Chapter 22

 

Tnce looked very offended after hearing the story that I told them tonight.

“‘Tang ina naman, bakit ka gan’yan? Si Savannah na ‘yong girlfriend mo!” bulyaw niya sa akin.

Terrence might be a real dork but he can be really scary when angry, tulad ngayon. Sinalinan ko ng alak ang baso ko bago ininom ‘yon nang diretso.

“Wala naman akong ginawa,” sagot ko.

Wala naman talaga akong ginawa. I just watched Grace walked away from us after introducing herself to Savannah. Tinapos namin ni Savannah ang pag-e-enroll niya hanggang sa nag-aya na siyang umuwi dahil pagod na siya.

The exhaustion is evident in her face so I believed her. After all, we did so many things in the university and I, myself, felt so tired.

“Wala ka ngang ginawa, pare,” Aldrin said, calmly. “‘Yon na nga. Normally, nasa bahay ka pa ni Savannah ngayon. ‘Tang ina, 8:30 pa lang nang gabi. Ang normal na uwi mo, alas onse. Minsan nga doon ka na natutulog, ‘di ba? May problema talaga. Hindi mo na p’wedeng ikaila ‘yon.”