“Hala!” bigla n’yang binitawan ang damit kong hinila niya nang siguro’y mamukhaan na niya ako. “Ikaw po pala ‘yan, Ate,” saad niya na bumalik sa pagiging mahiyain at mahinhin ang boses.“Kinabahan naman ako sa ’yo, Sab!” sagot ko rito na napahawak pa ako sa dibdib ko sabay huminga ng malamin dahil pakiramdam ko’y malalagutan ako ng hininga.“Bakit mo po ba kasi ako sinusundan? Ayan tuloy ibabalibag po sana kita. Saka maggagabi na rin po, ah?” muli niyang pagtatanong at pagsabi sa balak niya sanang gawin.“K-Kaya mo ‘yong gawin?” gulat kong usisa na nagtataka sa kaniya.Tumango naman siya at makahulugang ngumiti. “Nag-aral po ako ng taekwondo, Ate,” napalunok ako matapos n’yang sabihin ‘yon.“Edi kung ‘di mo ako namukhaan ay talagang gagawin mo ‘yon?” pangungulit ko pa.“Opo, Ate. Tulog ka po sana ngayon ng mahimbing,” pagmamalaki n’yang tugon na bahagya pang tumawa. Imbes matakot ako ay humanga pa ako sa kaniya. Hindi halata sa kan’yang marunong siya sa self-defense dahil sa pagiging
“Okay ka lang po, Ate?” tanong nito sa akin ng mapansin niya akong tulala na nakatitig sa papel na ‘yon.“A-Ano ang buo mong pangalan?” tanong ko sa kaniya na kabang-kaba pa rin.“Sollaire Abrielle Javier po,” banggit naman niya sa buong pangalan niya. Hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ko, sumabay pa ang pagbilis lalo ng pagtibok nang puso at paninikip ng dibdib ko. Paano ba naman ay nabanggit na ni Zayne no’n na tatlo silang magkakapatid. Silang tatlo rin ay iba-iba ang nanay at si Sab, si Sab ang tinutukoy ni Zayne na Sollaire kung ‘di ako nagkakamali.“Hindi mo ba talaga kilala kung sino ang tatay mo?” dagdag ko pa dito na binalik ko na sa kahon ang sticky note. Sinubukan ko rin halukayin ang laman no’n para maghanap kung sakaling may picture man lang o kaya pangalan ng tatay niya pero bigo ako dahil puro sulat lang ang mayroon do’n.“H-Hindi po, eh,” saktong pagkasagot ni Sab ay pumasok naman ang tita niya.“Tita! Hindi niyo rin po ba alam kung sino ang tatay ni Sab?” walan
“No! I won’t. I want to talk with her,” saad niya pabalik kay Ele na nagmamakaawa ang dating, muli siyang lumingon sa akin na, “Please, Gian? We need to talk,” mahinahong hiling nito.“H’wag kang makulit, Zayne. Lumayo ka kay Gian, layuan mo siya!” singhal ni Cali sa akin.“The way you speak. It seems you have done nothing wrong to Gian,” buwelta ni Zayne.“Excuse me? Para malaman mo, ako lang ang nag-stay sa kaniya matapos niyo siyang iwanan!”“Wala naman tayong dapat pag-usapan, Zayne,” ako na ang boryong sumagot kaniya na ‘di ko siya pinakitaan ng awa. “Please. Gian. I badly want to talk with you. Please?” lalong pamimilit nito na mas nagmakaawa ang itsura.“Hindi, Zayne! Umalis ka na. Ayusin mo muna ‘yang sarili mo!” pangtataboy pa sa kaniya ni Cali. “Gian, please? We need to talk,” hindi pa rin nagpatinag si Zayne na mas lalong nagpupumilit.“Ayoko, Zayne! Wala na tayong pag-uusapan, mas mabuti pang umalis ka na lang,” pangtataboy ko sa kaniya.“Gian, kausapin mo ‘ko para sa ana
“Nandito ba sila para iligtas ako? Ba’t magkasama si Zayne at Cali?” tanong ko sa sarili habang pinagmamasdan sila na naglalakad.“Fuck it! Sino naman ‘tong kasama ni Zayne?!” galit na sigaw ni Meanna na ang ipinupunto ay si Cali.“Don’t worry, kakampi natin siya!” bwelta sa kaniya ni Zayne ng tuluyan na itong makalapit. Dismaya akong lumingon kay Cali, nanunubig ang mata kong umiiling-iling sa kaniya.“H-Hindi ‘to totoo ‘di ba?” pilit kong tanong sa kaniya dahil umaasa akong hindi kayang gawin ‘to sa akin ni Cali. “Hindi ka nila kasabwat ‘di ba?” dagdag ko pang tanong.“I’n sorry, Gian . . .” tulala akong nakatitig kay Cali hanggang sa tuluyan akong nanlumo matapos ko ‘yong marinig mula sa kaniya “P-pati ikaw nagpanggap din? Niloko mo rin ako? Takte naman! Ikaw na lang ang kinakapitan ko, ikaw na lang ang pinagkakatiwalaan ko, ikaw na nga lang ang mayroon ako ngayon, Cali! Pati ikaw trinaydor mo rin ako? Sa simula pala ng laban kong ‘to ay wala talaga akong kakampi! Lahat kayo nags
“No! I won’t. I want to talk with her,” saad niya pabalik kay Ele na nagmamakaawa ang dating, muli siyang lumingon sa akin na, “Please, Gian? We need to talk,” mahinahong hiling nito.“H’wag kang makulit, Zayne. Lumayo ka kay Gian, layuan mo siya!” singhal ni Cali sa akin.“The way you speak. It seems you have done nothing wrong to Gian,” buwelta ni Zayne.“Excuse me? Para malaman mo, ako lang ang nag-stay sa kaniya matapos niyo siyang iwanan!”“Wala naman tayong dapat pag-usapan, Zayne,” ako na ang boryong sumagot kaniya na ‘di ko siya pinakitaan ng awa. “Please. Gian. I badly want to talk with you. Please?” lalong pamimilit nito na mas nagmakaawa ang itsura.“Hindi, Zayne! Umalis ka na. Ayusin mo muna ‘yang sarili mo!” pangtataboy pa sa kaniya ni Cali. “Gian, please? We need to talk,” hindi pa rin nagpatinag si Zayne na mas lalong nagpupumilit.“Ayoko, Zayne! Wala na tayong pag-uusapan, mas mabuti pang umalis ka na lang,” pangtataboy ko sa kaniya.“Gian, kausapin mo ‘ko para sa ana
“Gian, are you still there? Please. We need you, Zayne needed you. I will message you the address, just come here when you change your mind. We desperately need you so much! I am really sorry.”Matapos ‘yon ay pinatay na niya ang tawag. Nanlulumo ako na muling bumalik at naupo sa couch.“What happened?” tanong ni Cali sa akin ng mapansin niya sigurong problemado ako.Nag-aalangan ko naman s’yang nilingon. “Nasa hospital si Zayne. Tumawag sa akin ang kaibigan niya. Ayaw daw ni Zayne kumain, kumausap kahit sino sa kanila, at kahit mismo sa doctor. Tumawag siya para humingi ng tulong sa akin, ‘di ko alam ang gagawin, Cali,” pagkuwento ko sa kaniya.“Hindi ka namin pipilitin kung ayaw mong pumunta,” sagot naman ni Ele. “Hindi ka rin namin pipigilan kung nanaisin mo na pumunta ka, ang sa akin lang siguraduhin mo na ‘yong gagawin mong desisyon ay ’yong ‘di mo pagsisisihan sa huli.” “Katulad ng ginawa niyo kay Gian?” napatanga ako kay Cali mata
“Momma! Momma!” nasa gitna ako ng pagluluto nang meryenda namin ni baby Ali ng lumapit ito sa akin hawak-hawak ang papel at lapis niya, problemado ang mukha nito na naka-pout pa at bakas sa mapupungay niyang mata ang nangingilid na luha.Pinunasan ko muna ang mga palad ko dahil sa flour na kumalat dito bago ako lumuhod na kapantay niya “My baby Ali’s crying, why baby? What happened?” tanong ko sa kaniya na kunware ay nalulungkot sa itsura niya.“My name is a cursed, Momma!” lalong nagpout ang labi nito, hindi ko alam kung maaawa ako o matatawa dahil ang cute n’yang tignan sa gano’ng itsura. “Every time I’m writing my name it’s like a torture po for me, Momma!” reklamo pa nito na pasimpleng dumadabog, kunware pa s’yang yumuko kaya naman nasilayan ko ang double chin niya, manghang-mangha rin ako sa haba ng pilik-mata nito, pagkakapal ng kilay at kitang-kita kaagad ang matangos na pagkakaarko ng kaniyang ilong.“Don’t you like your name, baby?” tanong kong mu
“Who’s this girl?” I asked myself as I watched the woman walk into this elevator.“11th floor.” I utter to the elevator staff in a calm voice.“Sa floor number eleven po, Ate.” The woman spoke with me at the same time, so I automatically looked at her again with a frowned face.“Who said that you can go to the 11th floor?” I asked her immediately. Sino ba siya para pumunta ro’n sa office ko?She was still pushing herself, she was still brave enough to argue with me even if I’ve said that she’s not allowed there. What a hard-headed, woman!Nauna pa talaga siya sa akin papuntang opisina ko. Ang lakas naman ng loob nito.“Kung titignan mo lang ako’y napaka walang-kuwenta mo pala!” siya na nga itong malakas ang loob na manguna sa akin, siya pa ang mas galit. Kung tutuusin ako dapat ang magalit kasi teritoryo ko ‘to. “Ikaw kaya kumatok para may maambag ka naman sa ekonomiya?” nang-utos pa nga.I shuddered as I stared at her wickedly. I took the key card from my pocket and immediately slid