“Tell me what happened, Sever.”“Mula saan?” I shifted on my seat to face him. “Mula noong umalis kami.” “Wala namang masiyadong nangyari.” Napairap ako. “Pati ba naman ikaw, magsisinungaling sa akin?” Napakamot sa ulo si Sever. “Damn. Wala kang sasabihin kay Ruan, ha? Wala kang isusumbong na ako ang nagsabi sa 'yo.” My assumption was right. Sinabihan nga ni Ruan ang lalaki na huwag magsasabi sa akin. Siguro ay gano'n din ang ginawa niya kina Haiver at Ervo kaya ayaw nilang sabihin sa akin ang totoong nangyari. “Ayaw niyang malaman mo hindi dahil sa wala kang karapatan. Ayaw niyang malaman mo kasi ayaw ka niyang mag-alala pa dahil tapos na.”May nangyari talaga na dapat kong malaman. “Ano nga ang nangyari?” I asked impatiently. Nababahala ako dahil baka mamaya ay bumaba na si Ruan dahil pinapatulog lang naman niya yung kambal sa kuwarto. “Noong umalis ka dala ang mga anak niyo, alam mo bang hindi namin siya nakausap nang isang linggo? He became too focused on his plan of taki
Dumating ang araw ng aming pag-alis pabalik sa Pilipinas. Naimpake na ang lahat ng aming gamit at handa na kaming lumipad. Bumalik na si Ervo sa Espanya dahil kinailangan. Bago 'yon ay ilang beses namin siyang pinasalamatan dahil sa pagpapatuloy niya sa amin dito. Si Haiver at Sever naman ay kasama naming uuwi sa Pilipinas. I was pushing the stroller where Hera was lying down and sleeping. Si Nanay naman ay abala pa rin sa pagche-check kung kumpleto ba ang mga naimpake namin kahit ilang beses na namin 'yon nasigurado na kumpleto 'yon kahapon pa. Kasalukuyan naming hinihintay ang van kung saan kami sasakay patungo sa airport. Helicopter sana upang mas mabilis ngunit naisip namin na hindi kakayanin ng mga bata. Ruin raised his arms to ask his father to carry him. “Where are we going, Daddy?” he wondered. Si Aero naman ay napakapit sa damit ko habang nakatayo sa gilid ko. Ruan gave them a gentle smile. “To our home, my son. We're going to our home.” Hindi ko alam ngunit tila pumikit
I was quiet as a predator aiming for a prey. Maingat ang aking mga hakbang habang sinisiguro ko na walang ibang nakakakita sa akin. Habang tumatagal ay padilim nang padilim ang hallway na aking tinatahak, ngunit hindi ko magawang huminto. Hindi ako dapat na huminto. Kailangan kong sundan ang lalaki. He was heading to the basement. I was holding my breath while tying the mask tightly behind my head. I didn't have a hard time entering this masquerade party, pero mukhang mahihirapan akong makalabas dito ngayon. If I would follow the man to the basement, I might get into a trap. Or maybe I am already in one? Hindi lingid sa kaalaman ko na hindi biro ang seguridad sa lugar na ito. I was lucky that my backers did what they had to do to get me in here peacefully. However, I didn't enter the party as an alluring lady in a hot long gown. Nandito ako bilang isang taga-silbi. This is a party of elites. Lahat ng nandito ngayon ay may malalaking pangalan hindi lamang sa loob kundi p
An unknown number was calling me. Noong una ay wala akong balak sagutin ito. Malay ko ba kung scammer ito na maniningil ng utang na hindi ko naman inutang, o 'di kaya naman ay death threats mula sa mga kaaway ko. Ngunit matapos ang ilang segundo, kusang gumalaw ang aking daliri upang sagutin ito. “Sino 'to?” bungad ko sa kabilang linya. “Zalaria, it's me.” Napangiwi ako kasabay ng paglaylay ng aking mga balikat matapos marinig ang pamilyar na boses. Hindi ko na pala dapat sinagot ang tawag. “Why did you call?” diretsong tanong ko sa pakay ng aking magaling na ama. Hindi ko alam kung paano niya nakuha ang numero ko dahil sa pagkakatanda ko ay hindi ko naman ito kailan man ibinigay sa kaniya. “I want to offer you something,” he answered straightforwardly. Wala manlang kumusta o simpleng pagbati. The side of my lips rose into a smirk. “Paano kung ayaw kong tanggapin?” “Five million pesos.” Napatanga ako. Ano raw? “I will give you five million pesos if you accept my offe
Indistinct whispers could be heard the moment we stepped our feet inside the hall. The party had officially started. Imbes na nasa harap at sa nagsasalita nakatuon ang atensyon ng mga tao, sa direksyon naman namin sila nakatingin. This time, sigurado akong hindi ako ang nakaagaw ng kanilang pansin kundi ang lalaki na kasalukuyang nakapulupot ang braso sa bewang ko. The way he enveloped his arm around my waist was territorial as if he already claimed me as his. Wala na rin sa tabi ko ang butler na kasama ko kanina. This man talked to him before we headed here. Ilang beses kaming huminto sandali sa tuwing may mga taong babati sa kaniya and those people didn't fail to throw me a curious glance, indirectly asking my sister's fiancé the question 'who is she?'. Kahit labag sa loob ko ay nginingitian ko ang lahat sa kanila para naman wala silang masabi. Kaya lang, ni isang beses ay hindi manlang nagsalita ang lalaki tungkol sa kung sino ako at bakit niya ako kasama. He would just nudge
The entire room was dark and the sound of our sloppy kisses and erotic moans were the only ones that could be heard inside the room. His warm hands were sensually caressing every part of my body that he could touch. From my back, down to my butt, until he reached my legs. Ipinalibot niya ang dalawang hita ko sa bewang niya at isinandal ako sa pader. Napapikit na lamang ako dahil sa sarap ng sensasyon na nararamdaman ko. He was kissing me hungrily. Mukhang wala siyang balak pakawalan ang labi ko kaya ako na mismo ang umiwas nang nawawalan na ako ng hininga. Still, he didn't stop kissing me. He gently kissed my cheeks until he traveled down to my neck. I couldn't help but to moan because of the pleasure I felt when his lips nibbled the skin of my neck. Nakakakiliti, pero masarap. I was gripping his hair the whole time I was pinned against the wall. Kung hindi ang labi ko ang hinahalikan niya, ang leeg ko naman ang pinapapak niya. Hanggang sa hindi na siya nakatiis. He carefully
I thought something terrible would happen after that night, pero matapos ang tatlong linggo ay naging normal pa rin naman ang pamumuhay ko. Matapos i-send sa akin ng tatay ko ang kalahati ng limang milyon na ipinangako niya ay hindi na niya muli ako kinausap. I received no bad call from him. “Any plans?” Kumunot ang noo ko sa naging tanong ni Sever. Kasalukuyan akong nakasakay sa passenger seat ng kaniyang sasakyan dahil naisipan ko na ayain siyang kumain sa labas. “What do you mean by plans?” “We'll be having three months of official vacation, hindi ka ba masaya?” Oh, right. That means hindi kami makatatanggap ng kahit anong misyon sa loob ng dalawang buwan, urgent man o hindi. Hindi gaya ng normal na araw pagkatapos namin sa isang misyon, posibleng makatanggap kami agad ng tawag para sa panibagong bakbakan, kahit anong oras pa 'yan. “Kailan pa ba ako nagplano para sa bakasyon?” Napailing ang lalaki sa sagot ko. “Right, kailan ka ba nagplano para sa buhay mo?” Sa tot
Buntis ako. Alam kong hindi na dapat ako magulat pa, pero hindi maproseso ng utak ko ang nalaman ko. My hands were shaking again while staring at the two positive pregnancy tests I was holding. “Pa-check up tayo mamaya? Samahan kita.” Nakaupo lamang sa tabi ko si Sever habang hinahagod ang likod ko. The comfort he was giving me freed the emotions I tried caging inside my heart. “K-Kaya ko ba? Kakayanin ko ba 'to?” I asked, almost breathless. Can I be a mother? Do I deserved to be a mother? “I am utterly sure you will be a good mother, Zalaria.” As someone who grew up without a father by my side, sure, I will be a good mother dahil alam ko na kung ano yung mga bagay na kailangan ng mga anak ko at maibibigay ko 'yon sa kanila kahit na wala silang tatay. Pero, kakayanin ko ba? I knew that emotionally, I am not as strong as my mother. Baka sabayan ko lang ang magiging anak ko sa pag-iyak niya. I looked up to prevent my tears from falling. “Isang putok lang naman 'yon, ah?”