Chapter 32

Kinaumagahan, nauna akong nagising kaya naman malaya kong pinagmasdan ang maamong mukha ni Xzavier. Ang amo 'pag tulog pero halimaw 'pag gising lalo na kapag alam mo na. Napa-ayos naman ako ng higa nang maramdaman kong gumalaw siya.

"Good morning." Nakangiting bati ko sa kaniya.

Mahina akong natawa nang makita nagulat siya noong makita ako.

"E-Elara? Y-You're here? For real?" Sunod-sunod na tanong niya.

"Oo nga," natatawang sagot ko.

Napabalikwas naman siya at mabilis na yumakap sa baywang ko.

"I thought... I thought it was a dream," sabi niya.

Nataranta naman ako nang marinig kong sumisinghot siya. Wait, umiiyak siya?

"Woy, bakit ka umiiyak? Ayaw mo ba na nandito ako?" Parang bata naman siyang umiling. "Then, why are you crying?" Tanong ko.

Humiwalay siya sa akin at saka mabilis niyang tinakpan ang kaniyang mukha gamit ang kamay niya.

"Hindi lang ako makapaniwala na bumalik ka, na nandito ka na." Sagot niya. "Hindi mo alam kung gaano ako nagsisi noong malaman ko ang totoo, Elara. La