Kabanata 42

Lumipas ang tatlong araw matapos ng nangyar. Unti- unti na ring gumagaling ang gulat at mga pasa niya sa gabing ‘yon na siyang ipinagpasalamat niya. Nahihirapan kasi siyang itago ang mga sugat at pasa niya sa braso, palagi siyang naka-long sleeve para hindi ito mahalata.

Magmula rin ng araw na ‘yon, maaga na silang pinapauwi ni Leon. When the clock ticks three in the afternoon, uwian na agad. Sang- ayon naman siya dahil nababawasan ang takot niyang umuwi. And unlike before na halos gabi- gabi siyang nagtatambay sa dalampasigan, ngayon ay kahit pagsilip sa bintana ay natatakot na siya.

She’s just silent, but that caused her trauma. Mas lalo pa siyang nakakaramdam ng pagkabahala dahil wala si Leon, tatlong araw na para sa isang importanteng business meeting sa labas ng bansa.

“Good for you, you look happy and healthy, not me, if you ever cared to ask!” malakas na pagkanta ni Kathy habang naglalakad sila sa dalampasigan. “Good for you, you’re doing great out there without me, baby. God,