CLAIRE'S POV
"Let's welcome our headmaster, along with Mrs. Wilk and Mrs. Gomez to the stage," Xian spoke in a polite manner, he's really dazzling.
Unti-unti namang nangibabaw muli ang ingay sa buong paligid nang magpakita si Lolo sa harapan kasama sina Mommy at Mama. Napansin ko pa ang pagngiti nila sa'kin bago naupo sa upuang nasa stage.
Sari-saring bulungan ng mga estudyante ang naririnig ko mula sa aking likuran at halos lahat sila ay may pagkasabik at paghanga sa kanilang nakikita. Their eyes were twinkling with fascination and admiration.
Napaisip tuloy ako kung dapat ba akong magalak mula sa nakikita ko? They were filled with admiration for my parents, after all. They respect my parents because of their status, they possess great influence and superiority above everyone else.
But it has nothing to do with me because they know nothing about my existen
CLAIRE'S POVMatapos ang pag-uusap namin nila Lolo, hindi rin nagtagal at napagdesisyunan na nina Mama ang umuwi dahilan para lalo akong nanlumo."Ma, hindi ba pwedeng bukas ng umaga nalang kayo umuwi?" mahinahon kong pakiusap kay Mama pero malungkot niya lang akong nginitian."That's right, Mom. It's already this late, why don't you just stay here for tonight?" sangayon naman ni Kuya Jared while holding Mom's hand to convince her. "I'm sorry, anak. I badly want to stay but I have to attend an important meeting tomorrow morning. I promise to visit again and stay with you as much as you want next time, okay?" malambing namang paumanhin ni Mama."Don't worry. darling. We will come back and watch the tournament to cheer for you. In the meantime, do your best with the training but don't forget to take good care of yourself while we're gone, understood?" Mom responded and smiled genuinely.Wala na akong nagawa kundi tumango nalang kahit labag sa kalooban ko. Hindi ko man lang sila nakasama
JARED'S POVClaire was braught again in the hospital, she fainted a while ago as a result of strenuous exercise. She's been sleeping for four hours now, probably because of fatigue. My poor sister, it must have been hard for her to train with Xian.Kung hindi ko lang talaga kaibigan ang lalaking 'yon, malamang nasuntok ko na s'ya. Pero may tiwala naman ako kay Xian. Alam ko namang para rin sa kapatid ko ang ginagawa n'ya pero 'wag n'ya naman sanang pahirapan nang husto. Although Xian is not the kind of guy who's easy to deal with, I know I can trust him to look after my sister.It's not that I don't believe my sister, I know Claire is not that strong but she is not weak either. She's capable of becoming more stronger because I can see her determination to achieve whatever her heart desires. Naniniwala ako na kayang manalo ni Claire sa darating na paligsahan at sa laban nila ni Abby. But in order for that to happen, she needs someone capable of making her stronger and that would be Xia
CLAIRE'S POVMarahan kong idinilat ang aking mga mata at inilibot ang tingin sa buong kwarto. I'm in this hospital room again, should I call this my resting place starting from now on? Napapadalas ako rito, siguradong sa susunod na paggising ko ay narito na naman ako.Sinubukan kong bumangon at naupo sa kama, napadako kaagad ang paningin ko sa couch nang mapansin ko pa ang lalaking nakaupo ro'n. May hawak siyang libro na nahaharangan ang kaniyang mukha kaya hindi ko malaman kung sino siya. I know it couldn't be my brother but someone who appreciates the book, that would be him. Bigla nalang n'yang ibinaba ang hawak n'yang libro at hindi sinasadyang magkatitigan kami nang tumingin siya sa direksyon ko. Kaagad kong iniiwas ang tingin ko nang makilala ko siya, tama nga ang hinala ko. It's Drish! Sa sobrang kaba ko, bigla nalang tumibok nang mabilis 'yong puso ko. Hindi ako mapakali ngayong s'ya lang ang kasama ko rito sa loob ng kwarto. Naiilang ako sa kaniya sa totoo lang. Gusto kong m
CLAIRE'S POV"Sigurado ka bang dito mo 'yon nawala? We've been searching for it for three hours now," Elaine said in a complaint. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paghahanap.Sinamahan niya ako na bumalik sa training ground para muling hanapin 'yong kwintas ko pero hanggang ngayon ay hindi parin namin nakikita. I'm certain this is where I lost it while I was running around the track but we couldn't find it anywhere. Could it be that someone else picked it up? "Maybe someone has already picked it up, what should we do? Hindi 'yon pwedeng mapunta sa iba," muling imik ni El na may pag-aalala. I don't know why but she's probably worried about something."Let's go, we might find it on our way back," I replied and immediately turned my back. Tumabi siya sa akin at sinabayan ako sa paglalakad palabas ng central training ground. Hindi pa kami nakararating ng gate ay natanaw ko mula sa hindi kalayuan si Abby kasama ang tatlo niyang miyembro. Napatigil kami sa paglalakad nang mapan
XIAN'S POV"You've been absentminded for a while, what's going on?" I heard Clyde's worried voice when I was about to get inside the headmaster's place. Huminto ako saglit malapit sa pintuan at nakita si Clyde na kasalukuyang nakaupo sa couch habang katabi si Elaine. "Nag-aalala lang ako para kay Claire, that was the first time she badly cried on my shoulder. It must've been painful for her," Elaine responded and expressed a worried frown. "Claire is tougher than you think she is, she will be fine so don't worry too much about her," Clyde uttered to comfort her. "Alam ko naman 'yon pero hindi ko parin maiwasan ang mag-alala. She has been through enough hardships, Claire doesn't deserve anymore of that. Just thinking about it really breaks my heart, why does she have to suffer all of this?" Elaine expressed in a dejected manner. Napabuntong-hininga pa siya at malungkot na ngumiti nang yakapin siya ni Clyde. I guess they're now seeing each other and settled their problem just like Ja
CLAIRE'S POVKinaumagahan, maaga akong nagising para maghanda sa pag-eensayo. Apat na linggo pa ang natitira bilang paghahanda sa gaganaping tournament. Hindi ko alam kung magiging sapat na ba 'yon para ihanda ang sarili ko. I can't afford to waste my time on some useless thoughts.Naisipan ko munang mag-stretching ng ilang minuto kung saan ay isasama ko na sa daily routine ko magmula ngayon bago mag-ensayo. This is the second day of my training and I don't have an idea what Xian planned on doing this time. Pero kung ano man ang ipagagawa niya, siguradong hindi 'yon madali. Kaagad na akong kumilos para mag-ayos ng sarili ko. After taking a shower, I put on my sportswear and wear my sneakers before going outside my room. Dumaretso ako ng kusina kung saan nadatnan ko si Elaine na katatapos lang maghanda ng almusal sa lamesa. "Good morning!" masaya niyang pagbati na nginitian ko naman. Sabay kaming naupo sa harapan ng hapagkainan at nagsimulang kumain ng almusal. Hindi ko na naisipan pa
CLAIRE'S POVMabilis na lumipas ang mga araw hanggang sa dumaan ang halos tatlong linggo na hindi ko na namamalayan. Wala akong ginawa kundi ang mag-ensayo, ang sundin lahat ng inuutos ni Xian. Naging rutina ko na ang paggising ng maaga para maghanda, mag-ensayo hanggang hapon at pahinga naman sa gabi. I have no choice but to get used to it, kahit na pakiramdam ko ay susuko na ang aking katawan dahil sa pagod. "How's your training with Xian?" Elaine asked before drinking a glass of water. Kasalukuyan kaming nasa harapan ng hapagkainan at katatapos lang mag-almusal. "Wala namang bago, he's strict as usual and he always annoys me every time I lose against him," seryoso kong sagot na ikinatawa naman niya. Ano namang nakatatawa sa sinabi ko?That Xian really gets on my nerves almost every day. He won't let me stay more than ten steps away from him, he won't take his eyes off of me, and he sometimes acts as if he cares about me. Hindi ako komportable sa tuwing magtatama ang aming mga mata
CLAIRE'S POVLumipas pa ang dalawang araw na wala akong pahinga sa pag-eensayo. Ito na ang huling linggo ng pagsasanay at bilang na ang mga natitirang araw para sa gaganaping tournament at sa pagtutuos namin ni Abby. I still have a week to prepare myself. Until then, I will fight and win against my opponent.It's already afternoon and after I've taken a rest from performing the tire training, Xian told me to follow him but he didn't tell me where we were going. Until I noticed that we were heading to the academy's central training ground.Tahimik ko lang siyang sinundan hanggang sa dumaretso kami papasok ng building at umakyat sa ikalawang palapag. This is the seven-story building located at the center of the field and I have no idea why we are here. There are two staircases on both ends of the building, probably for its entrance and exit route. Napansin ko rin na bawat palapag ay may mga bakanteng kwarto na hindi ko alam kung para saan. "This is where the gangster's tournament is hel