Chapter 23

Chapter 23

Namumutla, nanlalamig at halo-halo ang emosyong nararamdaman ko habanag tulalang nakatingin sa isang milyon na cheque na binigay ni Don Sarmiento sa akin bago siya umalis kanina. He told me to start for a new. He told me to leave.

Ramdam na ramdam ko ang pagtulo ng mga luha ko kaya tuminghala ako ng bahagya bago naglabas ng mga maleta para mag-impake ng mga gamit.

I am not married to Carl so staying here is so shameful. Hindi mawala ang galit at sakit sa dibdib ko pero wala na akong magagawa dahil ito na talaga. Wala akong magawa para baguhin ang mga pangyayari. All I need to do is to accept it and live a peaceful life away from them.

Pero saan ako pupunta?

Walang hinto na tumutulo ang mga luha ko habang nag-iimpake ako ng mga gamit ko. I don't know where to go. Pero isa lang ang nasa isip ko ngayon, ang umalis dito sa bahay ni Carl kasi una pa lang ay hindi na dapat ako nandito.

I packed my old clothes. At dahil hindi naman karamihan ang mga gamit ko ay madali akong natapo