarili. He looks so frustrated like he's having a big-big problem. Mukhang dinaig niya pa ako. "Would you go with me? I'll book a flight to Italy, bukas na bukas din. Now tell me, are you with me, babe?"Ilang beses akong napakurap at pinipilit na ipasok sa kokote ko ang mga sinabi niya. What th he1l is he saying? Bakit kailangan naming gawin iyon? Napatanga ako, hindi ko alam ang sasabihin ko. He's encouraging me to go and run away with him in Italy. Why is that? To get rid of that fvcking arranged marriage? "Look, I... I don't know... I'm not ready either." Nagsalubong ang makakapal niyang kilay sa narinig. Nagulat na lamang ako nang kumalabog ang center table sa pagitan namin dahil hinampas niya iyon. Tila nawawala siya sa sarili, what's with him? "Babe." Iyon lamang ang tanging salitang lumabas sa bibig ko para
Today is Sunday at nakakulong lamang ako sa sa unit na tinitirhan namin ni Chance. Simula nung huli naming pag-uusap ni Davon, nang umalis ako sa unit niya, ay hindi ko na siya nakita. He's nowhere to be seen. Kumbaga ay nawala na lamang siya na parang hula. It's been three days without seeing him even his shadow and that hurts the he1l of me. I tried calling him pero hindi ko siya ma-contact. Pinuntahan ko siya sa unit niya pero wala rin akong nadatnan doon. He didn't attend his classes last friday, ghad, mababaliw na ako. Kapag hindi pa siya pumasok sa Monday o hindi nagpakita sa akin ay pupunta na ako sa mansyon nila. Marahil ay naroon siya. But why? Is he avoiding me? Galit ba siya sa akin? "Hey, wala ka bang plans today?" Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang nerbyos nang may bigla nalang nagsalita sa likuran ko. Inis kong nilingon si Chance na wari ko ay kakagaling lamang sa banyo at naligo. Nakapagpalit na kase siya ng damit at basa rin ang kaniyang buhok, mukha siyang fresh
"Saan ka ba nanggaling? Alam mo bang pinag-alala mo 'ko? I tried to call you and text you pero hindi ka naman nagri-response." I faced Davon pagkaraan ng ilang minutong pagyayakapan namin dito sa rooftop. Gosh, for fvck sake, para akong binunutan ng daang-daang palaso sa dibdib nang sa wajas ay heto na siya sa tabi ko pagkatapos ng ilang araw na pagkawala niya. Sa wakas ay narito na siya. Oh ghad, saan ba siya nanggaling? Nang salubungin ko ang mga mata niya ay kinulong niya akong muli sa bisig niya. Saka ay nilabanan niya ang mga titig ko. Pinipigilan ko ang pagbagsak ng aking mga luha lalo na nang masilayan ko ang kabuoan niya. He looks so tired and sad at the same time. Kung titingnan ko siya ngayon ay para siyang mayroong pinoproblema."Alam mo ba yung feeling na halos... halos mabaliw na 'ko kakaisip kung nasaan ka? Kung bakit hindi mo sinasagot yung tawag ko? Alam mo ba kung i-" I was froze when he grabbed my waist and pulled me closer to him. And after that,he kissed me. Ramd
"Saan ka galing? Anong oras na?" Kusang napawi ang ngiti sa aking labi matapos kong maisara ang pinto. Hinarap ko si Chance na nakaupo sa couch pero higit na naagaw ng pansin ko ang nakalagay sa center table sa harapan niya. A bottle of whiskey together with a shot glass. Is he drunk? "Lasing ka ba?" I looked at him who is currently leaning his back on the couch. Nakatingin siya sa gawi ko habang nakanguso at namumungay ang mga mata. Magulo rin ang buhok niya at gusot ang puting polo. Mukhang lasing na nga ang isang 'to. Ni hindi na nagawang magbihis ng pambahay. "Stop answering me with a question." Nalukot ang noo ko at pasimpleng napairap sa kaniyang sinabi. Hindi ko iyon pinansin at dumeretso sa kwarto para magbihis. Pagkatapos ay lumabas ulit ako at lumapit sa kinaroroonan niya. Ganoon pa rin ang posisyon niya ngunit ngayon ay nakapikit na. Tinangka kong ligpitin ang bote ng whiskey pero narinig ko agad ang pag-angal niya. "Don't,that's mine!"Napairap ako at umiling-iling. He
HINDI kami magkasabay pumasok ni Chance tulad ng parati. Tutal ay wala pang nakakaalam ng tungkol sa engagement namin except Davon and my friends, ay ayokong may makakita na magkasama kami.Pagkarating sa school ay sa classroom agad ang deretso ko. Medyo marami-ramk na rin kami roon pagdating ko. Naroon na rin sina Ley at Bea na abala sa pagkukuwentuhan tungkol sa kung anong bagay. "Goodmorning, Madame!" sabay nilang bati sa akin. Naupo na ako sa armchair ko pagkatapos ko silang batiin pabalik. Habang hinihintay ang aming propesor ay nagkuwentuhan muna kami tungol sa kung anu-ano, pati nga si Cy ay nakisali na sa amin. "Omy, ikaw ba Yara, may swimsuit ka na ba?" tanong bigla ni Ley sa akin. Napakunot ang aking noo sa kaniyang tanong. Swimsuit? Para saan? I mean I know kung saan ba dapat gamitin pero bakit biglang napunta roon ang topic? "Para saan? "Nagkatinginan silang dalawa dahil sa aking tanong. Kaoagkuwan ay sabay nila akong inirapan at napadaing pa ako nang bigla nalang nilan
Ilang araw ang lumipas pagkatapos ng gabing iyon. At masasabi kong tila ako ay pinaparusahan. Simula nang gabing iyon, naging mailap si Davon sa akin. Para mas maging maliwanag, iiniwasan niya ako. Everytime na mag-a-attempt ako na kausapin o lapitan siya, hindi niya ako pinapansin. Unlike noon, hindi ko na siya nakakasabay tuwing breaktime and that sucks. Pero hindi iyon ang masakit sa lahat. It's everytime na makikita ko siyang may kasamang ibang babae. Para akong pinapatay sa sobrang sakit na makitang ang lalaking mahal ko ay may kasamang iba. Parang gusto ko na lamang maglaho kesa makita siyang ganoon. Katulad na lamang ngayon. Nasa cafteria kami para kumain ng lunch pero tila wala akong ganang kumain. The man I love is eating with his friends with a girl beside him. "Zayara, let's go. Malapit na mag-time."Hindi ko na namalayan ang oras dahil sa kakatitig sa kaniya. Ni hindi ko nga naubos ang pagkain ko. Tumayo na sila Ley, Bea together with Cy and Chance. Walang gana akong tum