Kabanata Twenty-Eight

Nabalot ng katahimikan ang buong biyahe namin. Tanging ang mga yapak ng kabayo at ang langitngit ng kahoy na gulong ang maririnig ng sandaling iyon. Maging si Teresa ay tahimik lamang sa kan’yang pagkakaupo na tila kinakain din ng mga salitang sinabi ni Nina tulad ko. Pilit ko mang iwaglit ang mga katanungan sa aking isipan ang mga katanungan sa akin isipan pero patuloy pa rin itong lumilitaw at patuloy na hinahanapan ako ng kasagutan. Ano kaya ang ibig sabihin ni Nina? Ano ang nalalaman niya? Imposible naman na i-bluff niya kami? Hindi pa naman ata uso sa panahon na ito ang manloko ng tao lalo na Pilipino at wala naman silang sapat na kaalaman pa sa panahon na ito. Lalo na at kulang pa sa kaalaman ang mga tao sa panahon na ito at tanging mga mayayaman lamang ang may kakayahan na makapagpa-aral. Muli kong inalala ang mga katagang binitawan ni Nina.

“Mag-iingat ka, binibini sa taong pinagkakatiwalaan mo.”

Kanino niya ako pinag-iingat? Sino ang t