binabase ko lang po ang reaction ni Chandria sa totoong buhay ha. h'wag po kayong magalit sa 'kin huhu
“Ano ba kasi ang nangyari, Chandria? Why do you look so mad a while ago?” tanong ng kanyang daddy na hindi na makatulog matapos niyang gisingin.She took a deep breath and bit her lower lip before looking at her parents. “Can I ask you something, Dad?”Tahimik na nakikinig ang kanyang mommy sa usapan nilang mag-ama. She feels so guilty na dinistorbo pa niya ng mahimbing nitong tulog dahil lang sa kanyang impulsive thoughts and decisions.“What is it?” kunot noong sambit ng kanyang ama.“Anong gagawin mo kapag may nalaman ka, kunwari si mommy, nalaman mong may tinatagong sekreto sa ‘yo, tapos alam mong hindi lang ikakapamahak mo kundi ikakapahamak ko rin bilang anak niyo. Anong gagawin mo? Anong mararamdaman mo?” mahinang tanong niya.Kita niya kung paano nagkatinginan ang kanyang mommy at daddy na mukhang nagkakaroon na ng clue sa mga pangyayari. Ngumuso naman siya nang magtagalan ang kayang daddy sa pagsagot.“Well, depende sa sitwasyon,” he said. “Kapag alam kong ikakapahamak ng ana
“Why, Leon?” mahinang tanong ni Chandria rito. “Why did you hide it from me. Kailan pa ‘to?” He took a deep breath and tapped the vacant space beside him. Mukhang gusto nitong tumabi muna siya bago ito magkwento kaya naman kahit na nagtatampo pa siya rito ay tumayo na siya at umupo sa kung saan tinapik ni Leon. Nang makaupo siya ay agad na hinawakan ni Leon ang kanyang kamay at pinaglingkis ang mga daliri nilang dalawa. Mariin niya namang kinagat ang ibabang labi. Simpleng gesture lang ‘to mula kay Leon pero sobrang bilis na ng tibok ng kanyang dibdib at ramdam niya ang mamumula ng kanyang pisngi. “I should be the one to say sorry to you,” he started. “Tinago ko sa ‘yo ang tungkol sa bagay na ito when you should be the first one to know. This moment is the moment I dreaded the most. I’m afraid that you’ll leave me once you knew about this but then I came I realize, you’ll leave me if I would keep this a secret.” Hindi umimik si Chandria. Gusto niyang malaman lahat. Tungkol sa organ
Nanatili muna sila sa headquarters ng Mafia organization nila Leon ng dalawa pang araw dahil sinisiguro pa nila kung ligtas na bang muling bumalik sa kanilang tahanan. At sa loob ng dalawang araw na ‘yon ay walang ibang ginawa si Chandria kundi ang magmatyag sa paligid. Alam niyang pansin din ito ni Leon ngunit wala itong naging imik. “Mommy, are we going home today?” bulong sa kanya ng anak niyang si Eros. She nodded her head and smiled. “According to your dad, yes.” Hindi rin kasi siya sigurado kung makakauwi sila sa araw na ito, e. Walang nabanggit si Leon sa kanila nang umalis ito kanina. Her parents are still with them and to be honest, she feels so guilty. Ang dami pa nitong mga pasyente ngunit heto ang mga ito at nagtatago. Hanggang ngayon ay hindi pa rin naaalis sa isip ni Chandria ang tungkol kay Lucas. Imposible naman sigurong magawa ‘yon ni Lucas. Kilala niya ang dating kaibigan at hindi ito ganung klaseng tao. In fact, Lucas is the most understanding person she’d ever m
Humugot nang malalim na hininga si Leon at tumingin sa kanyang ama na abala sa paghithit ng sigarilyo. Kahit na nasa hospital ito ay may IV fluid pa sa kamay ay hindi ito hadlang sa kanyang bisyo. Mahinang napailing si Leon.“Alam kong marami akong pagkukulang kay Lucas,” sambit ni Don Leonardo at bumuga ng usok saka tumingin sa kanya. “Kaya naman pinagbibigyan ko siya sa lahat ng gusto niyang mangyari at gawin.”He bit his lower lip. “Kahit pa kapatid niya mismo ang babanggain niya.”Tipid na ngumiti ang ama at bumutong hininga. “To be honest, I feel bad. Hindi ko kayo nagabayan nang maayos ng mga kapatid mo. Masasabi kong, I was an irresponsible father to you, to Lucas, and to Pierce.”Sobrang seryoso ng kanilang usapan at sobrang lalim. This is the very first time in his life na nakausap niya ang ama nang ganito ka-seryoso. Sa bawat usapan kasi niya ay nananaig ang pagiging boss nito at pagiging alila niya. He was blind to see it at first but then things changed. And now, nothing c
Hinayaan lang ni Chandria na yumakap sa kanya si Leon. Because this is the least thing she could do for him to lighten his mood. Mukha kasing mabigat ang pinagdadaanan nito. And it seems like what happened today bothered him so much. She caressed his back and closed her eyes. Nang mukhang maayos na ang paghinga ni Leon ay saka pa lamang siya kumalas sa yakap at tinignan ang binata. Chandria looked at him in the eye and saw sadness in them. “What happened?” hindi niya mapigilang tanungin ito. “Are you okay? Why do you… why do you look so sad?” Umiling lang ito sa kanya at bumuntong hininga. Nangunot ang noo niya dahil mukhang walang balak na magsabi si Leon sa nangyari at kung bakit ganito ang akto nito. And she completely understands that. Kaya naman hindi na niya pa ito pipilitin pang magsalita. “Do you want to rest first?” malumanay niyang tanong. Leon nodded his head. Agad niya naman itong sinamahan patungo sa loob ng silid na kanilang tinutuluyan. He took off his jacket na aga
“Calm down, okay?” pilit niyang kinakalma ang dalaga.Chandria is the most vulnerable person he knows. Sobrang sensitive ng feelings nito kaya naman ingat na ingat siyang h’wag itong saktan. But then some truth will surely hurt her, at isa na roon ang katotohanang si Lucas ang gagawa nito sa kanya.Leon did some background investigation about her and Lucas’s friendship, at masasabi niyang sobrang close ng dalawang ito. Hindi niya lang makuha kung bakit nagagawa ito ni Lucas kay Chandria. If it’s only for love, tatanggapin niya ang mga bata.He scoffed. As if naman magpaparaya pa siya ngayon. Ilang beses na siyang nagparaya ang he thinks it’s now time to be selfish. Ipagdadamot na niya si Chandria sa lahat ng nagbabalak umagaw rito. Kahit pa kapatid na niya ang makakalaban niya.Niyakap niya nang mahigpit ang dalaga at hinalikan ang noo nito. Hindi niya tuloy alam kung tama ba ang desisyong sabihin dito ang tungkol kay Lucas. But then she deserves to know the truth. Hindi pwedeng manat
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas