SLOWLY, Kai opened his eyes only to see an unfamiliar ceiling. Unti-unti siyang bumangon sa pagkakahiga and to his surprise even the bed was unfamiliar. No. He look all over the place.
The whole room was fucking unfamiliar.
“Where the hell am I?” He muttered with his cracked voice.
There was no one in the room but him.
Everything inside is filled with luxurious stuffs. From the carpet to the vases, cabinets and the bed up to its walls and the high ceiling with a hella’ expensive chandelier.
Gustuhin man niyang makaalis sa kama ngunit hindi niya iyon magawa lalo pa’t ramdam niya pa rin ang sakit sa katawan.
Bigla ay muli niyang naalala ang pangyayaring iyon. Who the hell was that?
Kai doesn’t have any idea who bumped him causing the accident nor the place he’s in right now.
Malakas na lamang siyang napabuntong-hininga.
“It sucks waking up without any fucking idea of what was happening. . .”
He sigh. And he can’t even get himself up from the bed. Damn!
“Why the hell am I so lucky?” Napailing nalamang siya sa kanyang nasabi.
Just when he’s about to sigh for the third time ay biglang may kumatok sa pintuan. Matapos niyon ay unti-unting bumukas ang pintuan.
An old maiden came in wearing a maid uniform. Gulat itong napatingin sa kanya matapos siya nitong makitang nakaupo sa kanyang kinahihigaan.
“Thank goodness!” Dali-dali nitong inilagay sa gilid ng kama ang isang tray na may lamang mga medisina saka siya muling tiningnan nang may masiglang ngiti sa mga labi.
“Masaya ako at nagising ka na, Hijo.” Nakangiting sambit nito sa kanya, “Alam kong matutuwa ang ikatlong prinsipe kapag nalaman niyang ika’y gising na.”
Confused, Kai just stared at her.
“Ayos ka lang ba, Hijo?” Automatikong hinawakan ng matandang babae ang kanyang noo, “Teka lang, ipapatawag ko ang punong manggagamot.”
“Nasaan po ba ako?” Wala sa sariling sambit niya.
Bigla ay natigilan ang babae. Tumitig ito sa kanya saka mahinang ngumiti. Mahina nitong tinapik ang kanyang braso saka nagsalita.
“Tatawagin ko lang muna ang punong manggagamot. Maghintay ka rito, ha?”
Nagtataka man ay wala ng nagawa pa si Kai kundi ang tumango. Ilang minuto rin ang lumipas saka muling bumukas ang pintuan at iniluwa niyon ang matandang babae kanina na may kasamang lalaki.
Naglakad ito papalapit sa kanya at masyadong agaw-tingin ang pormal na pananamit nito. Is he the doctor?
“I’m Saru.” Nakangiting inilahad ng lalaki ang kamay nito kay Kai. “It’s my pleasure to finally meet the third prince’s bride.”
“Bride?” Imbes na tanggapin ang kamay nito ay kunot-noong naitanong niya iyon.
Napatitig si Saru sa kanya saka nakangiting binawi ang nakalahad nitong kamay.
“Yes. But first, titingnan ko muna ang kalagayan mo.” Anito saka siya sinimulang suriin.
What the hell is he talking about?
Moments later, Saru glanced at him habang kinukuha nito ang mga gamit sa lalagyan.
“So, do you feel anything weird or may nararamdaman ka bang masakit—”
“Where the hell am I?” Pagpuputol niya sa sinasabi nito.
Bahagya pang natigilan ang lalaki sa biglaang tanong niya ngunit agad din namang nakabawi. “You are inside the palace of the Echizen household and I am the family's royal physician.”
“What?” Naguguluhang sambit ni Kai. Now this is way too confusing. Pa'no naman ako nakarating dito? Saang lupalop ba ng bansa nakalagay ang lokasyon ng lugar na ito. I never heard about this place before nor its household's family name.
Kai sigh. Muli niyang tiningnan si Saru, “Then what about the 'bride' thing you were talking about?”
“That's..” Bigla ay napahinto sa pagsasalita si Saru nang may mapansin. “Wait, aren't you aware that you are the bride of Sebastian?”
With that mas lalong kumunot ang noo ni Kai at halos magtagpo na ang dalawang kilay niya.
“Sebastian? I don't even know who that man is. So how the hell did I end up being his bride? And besides, I'm a man too. Is he even aware of that?” Aniya.
Kunot-noong tumingin si Saru sa kanya, “So what?” Anito ng nakatitig sa kanya.
“Look--”
“Sebastian knows you kaya hindi mo na kailangang mag-alala pa.” Dagdag pa nito. “You are his bride and it is also your responsibility to be his bride.”
His what?!
He can’t believe what he’s hearing! How can a man be the bride of a prince! They’re both men for goodness sake!
Nagugulat na tiningnan ni Kai ang doktor subalit nanatili lamang seryoso ang mukha nito saka nagpatuloy sa paggamot sa kanya. This is a bullshit!
Thinking everything was a nightmare, Kai slapped himself but he only felt pain, proving that it was NOT A DREAM! What the hell is happening?
Hindi siya mapakali sa inuupuang kama. So many questions have been filling his whole system, so many confusions! Too many thoughts went inside his brain.
“You aren’t kidnapping me or anything, right?” Kai asked Saru na ngayon ay nagulantang sa sinabi niya.
“W-What?”
Kai tsked. “Nevermind.”
Wala naman sigurong taong kinikidnap na napakasosyal ang pagkakatrato. He’s sitting himself on a king sized bed at dinaig pa ng kwartong ito ang mga kilalang mga five-star hotel sa bansa. So this isn’t kidnapping, right?
Oh, how he hope so.
“Anyways, the prince will be coming home soon.” Ani Saru, saka iniligpit ang mga kagamitang ginamit. “Huwag kang mag-alala, the servants will assist you during your stay here habang wala pa ang prinsipe at ang sekretarya nito.”
No! He needs to get out of this place.
Wala siyang alam kung saan ito at wala rin siyang alam kung bakit siya naririto. He doesn’t have any idea kung ano ang pwede nilang gawing sa kanya. He needs to get out of here. Kailangan niyang makaalis sa lugar na ito. He has to!
The moment Saru went out of the door, Kai immediately planned his escape and how he could get out of this place without being caught.
Wala siyang kaalam-alam kung anong klaseng lugar ang meron sa labas ng silid na iyon. He doesn’t have any idea, making everything so dangerous for him. Kailangan niyang umalis. He needs to escape and he’ll do it no matter what.
He just need to plan it out. And he’ll do it, tonight.
PANAY ang paglingon ni Kai sa kaliwa’t kanan, sinisiguro na walang makakita sa kanya. It’s past midnight already kaya nasisiguro niyang walang makakakita sa kanya ngayon but he have to make sure that he’ll be able to leave this place without any trace.Kai knew for a fact that he can do that but the whole place was massive! Darn! It wouldn’t be called as a palace for nothing, dumbass.Still, he was very determined to leave the castle.He needs to go back. Kailangan niyang malaman kung sino ang may pakana ng aksidenteng iyon. And his father—“Fuck!” How could he ever forget about him? Damn!If his memory wasn’t mistaken, that accident happen when he was about to check up on him! How the hell did he forgot that part?!He needs to escape fast! Dad. . . He needs me!“Fuck! Fuck! Fuck!” He wasn’t in a stable condition, that’s what his woman said last time.And to t
“WHAT happened?"Nanatiling nakayuko ang mga ulo ng mga gwardiya sa palasyo.“Hindi po talaga namin alam. Nakita ko lang po siya at napagkamalang magnanakaw. Pasensya na po talaga, mahal na prinsipe. Hindi ko po sinasadya. Hindi ko alam na siya pala ang—”“It’s alright.” Sebastian sighed. “You may now go back to your post.”Agad namang nagsisunod ang mga ito saka nagsibalik sa kani-kanilang posisyon. Sebastian then took off his armor at ibinigay iyon sa kanyang secretary.“Where is he?” Tanong niya rito.Pormal na yumuko si North, ang kanyang sekretarya saka nagsalita, “In your room, sir.”Tumango lamang siya at walang imik na naglakad papunta sa kanyang silid. Slowly, he opened the door at naglakad papasok. He went near his bed and there he saw his bride, sleeping peacefully and calmly.Sebastian sat near him and stared at his sleeping
MORNING came and the chirping of birds made Kai to woke up. With his robe on, he immediately went near the big window. Noon lamang niya napansin ang malawak at magarbong tanawin ng hardin sa palasyo.“Wow. . .” he can't believe what he's seeing!The garden was way too beautiful and he's mesmerized by its beauty. It probably took several years to build such garden.Ni hindi manlang niya napansin ang mga minutong lumipas dahil masyado siyang nadarag sa kagandahan ng hardin.Saka lamang nagising si Kai nang may kumatok sa pintuan saka dali-daling nag-ayos sa sarili.“Young master, Kai. Your breakfast is ready.”Nang makarating sa hapag ay sumalubong sa kanya ang napakaraming pagkain and what shocked him the most is that no one was there except him and the maids.“Where's Sebastian?” Tanong niya sa isa sa mga katulong sa palasyo.“Nakaalis na po a
“NAGHIHINTAY na po ang mahal na prinsipe sa labas.”Kai sigh as he stared at himself on the mirror. Muli niyang naipikit ang kanyang mga mata and the memory last night came rushing into his mind, again.“Fuck!”Wala sa sariling nasapo niya ang kanyang noo.‘How the hell did we fucking end up kissing?! Why didn't I pushed him away? Just why?! And thinking how I kissed him back is way too fucking embarrassing! Damn it!’Naiinis na inirapan niya ang sarili sa salamin saka nagdesisyong lumabas na lamang sa kanyang silid.What happened last night was embarrassing and now he's going to face him again!Huminga muna siya ng malalim bago binuksan ang pintuan. ‘It's fine. I'm fine. Huling araw ko na 'to ngayon dito. It's fine, Kai. Hindi mo na siya makikita pa.’“Yeah, that'
HINDI pa rin makapaniwalang tumingin si North kay Kai na ngayon ay nasa prinsipe pa rin ang paningin habang inaalalayan ito ng mga tagapaggamot.Wala sa sariling napailing nalamang siya. ‘I wonder how the prince will react.’“North.”Hindi pinansin ni North ang tumawag sa kanya at nagpatuloy lamang sa paglakad papalapit sa walang malay na prinsipe.“We need to go back to the palace, now. It'll be dangerous if we'll stay longer.” Tugon niya sa isa sa mga attendant.“Yes, sir.”“North! Hey, North!”“Let's go. The prince isn't safe here.” Aniya at hindi pinansin ang sumisigaw.“North—!”Naiiritang nilingon niya ito, “Tumahimik ka nga! Why the fuck are you shouting?”Monroe gave him a blank look. “You were pretending not to hear me, that's why.”Inirapan lamang siya ni North.“How was the pr
KAI woke up early the next day. Matapos niyang linisin ang kanyang sugat ay sakto namang pumasok si North sa kanyang silid.“The prince is awake. I'm on my way there. Dumaan lang talaga ako dito para ipaalam sayo.”Gulat na tumayo si Kai at lumapit sa kanya, “I'll go with you.”Tumango naman si North saka sila naglakad patungo sa silid ng prinsipe.“Good morning, Your Highness.”Nanatiling nakatago sa likod ng malaking pintuan si Kai habang naghihintay na marinig ang boses ng prinsipe.“How was he? Did he get back safely?”“I'm sorry, Prince Sebastian. But—”Nakataas ang kilay na tumingin si Sebastian kay North. “But what?”North exhaled deeply before looking at Kai, mouthing him to get inside.
HINDI maipaliwanag ni Kai ang sayang naramdaman matapos makita ang iba't-ibang itsura ng mga pamilihan at lugar sa labas ng palasyo.Sebastian brought him to the Kingdom's town. The streets were crowded and noisy, and children were running along the street.Ngayon niya lang nakita ang ganoong klase na lugar. The town was busy yet everyone was happy.Kai would excitedly enter some random stores saka masayang tumitingin-tingin sa mga paninda nito and Sebastian would just chuckle at Kai's cuteness. Kai tried his best to maintain a calm expression even though he was having a hard time suppressing his excitement and Sebastian finds it cute.'Seriously how can a man be this adorable?' Sebastian thought.Nakangiting napapailing na lamang si Sebastian sa pag-uugaling iyon ni Kai. Kai often shows a defensive look whenever he's inside the palace. And seeing him acting c
KANINA pa hindi mapakali si Sebastian kakahintay sa tawag ni North. Gumagabi na at nasa may ilog pa rin sila.“What the hell happened?” Sebastian muttered, still checking at his phone.“Why don't you try calling him instead?” Kai suggested.Madilim na kung kaya't mas kinakailangan na nilang makauwi dahil masyado itong mapanganib para sa kanila lalo pa't isang prinsipe ang kasama ni Kai.Just as when Sebastian was about to call North, his phone rang and it was North calling him.“Yes? Any news, North?”Mabilis nitong ini-loud speaker ang tawag para marinig nilang dalawa ni Kai ang sasabihin ni North.“I'm sorry, Your Highness.”Sebastian's forehead creased, “Why? What happened?”“It looks like you'll have to stay in there