Damian & Anya 21

Damian's POV

MULA nang umalis si Damon kahapon, nakaluhod na ako sa labas ng kwarto ni Anya. Hanggang ngayon ay nandito pa rin ako... nakatingala sa pinto ng silid niya. Nagsisisi sa mga kasalanang nagawa ko.

Hindi sapat ang humingi ng tawad para sa nagawa kong pagkakasala. Hindi sapat ang pagluhod para mabawasan ang kasalanan ko. Ang sakit na ibinigay ko sa asawa ko... higit pa sa sakit na nararamdaman niya ngayon dahil sa sakit niya.

She was a soft-hearted loving woman. Mabait, mapagmahal, malambing at mapagtiwala. Paano ko nagawang isipin na magagawa niya akong lokohin? Damon's right—this is all my fault. Kahit ano pang sinabi niya, dapat nagtiwala ako sa asawa ko. Dapat nanindigan ako sa mga binitiwan kong pangako sa harap ng altar.

Muling umagos ang luha mula sa mga mata ko. Bumalik siya noong araw na iyon dala ang balita sa sakit niya. But instead of finding comfort in me... ang kataksilan ko pa ang bumungad sa kaniya. I even forced her countless times to sign our divorce papers