Salamat sa pagsubaybay sa story ni Lance at Letlet kahit mabagal muna ang update ko. Gagawan ko ng story sina BIRANF at VICENCIO sana basahin niyo din soon 😊 SALAMAT ULIT!
[Letlet]DALAWANG araw na siyang nagta-trabaho dito at hanggang ngayon ay hindi niya pa rin nakikita si Lance.Sa oras na malaman n'yang kaya hindi ito pumapasok ay dahil kasama nito si Chloe ay uubusin na talaga niya ang buhok ng bruhang 'yon!"Hoy, Letlet! Bitiwan mo nga ako!" Reklamo ni Birang. Napangiwi siya dahil nakasanunot pala siya sa buhok nito. "Bwisit ka! Balak mo bang ubusin ang buhok ko?!" Masama ang tingin sa kanya na sabi ni Birang."Hehe, sorry naman." Aniya.Narito din si Birang sa Kerford building kasama niya. Napapansin niya nitong mga nakaraan ay hindi na ito sumusunod kay Vicencio, na nakapagtataka.Agad na napatayo siya ng tuwid ng makita si Lance na naglalakad, katulad noon ay may mga bodyguards ito. Iniwan ko ang mop kay Birang. "Ikaw na muna ang maglinis dito!" Mabilis na tumakbo siya palapit dito. "Lance———este, Sweetheart Boss Lance!" Nalukot ang mukha nito ng makita siya. Nang lalapit sa kanya ang mga bodyguards nito para pigilan siya ay tinaas ni Lance a
[Letlet]"Dito sa Isla nagsimula tayong magmahalan, Lance." Agad n'yang sabi kay Lance ng makarating sila ng Isla gamit ang private yatch nito.Dalawang linggo na simula ng alukin niya ng date si Lance para tulungan itong bumalik ang alaala nito. Si Chloe ay ipakukulong sana ni Lance dahil sa panloloko dito, pero nakiusap siya kay Lance na huwag nalang dahil nakakaawa naman.Katulad niya ay nagmahal lang naman ito. "Dito tayo nagkakilala? You mean nagpunta ako sa Islang ito?" "A-Ah... kasi... basta malalaman mo rin ang dahilan kapag bumalik na ang alaala mo." Gusto man n'yang sabihin kay Lance ngayon ay hindi niya magawa.Mas mabuti na maalala nalang nito ang tungkol sa bagay na 'yon. Nangako naman ito sa kanya na makikinig ito sa paliwanag niya sa oras na bumalik ang alaala nito. Iyon ang mahalaga...Tumingin siya sa kamay niya na kinuha ni Lance.Iniwas ni Lance ang mukha na tila nahihiya. "G-Gusto ko lang hawakan ang kamay mo. P-Pakiramdam ko kasi ay palagi ko itong ginagawa sa'yo
[Letlet]Nanlalabo ang mata niya sa luha na walang patid sa pag-agos. Hindi na daw siya mahal ni Lance...Magkakasunod na busina ang kanyang narinig subalit hindi niya iyon pinansin."Ano ba?! Magpapakamatay ka ba?!" Galit na sigaw ng isang driver ng kotse ng tumawid siya kahit naka-go signal pa ang signal light sa kalsada.Sunod-sunod na mura pa ang kanyang natanggap mula sa iba pang driver pero wala siyang pakialam at patuloy lang sa paglakad sa gitna habang umiiyak. Umupo siya sa gitna at napahagulhol ng iyak. Wala siyang lakas para humakbang pa. Parang gusto na lamang niya mamatay ngayon. Ano pa ang silbi ng buhay niya ngayong hindi na siya mahal ni Lance?"Fvck! Magpapakamatay ka ba, ha?!" Naramdaman niya ang pag-angat ng kanyang katawan sa ere. "H-Hindi na niya ako mahal, Gian... Ang sabi niya hindi na daw niya ako mahal..." Sumusigok na wika niya habang patuloy sa pagluha.Pinasok siya ni Gian sa kotse nito. "Ano naman kung hindi ka na niya mahal? Dahilan ba 'yon para magpakam
[Lance]Siya si Lance Kerford, kailanman ay hindi siya nagmakaawa o umiyak ng sobra. Pero ngayon ay halos lumuhod siya sa chapel church rito sa hospital maligtas lamang si Letlet. Humahagulhol siya ng iyak habang nababalot ng dugo ang kanyang katawan na galing pa sa babaeng kanyang mahal na mahal. "M-Masaya ka na ba! Ha!" Galit na sinampal siya ni Birang, katulad niya ay lumuluha din ito. "Nangyari ang lahat ng ito dahil sa'yo! Ikaw ang may kasalanan kung bakit nag aagaw buhay ang kaibigan ko!"Tanging pagluha lamang ang kanyang nagawa dahil tama lahat ng sinabi nito. Maging si Lola Asun ay umiiyak din at halata na masama ang loob sa kanya. Agad na lumapit sila sa doktor na kalalabas lang ng emergency room."Doc, kamusta na ang lagay ng apo ko?" Agad na tanong ni Lola Asun.Umiling ang doctor. "Masyadong severe ang nangyari sa kanya kaya hindi na nailigtas pa ang kanyang ipinagbubuntis."Tila natuod ang kanyang katawan sa kanyang marinig. Samo't saring emosyon ang kanyang nararamdaman
[Lance]Niluwagan niya ang suot na kurbata at padaskol na sumandal sa kanyang swivel chair. Noon ay hindi siya nakakaramdam ng pagod sa tuwing pinag-uusapan ang mga bagay tungkol sa negosyo, subalit ngayon ay tila gusto niya agad umuwi ng bahay para uminom ng alak at magmukmok.Kinuha niya ang cellphone at tiningnan ang mga lumang pictures ni Letlet rito. Nag-zoom in pa siya ng mga pictures kung saan nakangiti ito at halatang masaya pa...Tumayo siya at nagpasyang umuwi. Gusto niyang magpakalango sa alak ngayon sa kanyang bahay. Habang sakay ng kanyang minamanehong kotse ay panay ang mura niya dahil sa matinding trapik. "Damn!" Hindi man lang umuusad ang mga sasakyan.Tila nahahapo na isinandal niya ang ulo sa headrest ng kotse niya, ng hindi sinasadyang napatingin siya sa kanyang katabing sasakyan. Gano'n na lamang ang panlalaki ng kanyang mata."L-Letlet?"Agad na binuksan niya ang kotse at bumaba ngunit saktong pagkababa niya ay umandar na ang kotseng katabi niya. Malalakas na busi
[Letlet]"Ma'am, mayro'n dumating na mga bagong bulaklak galing kay Mr. Kerford." Imporma ng kanyang secretary habang inilalagay ang napakaraming bulaklak dito sa loob ng kanyang opisina.Napahilot siya sa sintido. Hindi pa ba sapat ang mga sinabi niya para tantanan na siya nito? "Itapon mo lahat ng iyan. Sa susunod na magpadala siyang muli ng mga bulaklak ay itapon mo na agad at huwag ng ipasok dito sa office ko." Agad naman na tumango ito sa sinabi niya.Dalawang buwan na simula ng bumalik siya ng Pilipinas, at isang buwan siyang kinukulit ni Lance. Panay ang padala nito ng mga bulaklak ba may kalakip na note na 'sorry'. Hindi lang iyon, palagi din siya nitong inaabangan at sinusundan saan man siya magpunta. Mabuti na lamang at hindi ito nagpapang-abot at si Gian. "Ma'am?" Untag ng kanyang secretary sa kanya. "Ipapaalala ko lang po ang meeting ninyo mamaya kay Mr. Ferrer." Tumango siya at saka tumayo.Siya na ngayon ang CEO ng Mardones Group of Companies. Dalawang taon na rin mula
[Gian]"Ano ba, Gian! Bitiwan mo nga ako!" Pilit na hinila ni Lizeth sa kanya ang braso subalit hindi niya ito binitiwan, bagkus ay mas lalo lamang dumiin ang pagkakahawak niya sa braso ng dalaga.Punýeta! Ginagalit talaga siya ng babaeng ito! Ang tagal n'yang nagpakabuti makuha lamang ang tiwala nito, tapos makikita niya itong kasama si Lance at dinala pa ito sa hospital!"Nasasaktan ako, Gian—–—""Talagang masasaktan ka kapag inulit mo pa ang ginawa mo!" Banta niya kay Lizeth. Halata na nagulat ito sa sinabi niya subalit wala siyang pakialam. Sobra ba ang selos niya at galit... "Nangako ka sa akin na hindi na makikipaglapit pa kay Lance, hindi ba?!"Kahit minsan ay hindi ni Lizeth sinabi na mahal siya nito. Ramdam niya na wala itong pagmamahal sa kanya kahit na siya ang nasa tabi nito sa paglipas ng 2 taon. Kaya naman ang puso niya ay nanggagalaiti sa sobrang selos at galit ng makita na kasama nito si Lance.Kitang-kita ng kanyang dalawang mata ang pag-aalala ni Lizeth para kay Lance
[Lance]Muntik na siyang matumba sa kanyang narinig mula sa kanyang Lolo Lauro. Si Letlet ay ikakasal na daw sa loob ng dalawang linggo.Nanlalabo ang kanyang mata dahil sa luha. "Lance!" Tawag ng kanyang Lolo.Hindi siya lumingon at agad na umalis para puntahan si Letlet.Sunod-sunod ang ginawa n'yang pagpindot ng doorbell at makailang ulit na kinalampag ang gate ng mansion ng Mardones."Sir, pasensya na po pero ayaw ni Ma'am na harapin kayo———""Pakisabi sa kanya na hindi ako aalis dito hangga't hindi niya ako kinakausap." Napakamot na lamang sa ulo ang kasambahay bago umalis. Mayamaya pa ay lumabas si Letlet na nakasuot pa ng pantulog."Umuwi ka na, Lance. Wala na tayong dapat lang pag-usapan." Iwas ang mata na sabi ni Letlet sa kanya.Akmang aalis na ito ng pigilin niya ito sa braso. "Bitiwan mo nga ako———" Natigilan ito ng makita ang kanyang mukha na puno na ng luha."P-Please, wag kang magpakasal sa kanya..."Bumagsik ang mukha ni Letlet at hinila ang braso mula sa kanya. "Wal