“TELL me you guys are joking!” Alanganin ang ngiting nakaguhit sa labi ni Nikole. Hindi siya agad nakahuma sa wedding proposal ng dalawa. Silang tatlo magpapakasal? It sounded weird, but surprisingly he loved it!“Are you sure? Teka, sandali! Maghunus-dili muna tayong lahat.” Huminga nang malalim si Nikole para kalmahin ang eratikong tibok ng kanyang puso.Muling nagkatinginan ang dalawang binata.“Ayaw mo ba?” Kinakabahang tanong ni Clive.Si Julian ang nagsalita. “We talked about this sometime a few months ago. Sabi namin na kung sakaling mangyari na magkaroon tayo ng pagkakataon na magsama-sama na muli. Hindi na namin palalampasin ang pagkakataon. Bakit naman tayo magpapaapekto sa iisipin ng iba? Masasanay din ang mga iyan. Ang importante wala tayong inaapakang tao.”“That’s the point. I’ve explained it to my family before. They’re against it, of course. But they negotiated as long as I can give them an heir, then it’s settled,” sabi naman ni Julian. “Oh my goodness!” Nahihigit ni
GAYA ng kanilang na pag-usapan ay tinungo nilang tatlo ang mansion ng mga Castellaneta kinabukasan. Naroon si Vicente sa garden nagpapahangin bandang takipsilim. “Dad!” tawag ni Nikole sa ama. Nakaupo ito sa garden bench habang umiinom ng tea. “Hija! What brought you here—” bigla itong natigilan nang mag-angat ng tingin at nakita ang dalawang lalaking kasama niya.“Good afternoon, Sir!” Halos magkasabay na bati nina Clive at Julian pagkatapos ay bahagyang yumuko. “I never thought my greatest fear would come as early as now.” Natawa nang pagak ang matanda. “Dad, I came here so we could give a courtesy. I know you’re mad. I know because I did this, you might even disown me. But I want to be happy in this lifetime, Dad. I’m sorry being disappointing you until this very moment. But I love to be with them. Please give us your blessing.”Namumula ang mukha ni Vicente kaya biglang nag-alala si Nikole sa lagay nito. Pero huminga lang ito nang malalim at nagbuga ng hangin. “I will never gi
SA ISANG mamahaling subdivision naninirahan ang pamilya ni Clive sa Taguig. The Garcia warmly welcomed Nikole and they shared a sumptuous dinner with them. Nakilala rin ni Nikole ang mga kapatid ni Clive na sina Clifford at Cera.Mababait ang magulang ni Clive at hindi inaasahan ni Nikole ang magigiliw na pakikitungo ng mga ito. “Now I get it why my son is smitten to the one and only Castellaneta Heiress,” masayang wika ng ama ni Clive. Si Ramon Garcia. “Thanks you, Sir.” Tipid na ngumiti si Nikole.“You’re like a goddess, Ate Nikole. I hope I’m pretty as you!” hindi napigilan bulalas si Cera na kanina pa titig na titig sa kanya. Lumawak ang ngiti sa labi ni Nikole. “You’re also pretty. You’re like an Asian princess.” Totoong sabi niya. Bagay na bagay rito ang pagiging tsinita na katulad ng kapatid nito ay nawawala ang mata kapag ngumingiti. Habang si Clifford sa tabi nito ay tahimik na lang kumakain. “Since you are going to be a member of this family, hija. Are you willing to mer
LUMIPAD papuntang Tibet ang tatlo para sa kanilang kasal. It was a rural place called Chang Tang. Malapit ang border niyon sa Nepal dahil may plano silang mag-cross country para sa kanilang honeymoon. Nikole instantly fell in love with the place. Para siyang nasa ibang mundo dahil sa malaparaisong ganda ng local. They were greeted by a female guide. She introduced herself as Diki. Tantiya ni Nikole ay nasa early twenties lang si Diki. Namumula-mula ang kutis nito. Her prominent phoenix eyes made her appealing. “Tashi delek!” Diki greeted them in Tibetan language. Iginiya sila nito sa isang village Kung saang kitang-kita ang nakakmanghang mountain ranged, ng Himalayas. Habang naglalakad sa malawak na grassland ay kitang-kita ang nagpapastol ng mga tupa sa gilid ng napakalinis na Kawa. “I love it here!” masayang-masaya si Nikole habang pinagmamasdan ang ganda ng kapaligiran. Halos hindi na nga niya maintindihan si Diki sa mga pa-trivia nito sa lugar na iyon dahil para siyang nananig
SA HOSPITAL na naglagi si Bernila mula nang dalhin siya roon. Kailangan siyang mamonitor ng doktor dahil sa kanyang kalagayan. Hindi naman siya pinabayaan ng asawa na at lagi itong nasa tabi niya. “Mahal… kumusta na ang pakiramdam mo?” tanong ng nag-aalalang si Kaden. “Okay lang ako…” sinikap niyang ngumiti. Ayaw niyang ipakitang nahihirapan siya. Sa nakalipas na taon, nakita niya ang effort nitong mapasaya siya. Kaden eventually developed feelings for her, for reak. Nawala na rin ang insecurity niya kay Nikole. Ang saya-saya nila nitong mga nakalipas na buwan. Talagang pinanindigan na nila ang pagiging mag-asawa kaya nga nakabuo agad sila ng baby matapos siyang makunan. But she knew the danger first hand itinago niya sa asawa na delikadong siyang magbuntis. She talked with her Ob-Gyne at hindi naman ito nag kulang sa paalala. Mayroong kasing abnormal antibodies ang kanyang immune system. Akala niya magaling na siya dahil wala naman siyang nararamdmang kahit ano nitong nakaraang.
DUMATING ang araw ng kabuwanan ni Bernila. Nagulat si Nikole nang biglang tumawag si Kaden. Bakas ang pagkataranta sa boses nito. “Niki, please come over. Bern wants to see you.” Kaden was rattling.“Ha? Lumabas na ba si baby?” Napamulagat si Nikole.“No. No. Please? Pakibilisan. Kanina niya pa ako kinukulit.” There was an urgency in his voice.“Okay, hold on. I’m coming over.” Nakita ni Julian na nagmamadali siyang umalis. Akma sana itong magluluto para sa kanilang hapunan. “Hun, where are you going?”“Bern wants to see me. I guess she’ll give birth soon.”“Oh, okay. Let me drive you then.”. Mabilis nitong tinanggal ang apron at inihanda ang kotse. Excited na kinakabahan si Nikole para kay Bernila lalo na at hindi kaila sa kanya ang kundisyon nito. Pero tiwala siya sa sandamakmak na doktor na nakapalibot rito na ligstas nitong mailalabas ang sanggol. Nang nakarating si Nikole sa loob ng private room ni Bernila. Naabutan niya itong hawak-hawak ni Kaden ang kamay. “Niki…” Agad na
MALAYANG bumuhos ang luha ni Kaden habang nasa labas ng nursery room kung saan nakalagay ang kanyang anak. Hindi niya ito matingnan nang diretso. Ayaw pa rin tanggapin ng utak niya ang mga nangyari. Kuyom niya ang mga kamo habang paulit ulit na sumasagi sa isip niya ang sinabi ng doktor matapos manganak si Bernila. “I’m sorry… we did our best. But she didn’t make it…”Mariin siyang napapikit. Naroon din ang pamilya niya sa hospital pero hinayaan muna siyang na pag-isa. Lahat sila nagluluksa sa biglang pagkawala ni Bernila. Pigil na pigil niya ang emosyon kahit gusto niyang magwala. Parang sasabog ang dibdib niya sa matinding sakit. Why this had to happen when everything was going smoothly between him and his wife? Napakaraming katanungan ang nabuo sa magulong isip ni Kaden pero ni isa ay wala siyang naapuhap na sagot. Nanatili lang siya roon. Nakatayo at wala sa sarili. Walang kahit anong salita ang makakapagbigay ng tawag sa klase ng sakit na nararamdaman niya ngayon. Hanggang s
4 YEARS LATER NAPASIGAW si Nikole nang makita ang dalawang pulang guhit mula sa pregannacy test kit niyang hawak. Naroon siya sa loob ng banyo ng kwarto at mabilis pa sa alas kwatrong tumakbo sina Clive at Julian. “What is it?!” halos magkasabay na tanong ng dalawa na biglang sumulpot sa pinto ng banyo. “It’s positive! It’s a success, we’re having a twins!” Ipinakita niya ang resulta ng pregnancy test kit at hindi makapaniwala ang dalawang lalaki na nagkatingan. They even made a high five. Matagal na kasi nilang pinlano ito. Nikole had undergo in vitro fertilization to ensure she’d carry two babies with different fathers. Maraming prosesong pinagdaanan, even their first attempt had failed. Pero sa pangalawang pagkakataon ay mukhang nagtagumpay sila. Nagka trust issue kasi si Nikole noong hindi naging matagumpay ang unang subok kaya ngayon na isipan niya subukan ang pregnancy test para lang makumbinsi ang sariling mayroon na ngang buhay siyang dinadala sa kanyang sinapupunan. “Thi