UNDENIABLE ang kilig at kasiyahan na nararamdaman ni Ara nang mga sandaling iyon habang mag-isa siyang naglalakad sa kalsada pauwi sa kanilang bahay. Hindi pa naman malayo iyon mula sa bahay nina Daniel nang madaanan niya ang isang grupo ng mga kalalakihan na nag-iinuman sa tapat ng isang tindahan.
“Wow, kapag sinuswerte ka nga naman,” ang narinig niyang sinabi ng isang lalaking sa tono ng pananalita ay
“BAKAgustomongbumabamunaparamaipakilalakitasamgamagulangko?” angmgasalitangkusangnanulasmulasamgalabiniAramatapositigilniDaniel saharapanngbahaynilaangkotsenito.“Talaga?Ipapakilalamoakosa parentsmo?” anghindimakapaniwalangtanongniDaniel sakaniya.NatawangmahinasiAra sanakitaniy
MAAGANGnagisingkinabukasansiAra parapumasoksaeskwela.Ganoonnamantalagaangaraw-arawniyangginagawadahilbagoang first subject aykailanganmunanilangmag-report sa library para mag-time in.Perokailanganniyangamininnamay somethingnakakaibasanararamdamanniyanangumagangiyonatalamniyakungano. Dahil excitedsiyamakitaatmakasamasi
NASAverandanangmgaorasnaiyonsiDaniel atinaabalaangsarilisapagtugtognggitaranangmaramdamanniyaangpresensyang kungsinonanakatayosakaniyanglikuran.“Maykailanganka Ate?”tanongniyakay Danicanangmaupoitosabakantengsilyanakatapatngokupadoniya.Nagkibitlangitongbalikat. “Mukhangikawang may&n
“HELLO,” si Jenny iyon na inabutan na ni Ara sa classroom nila.Ngumiti siya saka ibinaba ang mga gamit sa desk ng kaniyang upuan. “Kumusta? Mukha yatang masaya ka?” tanong niya saka tinitigan ng makahulugan si Jenny.Noon mabilis na namula ang mukha ni Jenny. “A-Ano?” agad na napuna ni Ara ang panginginig sa tinig ng dalaga, dahilan kaya lalo siyang nakaramdam ng amusement para rito.“Saan naman kayo kumain ng lunch ni Jason?” ang makahulugan at nanunukso niyang tanong sa matalik na kaibigan.Sa tanong na iyon agad na umilap ang magagandang mga mata ni Jenny. Pagkatapos ay muli nitong ibinaling ang paningin sa libro na nakita niyang kanina ay binabasa ng kaibigan niya.“Ikaw ah, naglilihim kana!” pagpapatuloy niyang tukso kay Jenny saka sinundan ang tanong ng mahinang hagikhik.“Tumigil k
KINAGABIHAN katulad ng gustong mangyari ni Daniel ay magkasabay rin silang umuwi. Hindi iyon alam ni Jenny dahil hindi niya nasabi rito.“Thank you,” aniya nang itigil ni Daniel sa tapat ng bahay nila ang kotse nito.Tumango lang si Daniel habang nakangiti. “Okay lang, mas mabuti na ang ganito, safe kang nakakauwi,” sagot pa ng binata.Kinilig ng lihim si Ara sa narinig. “Oo nga pala, bukas daanan kita dito ah? Sabay ulit tayong pumasok,” nasa tono naman ng binata ang paghingi nito ng pahintulot pero deep inside alam ni Ara na wala siyang kakayahan para tumanggi.“O-Okay,” sagot niyang pinanginigan pa ng tinig.*****PAGKATAPOS maghugas ng pinagkainan ay pumasok narin si Ara pa magpahinga. Ramdam niya ang pagod nang mga sandaling iyon. Pero dahil excited siyang magsulat sa kaniyang diary tungkol sa laha
“KANINA ka pa?” tanong ni Daniel sa kaniya nang datnan siya nito sa roof deck na abala sa pagbabasa ng libro.“Hindi naman, mga fifteen minutes palang,” sagot ni Ara saka isinara ang binabasa niyang libro.Noon naupo si Daniel sa tabi niya saka ibinaba ang isang paperbag. “Kumain ka muna, baka gutom ka na,” anitong inilabas sa papel na yari sa bag ang dalawang sandwich saka iniabot sa kaniya ang isa pagkatapos ay isinunod naman nito ang dalawang bote ng malamig na mineral water.“Salamat, tama ka gutom na nga ako,” si Ara na tumawa ng mahina bago sinimulang kainin ang ibinigay na sandwich sa kaniya ni Daniel.Mataman lang siyang tinitigan ng binata pagkatapos ay tumango habang nakangiti. “Naalala ko lang, hindi ba nabanggit mo sa akin na may kakambal ka?”“Oo, si Bella,” sagot niya habang ngumunguya ng sandwich.
“KUMUSTA?” si Daniel isang araw habang busy siyang nag-e-encode ng mga bagong dating na titles ng libro sa harapan ng computer.“Kung magsalita ka parang ang tagal na nating hindi nagkikita ah,” aniyang tumawa pa ng mahina saka sinulyapan si Daniel na noon ay nakaupo sa silyang nasa harapan ng working table. At katulad ng dati ay nakatitig parin ito sa kaniya.Tumawa ng mahina si Daniel habang nanatiling nakatitig sa kaniyang mukha. Hindi lang niya masabi pero sa tuwing gagawin iyon ni Daniel ay para siyang nababalisa na hindi niya maipaliwanag.“Kumain ka na?” tanong ni Daniel sa kaniya makalipas ang ilang sandali.Umiling si Ara. “Ikaw ba?” tanong-sagot niya sa binata.“Hindi pa, hinihintay kasi kita,” ang derestahan nitong sagot.“Ano?” agad na dumamba ang kaba sa dibdib ng dalaga dahil sa sinabing iyon ni Daniel.&n
“ANO bang okasyon sa inyo at bigla kang nag-invite?” tanong ni Jason kay Daniel kinagabihan habang abala na sila paglilinis ng library.Ilang minuto nalang at matatapos na ang oras ng kanilang trabaho. Katulad ng nakalipas na mga araw, magkasabay sila ni Daniel sa pag-uwi. At sanay na siya na palagi itong nakakasama.Sabado kinabukasan at dahil nga sa hiningi niya kay Daniel na tulungan siya nito na mapaglapit sina Jenny at Jason ay iyon ang naisip gawin ng binata.“Wala naman, wala kasi akong kasama. Nasa Cebu ang kapatid ko kaya naisip ko para hindi ako ma-bore invite ko nalang kayo sa bahay para makapag bonding tayo,” paliwanag ni Daniel.“Ah ganoon ba? Eh nasabihan mo na ba si Jenny, Ara?” si Jason sa kaniya.Mula sa pagpupunas ng mga mesa ay tumango si Ara sa tanong na iyon ni Jason.“Nasabi ko na sa kanya pero hindi pa daw s