KABANATA 92.1

ANG sabi saakin ni Jeydon ay babalikan niya ako. Hindi ‘daw ako basta-basta pwedeng umalis dahil marami ang nagbabantay sa paligid. Nagtiwala naman ako sa kaniya dahil mas alam niya ang nasa labas keysa saakin. Ang alam ko lang ay itong mahabang hall way na ito at sa dulo niyon ay hindi ko na alam kung anong meron.

Lumipas pa ang ilang araw at sawakas dumating na si Jeydon. Pinagbuksan pa niya ako ng pintuan ngunit nahalata ko agad ang kakaiba niyang itsura. “Ayos ka lang ba Jeydon? Bakit parang pinagpapawisan ka?” napatingin siya saakin at tila mayroon siyang gustong sabihin pero umiling lang siya at nauna nang maglakad.

Tingin ko ay kinakabahan lang ‘din siya tulad ko kaya ganoon kaya hinayaan ko nalang siya at tahimik kaming naglakad sa mahabang hallway. Maya maya ay nakalabas kami doon kaya napangiti ako ng malaki ngunit nawala iyon ng makita ko ang mataas na pader.

“Paano tayo dadaan dito Jeydon?” lumingon ako sa likod ko pero nagulat ako ng mayroong mga lalaki na nakatutok