NASA loob si Julian ng isang kilalang bar sa Quezon City. Kagagaling lang niya sa isang delikadong mission. It was a joint operation with the SWAT, and he assisted alongside his agents. Isang malaking human trafficking ang nasabat nila nahuli nila ang ilan sa miyembro ng isang organized crime group na nag-operate sa buong Pilipinas. His much-awaited break came at last. Kaya deserve niyang magliwaliw. Sa nakalipas na taon ay mga malalaking misyon ang kinasangkutan niya. His company flourished these days. Hindi niya halos namalayan ang paglipas ng mga buwan dahil sa sobrang abala niya. Nakakadalawang bote pa lang siya ng beer nang may biglang lumapit sa kanyang babaeng pamilyar ang mukha. Pigil ni Julian ang matawa nang tuluyan niyang maalala kung sino ito. Mabagbiro talaga ang tadhana. Small world. He thought. “Hi, handsome!” magiliw na bati ng babae. “I’m Vanessa. But you can call me Vani. What’s your name?”“Julian Arevalo,” inilahad niya ang kamay. “Nice meeting you, Vani.”Maka
NIKOLE felt she lived in a dream. Pero ngayong damang-dama niya ang init ng katawan ng dalawa nakasisiguro siyang hindi ito isang panginip. Ayaw niyang bumitaw sa mga ito dahil natatakot siya na baka biglang basta mawala. Hindi pa rin kasi talaga siya makapaniwala.“So warm…” Nakapikit si Nikole habang mas hinigpitan ang pagkakayakap sa dalawa.“It’s been so long, darling,” Clive mumbled. “I miss this,” usal naman ni Julian. “I thought you were busy. The text was just a try.” Nikole closed her eyes harder. Parang bigla siyang na recharge mula sa matinding pagod at pangungulila. “We’re happy that you’re back with us,” saad ni Clive.Kung hindi pa nila narinig ang malakas na pagtunog ng oven ay hindi pa sila bibitaw sa isa’t isa. “Oh, wait. My cake!” Tumakbo si Nikole papuntag kusina habang pumasok naman ang dalawa sa bahay. Parang mga bata ang dalawang lalaki na sunod nang sunod sa kanya. Hanggang sa nagkasya ang dalawa na maupo sa dining table habang pinagmamasdan siyang abala sa
“TELL me you guys are joking!” Alanganin ang ngiting nakaguhit sa labi ni Nikole. Hindi siya agad nakahuma sa wedding proposal ng dalawa. Silang tatlo magpapakasal? It sounded weird, but surprisingly he loved it!“Are you sure? Teka, sandali! Maghunus-dili muna tayong lahat.” Huminga nang malalim si Nikole para kalmahin ang eratikong tibok ng kanyang puso.Muling nagkatinginan ang dalawang binata.“Ayaw mo ba?” Kinakabahang tanong ni Clive.Si Julian ang nagsalita. “We talked about this sometime a few months ago. Sabi namin na kung sakaling mangyari na magkaroon tayo ng pagkakataon na magsama-sama na muli. Hindi na namin palalampasin ang pagkakataon. Bakit naman tayo magpapaapekto sa iisipin ng iba? Masasanay din ang mga iyan. Ang importante wala tayong inaapakang tao.”“That’s the point. I’ve explained it to my family before. They’re against it, of course. But they negotiated as long as I can give them an heir, then it’s settled,” sabi naman ni Julian. “Oh my goodness!” Nahihigit ni
GAYA ng kanilang na pag-usapan ay tinungo nilang tatlo ang mansion ng mga Castellaneta kinabukasan. Naroon si Vicente sa garden nagpapahangin bandang takipsilim. “Dad!” tawag ni Nikole sa ama. Nakaupo ito sa garden bench habang umiinom ng tea. “Hija! What brought you here—” bigla itong natigilan nang mag-angat ng tingin at nakita ang dalawang lalaking kasama niya.“Good afternoon, Sir!” Halos magkasabay na bati nina Clive at Julian pagkatapos ay bahagyang yumuko. “I never thought my greatest fear would come as early as now.” Natawa nang pagak ang matanda. “Dad, I came here so we could give a courtesy. I know you’re mad. I know because I did this, you might even disown me. But I want to be happy in this lifetime, Dad. I’m sorry being disappointing you until this very moment. But I love to be with them. Please give us your blessing.”Namumula ang mukha ni Vicente kaya biglang nag-alala si Nikole sa lagay nito. Pero huminga lang ito nang malalim at nagbuga ng hangin. “I will never gi
SA ISANG mamahaling subdivision naninirahan ang pamilya ni Clive sa Taguig. The Garcia warmly welcomed Nikole and they shared a sumptuous dinner with them. Nakilala rin ni Nikole ang mga kapatid ni Clive na sina Clifford at Cera.Mababait ang magulang ni Clive at hindi inaasahan ni Nikole ang magigiliw na pakikitungo ng mga ito. “Now I get it why my son is smitten to the one and only Castellaneta Heiress,” masayang wika ng ama ni Clive. Si Ramon Garcia. “Thanks you, Sir.” Tipid na ngumiti si Nikole.“You’re like a goddess, Ate Nikole. I hope I’m pretty as you!” hindi napigilan bulalas si Cera na kanina pa titig na titig sa kanya. Lumawak ang ngiti sa labi ni Nikole. “You’re also pretty. You’re like an Asian princess.” Totoong sabi niya. Bagay na bagay rito ang pagiging tsinita na katulad ng kapatid nito ay nawawala ang mata kapag ngumingiti. Habang si Clifford sa tabi nito ay tahimik na lang kumakain. “Since you are going to be a member of this family, hija. Are you willing to mer
LUMIPAD papuntang Tibet ang tatlo para sa kanilang kasal. It was a rural place called Chang Tang. Malapit ang border niyon sa Nepal dahil may plano silang mag-cross country para sa kanilang honeymoon. Nikole instantly fell in love with the place. Para siyang nasa ibang mundo dahil sa malaparaisong ganda ng local. They were greeted by a female guide. She introduced herself as Diki. Tantiya ni Nikole ay nasa early twenties lang si Diki. Namumula-mula ang kutis nito. Her prominent phoenix eyes made her appealing. “Tashi delek!” Diki greeted them in Tibetan language. Iginiya sila nito sa isang village Kung saang kitang-kita ang nakakmanghang mountain ranged, ng Himalayas. Habang naglalakad sa malawak na grassland ay kitang-kita ang nagpapastol ng mga tupa sa gilid ng napakalinis na Kawa. “I love it here!” masayang-masaya si Nikole habang pinagmamasdan ang ganda ng kapaligiran. Halos hindi na nga niya maintindihan si Diki sa mga pa-trivia nito sa lugar na iyon dahil para siyang nananig
SA HOSPITAL na naglagi si Bernila mula nang dalhin siya roon. Kailangan siyang mamonitor ng doktor dahil sa kanyang kalagayan. Hindi naman siya pinabayaan ng asawa na at lagi itong nasa tabi niya. “Mahal… kumusta na ang pakiramdam mo?” tanong ng nag-aalalang si Kaden. “Okay lang ako…” sinikap niyang ngumiti. Ayaw niyang ipakitang nahihirapan siya. Sa nakalipas na taon, nakita niya ang effort nitong mapasaya siya. Kaden eventually developed feelings for her, for reak. Nawala na rin ang insecurity niya kay Nikole. Ang saya-saya nila nitong mga nakalipas na buwan. Talagang pinanindigan na nila ang pagiging mag-asawa kaya nga nakabuo agad sila ng baby matapos siyang makunan. But she knew the danger first hand itinago niya sa asawa na delikadong siyang magbuntis. She talked with her Ob-Gyne at hindi naman ito nag kulang sa paalala. Mayroong kasing abnormal antibodies ang kanyang immune system. Akala niya magaling na siya dahil wala naman siyang nararamdmang kahit ano nitong nakaraang.
DUMATING ang araw ng kabuwanan ni Bernila. Nagulat si Nikole nang biglang tumawag si Kaden. Bakas ang pagkataranta sa boses nito. “Niki, please come over. Bern wants to see you.” Kaden was rattling.“Ha? Lumabas na ba si baby?” Napamulagat si Nikole.“No. No. Please? Pakibilisan. Kanina niya pa ako kinukulit.” There was an urgency in his voice.“Okay, hold on. I’m coming over.” Nakita ni Julian na nagmamadali siyang umalis. Akma sana itong magluluto para sa kanilang hapunan. “Hun, where are you going?”“Bern wants to see me. I guess she’ll give birth soon.”“Oh, okay. Let me drive you then.”. Mabilis nitong tinanggal ang apron at inihanda ang kotse. Excited na kinakabahan si Nikole para kay Bernila lalo na at hindi kaila sa kanya ang kundisyon nito. Pero tiwala siya sa sandamakmak na doktor na nakapalibot rito na ligstas nitong mailalabas ang sanggol. Nang nakarating si Nikole sa loob ng private room ni Bernila. Naabutan niya itong hawak-hawak ni Kaden ang kamay. “Niki…” Agad na