Epilogue

Axel's POV

MATAGAL akong nakatitig sa naluluhang mukha ng taong tinuring na naming pangalawang ina mula nang mawala ang aming mga magulang. Kahit na panay buhos ang mga luha sa pisngi niya, masaya siyang nakangiti sa akin.

"I'm so proud of you, Axel. I'm sorry I wasn't there for the three of you. I'm so sorry."

Umiling ako at hinawakan ang kamay niya. "We are forever thankful to you, Ate Dayana. Marami kang sinakripisyo para sa amin."

"Hindi ako naging mabuting ate. Pinabayaan ko kayo. Hindi ako naging magandang ehemplo, kaya napariwara si Adler."

"No, don't blame yourself. Pinili niyang maging ganoon. Marami siyang pagkakataon para magbago, pero mas ginusto niyang magpalamon sa galit. And it's not your fault. You did everything you can for him. It's not our fault."

Minsan, wala sa iba ang kasalanan kung bakit nagiging halimaw ang isang tao. Minsan, sarili natin ang dahilan kung bakit nagiging masama tayo. Dahil lahat ng desisyon, tayo ang gumawa. Tayo ang pumili.

Pareho kaming