JAMILA:(Saan bang province?) Takang-tanong niya sa isip, Sa Mindanao ba? Saan? Was she going to be a sales lady in their old clothing store in Davao?"And for you Daniel, my son." Her mother said in a very, very calme way while turning her head to his son " You're going with Mona. ""WHAT?! No Tita! What do you mean he’s going with me? " Napatayo na siya sa sobrang inis. Ayaw niyang makasama ito kahit pa mangisda siya sa tawi-tawi ay hindi niya gusting makasama ito kahit saan! “Uh-uh! Hell no!” she reacted way too much."The decision is final. You won’t come back here until the summer vacation ends. This will be your puninshment""Alam na ba ni daddy to?" Naiiyak na siya sa kalupitan ng mga nanay nila."Oo and they really suggested this kind of punishment in case one of you became worst. Unfortunately, you both became worst at the same time. " Halos pandilatan pa rin siya ng kanyang ina na prang proud na proud na pinalano na talaga ito ng mga magulang nila. “Your dad wants you to get
JAMILA:“It’s hot!” Sigaw ni Jamila sa kanyang sarili habang iniwasaiswas ang dalawang kamay sa sa tapat ng kanyang leeg upang gawing pamaypay. Naubusan na battery ang portable na dala niyang electric fan. Habang nagpabalik-balik sa unanhan nggsasakyang van na sinakyan nila papunta sa farm land ng pamilyang Sylvanno.Sa haba ng binyahe nila mula sa Manila hanggang sa dulo na yata ng Batangas ang lugar na ito. Mas lalong nag-init ang ulo niya ng halungkatin niya ang mini travel bag niya upang kunin sana ang pinakapaborito niyang sunglasses ngunit hindi pala ito nai-impake ng kanyang yaya.“Great! I don’t have anything with me! “Inis na bulalas niya habang nagmamaktol sa isang tabi. Their mom didn’t evet let them pack their own things upang wala daw makalusot na kahit anong techies. After they agreed of being with this place ay agad yata silang pinatapon ng mga magulang nila doon.She didn’t even get a chance to at least post to her social media account. Ganon kabilis ang mga pangyayar
DANIEL:"MA’AM, Senyorito hanggang dito ko na lang kayo maihahatid."Their Manong Ipe told him as he watched them took their own stuffs. They were across the road nang iparada nito ang van na sinakyan nila. Nilingon lang niya ang driver na mukhang hindi komportableng iwan sila ngunit wala namang magawa. He looked at the bod arch across the road where the entrance going to the farmland.Malayo pa ang ancestral house na pinagawa ng kanyang mga magulang sa entrance na iyon. They really had to walk the long road papasok pa rin ng pinaka central ng kanilang ancestral house.“What do you mean hanggang dito na lang Manong?!” Daniel crippled his thick eyebrows when he heard Jamila was complaining again. He took a deep sighed dahil kaninang-kanina pa siya naririndi sa bibig ng dalaga.He didn’t even know how he managed to suppress his emotions kanina pa sa sasakyan pa lang. Sa buong byahe ay puro boses nito ang kanyang naririnig."Are you telling us na lakarin naming ang looban niya? Do your ev
JAMILA:NATUYO na yata ang mga luhang bumagsak sa knayang pisngi ng marating nila ang ancestral house galing sa mahabang lakaran na ginawa nil ani Daniel. Well, hindi naman siya napagod maglakad kahit na naka wedge shouse siya dahil wala naman siyang hila-hilang maleta.Iniikot niya ang kanyang mata sa paligid ng main entrance ng malaking bahay na iyon. It was on open entrance na sobrang laki ng mga sliding door na magkatapatan sa isa’t isa. It’s not a normal mansion, para talaga itong itinayo para gawing bakasyunan or para sa mga movies na ginagamit aas venue sa mga okasyon.Habang nauunang umakyat si Daniel ng 4 na hagdan na sobra lapad papunta sa malaking entrance ng mansion ay nakasunod siya na parang bata rito habang hila-hila nito ang mga gamit niya.It was her first time na makarating sa farm ng mga Sylvanno dahil hindi naman nababanggit ng mga ito na may lupain sila na g anito kalaki. Now the rumors were true nasobrang yaman nga ng mga Sylvanno. Hindi lang talaga nagpauusan ng
JAMILA:“The food ids really great Ms. Lorraine, Thank you for the lunch. I’m fully energized.” Masayang pagbibigay niya ng komplemento sa matanda habang hinaplos ang sariling tummy dahil sa kabusugan. “Y”Ngumiti naman ang matanda habang pinaliligpit ang mga kinainan nila sa mga katulong. “Gusto niyo ba ng dessert senyorita Jamila?” Magalang nap ag-alok nito.“Ohh, I would love that!” Excited na pahayag pa niya rito samantalang ang katabi niya ay tahimik lang na pinupunasan ang sariling bibig. Daniel was seemed to be really a well-mannered guy when it comes to eating at the table.Hindi ito basta-bastang nakikisali sa mga kwentuhan lalo na pag wala namang gusting i-ambag sa topic or sa pinaguusapan. Kahit man lang maging appreciative ito sa inihandang pagkain ng matanda ay mukhang hindi man lang ito gagalaw.She wast left awkward and felt like she was a totally an outsider dahil hindi rin ito makibo upang i-entertain siya as their bisita. Mabuti na lang ay madaldal siya at bubbly/ Sh
JAMILA:Matapos ng kanilang mahabang banagayan ni Daniel ay matagumpay naman siyang nahila papunta ng malawak na bukurin ng farm na iyon. Tahimik na lang din siyang nagmaktol sa isang tabi dahil ayaw naman niya ng gumawa ng eksena pa lalo’t na nasa haparan sila ni Lorraine. Ayaw din naman niyang masyadong ipahiya ang kanyang angkan or ang pagiging isang Honrade dahil nagiging magaspang talaga ang kanyang paguugali sa tuwing nakakasama si Daniel. They were in the middle of the widely farm at todo paliwanag naman si Lorraine sa kanilang unahan kung ano ang ginagawa doon.She Didn’t even have her own umbrella kung kaya ramdam niya ang hapdi at init ng sikat ng araw lalo’t na maghahapon na. Nararamdaman niya na tumatagos ang init ng araw dahil nga nakatank top lamang siya at maiksing mini maong skirts.Lorraine offered a pair of boots for the two of them dahil nga daw ay maputik daw ang kanilang pupuntahan. Magalang naman siyang sumunod kahit na nagpupuyos ang kanyang damdamin na suotin
JAMILA:“Jamila, Pakisamahan mo si Daniel.” Napatigil siya sa pakikipagaway kay Daniel ng marinig ang sinabi ni Lorrain na nasa kabilang dulo at nakatawid na pala ng palayang iyon. “Po?!” Mariing sigaw niya ng hindi niya marinig ang sinasabi ng matanda sa kanya dahil nga medyo malayo na ito sa kinaroroonan nila ng binata."Ang sabi ko sumama ka kay Daniel doon. Tignan mo kung ano ang itsura ng palay kapag bagong tanim pa lang.” Ulit pa nito."P-po?" HAHAHAHA. Kidding? Ayaw niya kayang maputikaaaannn! " No Thanks Lorraine, I’m okay being here. I’m good!" Nakita niya kasi na lumulusong na si Daniel sa may taniman. She could see na naputinkan na ring bahagya ang pantalon nito ng ilubog nito sa putikan ang mga pa anito na may bota. The boots weren’t enough protection para hindi madungisan ang kanyang mga legs.She hated the mud lalo na na maiksing ang kanyang suot na damit at sigurado putik ang didikit sa kanyang balat."Come on iha. Go!" Lorraine insisted na may pagkastrikto na naman.
JAMILA:" Mariing sigaw sa kanya ni Daniel dahil sa katigasan ng ulo niya. Mas iginiit nito ang hawak niyang palaysa kanyang harapan. "Oh Hold! " Sa sobrang pagiging hardheaded niya ay hindi niya man naisip ang sunod na ginawa sa binate. She grabbed a handful of mud upang ipahid sa putting t-shirts nito sa harap nito. Napakurap siya ng matantong ginawa niya iyon ng hindi nag-iisip!" WHAT THE?!- Jamila!" Nagulat ang binata sa ginawa niyang pagpahid ng putik sa putting damit na suot niya agad nitong inalis ang buo-buo pang putik sa damit nito na mas lalong ikinalat noon sa suot nito.“I- S-sorry I didn’t mean to,” Nauutal na paghingi niya nang paumanhin dahil hindi niya talaga niya inisip ang ginawa. “I-kaw kasi eh, you’re so mean to me!” Muli ay naghahanap na naman siya ng excuses Sa mga pinaggawang kamalditahan na naman niya.“You’re too much, I really can’t handle you! Ayokong makasama ka sa loob pa ng tatlong linggo!” Ganti naman nito ng pananalita."I already said sorry!" Paguul