RAIN'S POV
It's Sunday today! This is my favorite day of the week. Ewan ko ba. Basta kapag Sunday parang ang gaan-gaan ng pakiramdam ko.
Nag-unat unat muna ako ng katawan bago ako nagdesisyon na tumayo ng kama at gawain ang morning rituals ko.
Grabe. Ang ng bilis ng lumipas ang bawat araw, bukas Monday na naman parang ayoko ng pumasok. Diba nga nabubully ako? Gosh. Buti nga suspended ng isang linggo si Denice and friends niya dahil sa ginawa nila sakin. Grrr! I want to tweak her in a major major way hanggang sa makalbo s'ya. Masyado siyang brat na wala sa lugar.
The following days naman ay puro pag paparinig na lang ang ginagawa nila sa akin at wala ng physical contact, natakot yata
RAIN's POV After an hour pa bago nagising si Ash. Imagine he's priceless face when he woke up at tumatawang ako ang nabungaran. I'm not making fun of his phobia, it's just that I can't help but to make fun of his priceless expression. "Do you have death wish?" ayan kaagad ang sinabi niya sa'kin matapos mamanmanan. Tinawanan ko na lang siya at hindi na pinatulan pa. He just took his shower at sabay na kaming bumaba at sinabayan ang pamilya niyang kumain. We just enjoyed the night happily. At those moments, I'm silently wishing na sana may gano'n din akong pamilyang uuwian. After the dinner hinatid na ako ni Ash pauwi n
RAIN's POV Kunot noo akong nag lakad papasok ng coffee shop nang sa labas pa lang ay nakita ko na agad ang mga men in black na nakatayo sa likod ni Mr. Lee. What's with this old savant? Bakit kailangan n'ya pang magsama ng mga bodyguards? Bulong ko sa isip ko. Don't tell me, marupok na sa pakikipaglaban ang matandang 'to kaya kinakailangan na n'ya ng mga makakasama? Psh! But then I must say that it's nice to see them together. Pagkalapit ko sa upuan kung saan nakaupo sila ay agad na tumayo si Mr. Lee at sabay-sabay silang nag-bow ng mga men in black sa akin.
RAIN's POVSuntokSipaIwasSuntokSipaIwasThis is so tiring. Daig ko pa yata ang mga nasa action movie. Nakakagigil na rin at the same time. Wrong timing kasi kung sumugod ang mga 'to, kung kailan kasama ko si Ash tsaka sila umeksena. They are really a pest in my very twisted life. Argh.Binigyan ko ang kaharap ko ng aking super kick in his genital organ. And boom! 2 down, 2 ugly goons to go!Paulit-ulit lang
ASH's POVThis day was so stressful. I don't even know what to think. Nakakabigla. Nakakagulat. Ang sakit sa ulo.Matapos kong maihatid si Rain ay agad akong nag maneho pauwi ng bahay.Sa totoo lang ay ang sakit talaga ng katawan ko. Yes. Nakikipag-away at nakipagsuntukan rin naman ako but not to the extent. Hindi ko nga alam kung paanong napatumba ko 'yung apat na goons na kaharap ko kanina kahit hindi naman ako sanay sa rambulan.And damn it! Hindi ko maipaliwanag ang kaba ko ng makita kong sinipa ng isa sa mga goons na 'yon si Rain. Bigla akong nakanaramdam ng galit and I badly want to wreck that thugs neck and throw them all in hell.
RAIN'S POV Gising na gising na ang buong diwa ko pero tinatamad pa rin akong imulat ang mga mata ko at bumangon. Nakatulog nga ako pero parang wala naman akong energy. Parang wala akong ganang bumangon at mas gusto ko na lang humilata magdamag. Ngayon lang nga ulit ako nakatulog sa malambot kong kama dahil yung kama kasi sa boarding house ni Aling Ruby ay may katigasan pero mas napasasarap pa ang tulog ko doon. Nasanay na ata talaga ako. Mamayang gabi na ang birthday party ni Uncle Matteo. The purpose of that party is not to celebrate his birthday itself but to find new possible investors for the company and vice versa. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at tumitig sa kisame. I
ASH's POV"Good evening ladies and gentlemen, let's all welcome the birthday celebrant — Mr. Matteo Wendelin."Napuno ng palakpakan ang loob ng cabin as Mr. Wendelin started to walk towards the mini stage they set up for this event. He walks elegantly but with authority. He's smiling the whole time he's walking. What a good man, I guess?"Thank you everyone." Nakangiting sambit nito matapos ang palakpakan. "Masaya ako na inyong pinaunlakan ang aking imbitasyon para sa special na araw na ito sa akin. At higit sa lahat, masaya akong naririto ang aking mahal na pamangkin, Lorraine."He pointed his hand in his front. The crowd applauded as the lady he pointed to, stood and walked towards th
LORRAINE'S POV (Rain) I can't help but to roam my eyes around. I don't know why, pero hindi maganda ang pakiramdam ko sa paligid. Ewan ko ba. Wala naman akong kahina-hinalang mga tao na nakikita. O baka napapraning lang siguro ako? Inaaliw ko na lang ang sarili ko sa mga ballerina na sumasayaw sa harap ko. As in wow, they are all great dancers. Kung talented lang ako at marunong akong sumayaw at flexible ang katawan ko baka siguro isa rin ako sa kanila. Haha. Sayang lang dahil hindi ko forte ang pagsasayaw dahil parehong kaliwa ang mga paa ko. Matapos nila sumayaw ay agad na nag palakpakan ang mga tao kasama na ako. Matapos nilang bumaba sa may mini st
Lorraine's POV "Lorraine, it's time to wake up, my baby." That voice, that familiar voice.That's the same thing my Mom tells me when she's about to wake me up. How I missed her voice. "Lorraine, anak. Gising na." I slowly open my eyes. If I'm dreaming, please don't wake me up. My Mom is right in front of me, smiling. "Good morning, Lorraine Serenity." she sweetly said. Mabilis akong bumangon at niyakap siya. "Mom! Is it really you? Ikaw ba talaga ang Mommy ko?" umiiyak na tanong ko habang yakap-yakap siya