NopeGinising lang ako ni Ville nang nakarating kami sa mansyon. Tiningnan ko ang labas dito.. may nagbago, parang nirinovate ito noong wala ako. Maganda naman yung huling kita ko dito bago ako umalis pero mas maganda ngayon. May nagbago rin pala sa pag-alis ko."Ville!" rinig kong sigaw ni lola. Bumaling ako sa kanya. Nakita ko kung gaano ito kasayang makita kami o yung apo niya. Nakita niya si Ville pag bumisita siya pero dahil busy siya, matagal niyang hindi nakita si Ville."Lola!" tunakbo palapit si Ville dito at niyakap ng mahigpit."Wow! ang laki mo na," manghang sabi ni lola."Of course," mayabang na sabi ni Ville at tiningnan ang mansyon."Bahay mo po ito lola?" tanong ni Ville."Yes, apo.. dito ko sana kayo papatuluyin ng mama mo pero hindi siya pumayag," parang nagsusumbong sabi ni lola kay Ville. Napangiti nalang ako kay lola at lumapit sa kanila. Nasa likod ko lang si Cath."I understand mommy," sabi agad ni Ville. Mas lalo akong ngumiti ng makitang nakasimangot na si lo
TrafficTiningnan ko ang oras. Pwede pa akong bumisita kay mama ngayon, babalik lang ako pagkatapos kong bumisita. "Lola, saan ba si mama ngayon?" tanong ko kay lola. Nandito parin kami sa garden kumakain habang nag kwentuhan parin."Puntahan mo?" tanong ni lola. Tumango ako at bumaling kay Ville na nakikinig sa akin."Can I go with you, mom?" tanong niya sa akin ng makita akong tumingin sa kanya."Hindi ka ba pagod Ville?" tanong agad ni Cath sa anak ko ng marinig ang sinabi nito."A little bit," sagot niya kay Cath."Magpahinga ka na lang dito anak, next na kita dadalhin sa lola mo," nakangiting sabi ko. Agad naman siyang tumango sa sinabi ko. Ang bilis kausap ni Ville kaya hindi ko matandaan kong kailan ako nahihirapan sa kanya."Okay, I'll stay with lola na lang," sagot niya at tumingin kay lola na ngayon ngumiti na kay Ville."Thank you apo," masayang sabi ni lola.Tumayo na kami para gawin na ang plano namin, umakyat din si Ville sa kwarto para magpahinga at take note nasa kwar
HappyPumasok ako sa bahay, may mga katulong na tumingin sa akin, hindi nagtaka sa presensya ko. I guess sinabi na nila ang pag bisita ko. Hindi pa ako naka hakbamg tuluyan papasok may sumalubong sa akin. Nakahawak siya sa kanyang bibig habang na tumingin sa aking naluluha. Malungkot akong ngumiti sa kanya at lumapit para yakapin siya ng mahigpit."Mama." Ngayon ko lang ulit siya nakita after 8 years. "Anak, umaygahd you're here!" natutuwang sabi niya parang maiiyak na habang niyakap ako. Kahit nag uusap kami sa cellphone, iba parin pala talaga sa personal. I miss her so much. Bumitaw ako sa kanya para tingnan ang buong kalagayan niya. Lola is right, she looks fine but still, I need to ask her."How are you?" Ngumiti siya sa akin at hinila ako papasok sa bahay. Parang dito siya nakatira. Binigyan siya ng magandang buhay ni lola and I should thank her later for that."Okay lang ako anak, ikaw?" tanong niya habang nakatitig sa akin. Inalis niya ang luha sa pisngi ko kaya ganun rin
HappinessAfter hearing those memories from my mother, I can't help myself but cry and miss him so much. I really miss him."Mahal ka ng papa mo.. alam mo kung sino ang hinanap niya sa akin noong huling sinaktan niya ako bago ako umalis.. ikaw anak. 'Nasaan ang anak ko, bakit hindi ko na siya nakita, pinatay mo ba siya? papatayin kita humanda ka' iyan ang sinabi niya," nanlaki ang mata ko sa gulat ng marinig iyun."Sinabi mo sana kung nasaan ako!" umiyak na sabi ko. Naiinis dahil hinayaan lang ni mama lahat."Para pag nakita ka niyang buntis, sasabihin niya ulit na ipalaglag ito?" Umiyak akong yumuko at hindi nakapagsalita sa sinabi ni mama. Noong nalaman ni papa na buntis ako galit na galit siya sa akin at gusto niyang ipalaglag ang bata.. pero kahit ganun, sinabi ni mama na maraming pangarap si papa sa akin pero hindi natupad lahat yun. Gusto niyang hangaan ako ng lahat pero hindi ganun ang nangyari.. pinagusapan ako dahil sa mga videos ma kumalat. Mapait akong ngumiti at tumingin
I'm sorryNagkwentuhan kami ni mama tungkol kay Ville bago ako nagpaalam na sa kanya. Gusto kong manatili kay mama pero kailangan kong bumalik para kay Ville. "Mag ingat ka anak." Pang ilang beses na niya itong sinabi sa akin at ilang beses ko rin itong sinagot. Tiningnan niya ang driver at tumingin sa paligid parang may hinanal."May bodyguard ka ba anak? na saan ang bodyguard mo?," nag-alalang tanong niya. Ngumiti ako para sabihing wag siyang mag-alala."Nasa labas ng gate ma." Pinadalhan ako ng bodyguard ni lola kahit ayaw ko sana pero mag-alala lang siya at pati si Ville na gustong sumama pag wala akong bodyguard para 'raw' protektahan ako. Naiyak nga ako tuwa noong sinabi niya iyun sa akin. Sana ma protektahan pa ako ng anak ko pag laki niya.Nagpaalam ulit ako kay mama bago kami umalis. Habang paalis kami, nakaramdam ako ng kaginhawaan. Matagal rin akong hindi umiyak sa harap ni mama, ngayong nagawa ko feeling ko nawala lahat ang bigat sa akin. Noong bata ako, sa kanya ako ta
Weak"Mommy I'm sorry." Paulit ulit yun sinabi ni Ville sa akin habang humahagulgol ng iyak sa akin."It's okay anak, I'm not mad," sabi ko habang tinahan siya. Alam kong takot siyang magalit ako sa kanya."No mommy, you're mad and you should be.. I'm sorry." Wala ring tigil ang pagtulo ng luha ko sa mata ko. Nakita kong lumapit sa amin si lola kaya lumayo ako kay Viile."Mommy!" sigaw niya na medyo natatakot ng alisin ko sana ang yakap niya. Nagulat ako ng ilang sandali at hinayaan nalang siyang yakapin ako."Hija, ako ang nagsabi kay Ville na gawing sekreto ang lahat," mahinahong sabi ni lola habang ang mata nalulungkot na tiningnan si Ville na nakayakap sa akin."Ako ang nagsabi sa anak 'ko'," sabi ni Mike, diniin ang 'ko' habang malamig na tumingin sa akin. Pinigilan siya niya Everett at Lee sa pagsasalita."Ano bang sekreto ang sinabi mo lola?" tanong ko sa kanya at hindi pinansin si Mike. Gusto kong malaman lahat, gusto kong sabihin nila lahat."Matagal ng kilala ni Ville si Mik
Mike's POVPinanuod ko ang anak kong malungkot habang nakatingin sa kanyang mommy na umakyat sa itaas para magpahinga. seven years ko ng alam na ligtas ang isang anak ko. "Ville," tawag ko sa kanya. Tumingin agad siya sa akin pero malungkot pa rin ang mukha. I created his name, I remembered that time with Lyra."Daddy, mommy is okay right?" malungkot nitong tanong sa akin. "Yes baby, she needs to rest," seryosong sabi ko. He's guilty, I saw the guilt in his eyes. He's guilty of hiding everything from Lyra."I hurt her," malungkot niyang sabi. Napatitig ako sa anak ko habang nasasaktan dahil sa kanyang mommy. May realize ako habang nakita ko siyang ganito."Ville, it's not your fault," mahinahong singit ni lola at hinarap sa kanya si Ville."But mommy is hurting," naiiyak na naman niyang sabi. Mas lalo akong natigilan at the same time nasaktan habang nakatingin sa kanya."Ville, your mommy is just tired," paliwanag rin ni Lee sa kanya. Tinulungan na nila si lola dahil panay sisi nito
Regret "Let's go daddy," sabi ni Ville habang hinila ako."Where are we going Ville?" tanong ko sa kanya na may pagtataka sa mukha."Let's go to our room, let's say sorry to mommy," mahinahong sabi nito. Nanlaki ang mata ko at napatingin kay lola tapos kay Lee at Everett na tinaasan lang ako ng kilay."Let her rest Ville," sabi ko habang ang puso biglang tumalong ng malakas dahil sa kaba at gulat sa gustong mangyari ni Ville. Kahit na realized ko lahat ang pagkakamali ko, hindi ko pa kayang harapin siya at basta basta lang mag sorry sa kanya. I need to put the action first before saying sorry. I don't know if she forgive me for what I did. But I don't give up this time until she forgive me."Let's look first if she's sleeping already. If not, let's enter the room and say sorry," mahinahong sabi niya at hinila niya ako. Napatayo ako kaya umupo ako para magpantay ang tingin namin."My sorry is not enough for mommy Ville," mahinahong sabi ko. Hindi ko alam kung saan magsimula para sabih