Nang makarating na sa kanilang tahanan ay sinalubong siya agad ni Aling Marie sa may tarangkahan. “Mahirap bang sumakay iha natagalan ka ‘ata?” Usisa sa kanya ni Nanay Marie. “Medyo po, nanay,” pasisinungaling niya dito. “E, bakit namamaga ang mga mata mo?”Pansin sa kanya ni Nanay Marie. “Wala po ‘to nanay,” sagot naman niya. “Nasaan nga po pala si Loyd ‘nay Marie?” Tanong pa ni Loisa nang pagpasok niya ng bahay ay hindi niya napansin ang bata. Hindi na muna nangulit pa si Aling Marie palagay niya ay hindi pa handa si Loisa na sabihin sa kanya kung ano ang totoong nangyari. “Naku nasa kwarto sinamahan ang kanyang ama, naglalaro ‘ata ang dalawang ‘yon” sabi naman ni Aling Marie. “Akin na nga ‘yang ibang dala mo, mukhang nabibigatan ka na ,e,” sabi ng matanda. “Salamat po ‘nay Marie,”sabi ni Loisa. “Ganon po ba, tutulunagn ko na lang po kayo nanay meron naman po palang kasama si Loyd,” sabi naman ni Loisa. “O, siya segi nang matapos tayo agad,” sabi ni Aling Marie. Makalipas
“Holy cow, nice to hear your voice again akala ko nakalimutan mo na ako,” gulat na sabi ni Abegail sa kabilang linya. Makalipas ang halos limang buwan ay ngayon pa lang nag-umpisang tumawag muli si Steve kay Abegail. Alam niya naman kasi na kahit ewan niya ang kumpanya sa pinsan kahit ilang buwan o umabot pa ng taon ay hinding-hindi ito pababayaan ng dalaga. “Of course not, masyado lang akong abala caz,” sagot naman ni Steve. “By the way how is she?” Sabi nito na ang tinutukoy ay si Loisa. “I’m sorry caz matagal ko na ring hindi nakakausap si Loisa, alam mo na panay ang biyahe ko to check some of our branches e,” sabi ni Abegail. “In fact kababalik ko lang from Cebu, almost a week din ako ‘don ha,” dagdag pa nito. “Hayaan mo mamaya tatawagan ko siya sa opisina niya. Ay teka bakit hindi na lang kaya ikaw ang dumeretsong tumawag sa kanya”sabi pa niya. “Alam mo namang ayokong nadi-distruct when it comes sa business, mamaya baka kapag narinig ko ang boses niya ay de-deretso ako ng
“Good morning Ma’am Abegail, kelan pa ko kayo dumating?” Bati ni Ciara sa among babae na nasa kabilang-linya. “Good morning too Ciara, kagabi lang,” sagot naman ni Abegail sa tauhan. “By the way kamusta na kayo diyan ni Loisa?” Tanong ni Abegail kay Ciara. “Mamaya before kayo mag lunch break dumaan muna kayo rito sa opisina ko,” sabi pa ng dalaga. “May dala akong pasalubong para sa inyo galing ng Cebu,” dagdag pa nitong sabi. Hindi malaman ni Ciara kung sasabihin ba niya ang totoo o hindi sa among babae ang tungkol sa pagliban ni Loisa sa trabaho mahigit isang linggo na. “Hey, Ciara are you still there?” Takang tanong ni Abegail ng hindi agad sumagot ang sekretarya ng kanyang pinsan. “A, e yes ma’am sorry po, bababa lang po ako diyan sa office n’yo mamaya ma’am,” sabi ni Ciara. “Okay, iiwan ko lang dito sa table ko sabihan mo na lang si Kimberly ha,” sabi naman ng babae. “Opo ma’am,” sagot naman ni Ciara. “Naku buti na lang hindi napansin ni ma’am ang sagot ko,”sabi pa ni
Ilang araw lang ang lumipas ng sumakabilang buhay na ang ama ni Loyd. Dahil sa kahilingan ng lalaki na walang matagalang lamay ay agaran na rin itong inilibing nina Loisa. Kahit hindi naging maganda ang pagsasama nilang magkapareha bilang magulang ni Loyd ay nalungkot rin naman siya ng ito ay pumanaw na. Dahil sa nangyari ay minabuti na lamang ni Loisa na ituloy ang desisyong magpakalayo-layo. “Kakanin kayo diyan! Kakanin po!” Sigaw ng mga tindera. “Nasa negros na po ba tayo, ‘Nay Marie,” usisa ni Loisa sa matanda. “Oo iha, ngunit sa bayan pa ito at sasakay pa tayo ng isa pang bus papunta nang sa amin,” sagot naman ni Nanay Marie. “Medyo malayo pala nanay,”nangingiting sabi ni Loisa. Buong akala niya kasi ‘pag baba nila ng barko ay ilang minuto lang nasa lugar na sila mismo ng itinuring niya na ring pangalawang ina. Hindi niya naman lubos-akalain na maraming bundok pa pala ang kanilang tatahakin maliban sa dagat. “Pasensiya ka na iha, malayo talaga itong sa amin ngunit sariwa
“Oh honey you’re here na bakit wala ka namang pasabi na pasundo ka sa airport?” Gulat na bati ni Mr. Monteclaro sa kanyang kabiyak. Nasa garden sina Mr. Monteclaro at Steve at kasalukuyang nagmemeryenda nang datnan ng ginang. “Ma, how’s your vacation?” Nakangiti namang tanong ni Steve sa ina sabay halik sa pisngi nito. Dumating ng mansiyon si Mrs. Monteclaro ng walang pasabi sa kanyang mag-ama. Sinadya niya ‘yon dahil kasama niyang bumalik ng Amerika si Crystal ngunit hindi na tumuloy pa ang babae sa kanilang mansiyon. “It’s okay honey, ayoko kayong abalahin e, andiyan naman si Matilda so nothing to worry,” nakangiti pang sabi ni Mrs. Monteclaro. Nanibago naman ang haligi ng tahanan sa ina-asal ngayon ng kanyang kabiyak. Kailanman hindi ito nagdedesisyong lumabas ng bansa na hindi siya kasama. Kung sakaling mag-bobonding itong kasama ang mga kaibigan hindi rin ito pumapayag na hindi sunduin. Gayunpaman ay nagkibit balikat na lamang siya. “O siya guys, pupunta muna ako ng room ko
“You must be kidding me, son,” hindi makapaniwalang sabi ni Mr. Monteclaro. “Of course not ‘Pa,” masayang sabi naman ni Stefano. “Is this for real,” sabi pa ni Ramon. “Do you know about this, Steve,” binalingan niya ng tanong ang isa pang anak na kambal. “Yeah, matagal na po,” nakangiti namang sagot ni Steve. “Well, if that so congratulations son,” sabi ng ama ng mataohan mula sa pagkabigla dala ng balita ni Stefano. “So, kelan n’yo planong magpakasal?” Usisa naman ng ama ng kambal. “Maybe next month po ‘Pa,” sagot ni Stefano. “That’s good anak at least nabagok na rin ang ulo mo at na-realized mo ng itigil ang pambabae mo,” natatawa pang sabi ng kanilang ama. “Pa naman, good boy naman po ako it so happened lang po na matagal kong nakita ang lady of my life,” nakangiting sabi naman ni Stefano. “O, siya kelan tayo mamanhikan?”Excited pa na sabi ng ama. “Perhaps next week Papa,” sabi ng kanyang anak. “Talaga nagmamadali ka, a takot ka bang mapag-iwanan ng magiging misis mo?
“Loisa, iha kabuwanan mo na ngayon ako na ang bahala rito,” sabi ni Aling Marie. Mabuti na lang at nakita siya ng matanda nang akma niyang bubuhatin ang mallit na karton upang pagsidlan sana ng nabiling paninda ng kanilang customer. “Oo nga naman ineng, hayaan mo na sina Marie at Nonoy ang mababalot niyan, naku ayan pala at kabuwanan mo na,” sabat naman ng suki nilang customer. “Segi po,” nahihiya namang sabi ni Loisa. Nahiya siya dahil alam niya ng kabuwaan na niya at heto’t binibigyan pa niya ng alalahanin ang mga matatanda. Mula kasi ng dumating sina Loisa at Loyd sa probinsiya nina Aling Marie ay naki-usap siya sa matanda na tutulong siya sa pang-araw-araw nila na gastuhin. Kahit ayaw ng matanda ay wala pa rin naman ito nagawa dahil mapilit talaga si Loisa. Mabuti na nga lang at may kakilala ang kapataid ni Aling Marie sa munisipyo kaya natulungan silang magkaroon ng pwesto sa may palengke. Isang maliit na pwesto ang sari-sari store nila gayunpaman dahil sa mga murang pres
“Segi misis eri pa po,” sabi ng doktor kay Loisa. “Kunti na lang po misis,” dagdag pa nitong sabi nang makita na ang ulo ng sanggol. Halos tatlong oras na naghintay si Aling Marie sa labas ng delivery room kung saan nanganak si Loisa. Kabadong-kabado siya, matagal na kasi para sa kanya ang tatlong oras ng paghihintay na wala man lang abeso mula sa loob ng kwarto. Hanggang sa makarinig siya ng iyak ng munting sanggol, agarang na pa krus si Aling Marie at nagpapasalamat sa Poong Maykapal sa pagpapapala ng kaligtasan sa mag-ina. Ngunit nagtaka siya ng meron pang isang huni ng iyak ng sanggol ang kanyang narinig. “Hindi kaya,” hindi na naituloy na sabi pa ng matanda ng biglang bumukas ang pinto. “Sino po rito ang mga magulang ni Miss Loisa Sanchez?” Tanong ng isang nurse na babae. “Ako po ma’am,” sagot agad ni Aling Marie. “Dala n’yo po ba ale ang mga damit ng kambal?”Tanong ng nurse kay Aling Marie. “Kambal po?” Balik-tanong naman ng matanda sa nurse. Hindi maitago ni Aling Ma