Share

Chapter 2

SLOWLY, Kai opened his eyes only to see an unfamiliar ceiling. Unti-unti siyang bumangon sa pagkakahiga and to his surprise even the bed was unfamiliar. No. He look all over the place. 

The whole room was fucking unfamiliar.

“Where the hell am I?” He muttered with his cracked voice.

There was no one in the room but him. 

Everything inside is filled with luxurious stuffs. From the carpet to the vases, cabinets and the bed up to its walls and the high ceiling with a hella’ expensive chandelier. 

Gustuhin man niyang makaalis sa kama ngunit hindi niya iyon magawa lalo pa’t ramdam niya pa rin ang sakit sa katawan.

Bigla ay muli niyang naalala ang pangyayaring iyon. Who the hell was that?

Kai doesn’t have any idea who bumped him causing the accident nor the place he’s in right now. 

Malakas na lamang siyang napabuntong-hininga.

“It sucks waking up without any fucking idea of what was happening. . .” 

He sigh. And he can’t even get himself up from the bed. Damn! 

“Why the hell am I so lucky?” Napailing nalamang siya sa kanyang nasabi. 

Just when he’s about to sigh for the third time ay biglang may kumatok sa pintuan. Matapos niyon ay unti-unting bumukas ang pintuan.

An old maiden came in wearing a maid uniform. Gulat itong napatingin sa kanya matapos siya nitong makitang nakaupo sa kanyang kinahihigaan.

“Thank goodness!” Dali-dali nitong inilagay sa gilid ng kama ang isang tray na may lamang mga medisina saka siya muling tiningnan nang may masiglang ngiti sa mga labi.

“Masaya ako at nagising ka na, Hijo.” Nakangiting sambit nito sa kanya, “Alam kong matutuwa ang ikatlong prinsipe kapag nalaman niyang ika’y gising na.” 

Confused, Kai just stared at her. 

“Ayos ka lang ba, Hijo?” Automatikong hinawakan ng matandang babae ang kanyang noo, “Teka lang, ipapatawag ko ang punong manggagamot.”

“Nasaan po ba ako?” Wala sa sariling sambit niya.

Bigla ay natigilan ang babae. Tumitig ito sa kanya saka mahinang ngumiti. Mahina nitong tinapik ang kanyang braso saka nagsalita.

“Tatawagin ko lang muna ang punong manggagamot. Maghintay ka rito, ha?”

Nagtataka man ay wala ng nagawa pa si Kai kundi ang tumango. Ilang minuto rin ang lumipas saka muling bumukas ang pintuan at iniluwa niyon ang matandang babae kanina na may kasamang lalaki.

Naglakad ito papalapit sa kanya at masyadong agaw-tingin ang pormal na pananamit nito. Is he the doctor?

“I’m Saru.” Nakangiting inilahad ng lalaki ang kamay nito kay Kai. “It’s my pleasure to finally meet the third prince’s bride.”

“Bride?” Imbes na tanggapin ang kamay nito ay kunot-noong naitanong niya iyon.

Napatitig si Saru sa kanya saka nakangiting binawi ang nakalahad nitong kamay. 

“Yes. But first, titingnan ko muna ang kalagayan mo.” Anito saka siya sinimulang suriin.

What the hell is he talking about?

Moments later, Saru glanced at him habang kinukuha nito ang mga gamit sa lalagyan.

“So, do you feel anything weird or may nararamdaman ka bang masakit—”

“Where the hell am I?” Pagpuputol niya sa sinasabi nito.

Bahagya pang natigilan ang lalaki sa biglaang tanong niya ngunit agad din namang nakabawi. “You are inside the palace of the Echizen household and I am the family's royal physician.”

“What?” Naguguluhang sambit ni Kai. Now this is way too confusing. Pa'no naman ako nakarating dito? Saang lupalop ba ng bansa nakalagay ang lokasyon ng lugar na ito. I never heard about this place before nor its household's family name.

Kai sigh. Muli niyang tiningnan si Saru, “Then what about the 'bride' thing you were talking about?”

“That's..” Bigla ay napahinto sa pagsasalita si Saru nang may mapansin. “Wait, aren't you aware that you are the bride of Sebastian?”

With that mas lalong kumunot ang noo ni Kai at halos magtagpo na ang dalawang kilay niya.

“Sebastian? I don't even know who that man is. So how the hell did I end up being his bride? And besides, I'm a man too. Is he even aware of that?” Aniya.

Kunot-noong tumingin si Saru sa kanya, “So what?” Anito ng nakatitig sa kanya.

“Look--”

“Sebastian knows you kaya hindi mo na kailangang mag-alala pa.” Dagdag pa nito. “You are his bride and it is also your responsibility to be his bride.”

His what?!

He can’t believe what he’s hearing! How can a man be the bride of a prince! They’re both men for goodness sake!

Nagugulat na tiningnan ni Kai ang doktor subalit nanatili lamang seryoso ang mukha nito saka nagpatuloy sa paggamot sa kanya. This is a bullshit! 

Thinking everything was a nightmare, Kai slapped himself but he only felt pain, proving that it was NOT A DREAM! What the hell is happening? 

Hindi siya mapakali sa inuupuang kama. So many questions have been filling his whole system, so many confusions! Too many thoughts went inside his brain. 

“You aren’t kidnapping me or anything, right?” Kai asked Saru na ngayon ay nagulantang sa sinabi niya.

“W-What?” 

Kai tsked. “Nevermind.” 

Wala naman sigurong taong kinikidnap na napakasosyal ang pagkakatrato. He’s sitting himself on a king sized bed at dinaig pa ng kwartong ito ang mga kilalang mga five-star hotel sa bansa. So this isn’t kidnapping, right?

Oh, how he hope so.

“Anyways, the prince will be coming home soon.” Ani Saru, saka iniligpit ang mga kagamitang ginamit. “Huwag kang mag-alala, the servants will assist you during your stay here habang wala pa ang prinsipe at ang sekretarya nito.”

No! He needs to get out of this place.

Wala siyang alam kung saan ito at wala rin siyang alam kung bakit siya naririto. He doesn’t have any idea kung ano ang pwede nilang gawing sa kanya. He needs to get out of here. Kailangan niyang makaalis sa lugar na ito. He has to!

The moment Saru went out of the door, Kai immediately planned his escape and how he could get out of this place without being caught.

Wala siyang kaalam-alam kung anong klaseng lugar ang meron sa labas ng silid na iyon. He doesn’t have any idea, making everything so dangerous for him. Kailangan niyang umalis. He needs to escape and he’ll do it no matter what. 

He just need to plan it out. And he’ll do it, tonight.

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status