Sobrang sakit ng aking katawan. Marami rin akong mga pasa kung saan-saan. Hindi ko alam kung paano itatago ito pero nakikita ko sa TV na nilalagyan nila ito ng concealer para hindi mahalata kaya iyon ang aking ginawa. Umepekto rin naman ito.
Hindi ko mapigilang mapahikbi habang nilalagyan ko ng concealer ang aking katawan, naalala ko kasi ang sinapit ko sa kamay ng aking asawa. Sobrang naaawa ako sa sarili ko. Gusto ko mang lumayo na pero hindi ko magawa, lintik kasing puso ko ayaw makisabay.
Makasarili man kung iisipin pero anong magagawa ko? nagmahal lang naman ako. Hindi naman siguro masama na ipagsiksikan ang aking sarili sa taong mahal mo. Isa pa ako ang legal na asawa kaya ako ang may mas karapatan sa kaniya, hindi ang kabit niya.
Binaling ko nalang ang aking atensiyon sa paglilinis ng aking kwarto. Medyo maalikabok na kasi ito at hindi ko na rin naasikaso simula nang lumipat ako rito. Nang matapos ako
Dumiretso ako sa kusina namin para ilagay ang aking mga pinamili. Hindi ko nakita si Emery sa sofa siguro ay nasa kwarto na iyon.Habang inaayos ang mga groceries sa cabinet ay nagulat ako nang may humila sa aking braso. Sobrang sakit iyon kaya napalingon ako. Nanlalaki ang aking mga mata nang makita ang aking asawa."Ang lakas naman ng apog mong magpahatid sa haciendero natin sa mansion. Gano'n ka na ba kacheap dahil sa isang katulad pa niya mo ako ipinagpalit?" tanong nito sa akin.Matapang kong tiningnan siya. Sumusobra na siya, ni hindi ko nga pinansin iyong pagpunta nila ni Emery sa mall!"Bitawan mo ako, Travis." Seryoso kong sagot sa kaniya at nagpupumiglas sa hawak niya."Napakalandi mo! Mas baleng maghiwalay nalang tayo para malaya na tayo sa isa't-isa. Total may Ethan ka naman na at ako ay may anak na kay Emery."
Nagising ako na nanlalamig ang aking katawan. Hindi ako makamulat dahil sobrang hapdi ng aking mga mata. In-off ko agad ang electric fan at nagkumot.Sobrang sama ng aking pakiramdam. Kinapa ko ang aking leeg at naramdaman kong mainit ako.Bigla namang may kumatok sa aking kwarto, hinayaan ko nalang muna ito at pumikit ulit. Wala akong lakas upang pagbuksan siya."Dahlia?" tawag ng aking asawa sa akin. Hindi ko siya maaninag dahil sobrang dilim ng aking kwarto. Gabi na kasi. Napaungol ako nang maramdaman kong sumakit ang aking ulo. Para akong pinupukpok ng malakas gamit ang martilyo.Naramdaman kong umupo siya sa aking kama at kinapa ang aking noo."Mainit ka ah," sabi niya. Hindi ko na lamang siya pinansin at nagsimulang pumikit."Kumain ka muna, dinalhan kita ng sopas at gamot. Kailangan mo ito para bumalik ang lakas mo,"
Lumipas ang araw ay mas naging malapit pa kami ni Ethan sa isa’t-isa. Minsan ay nakakachat o kaya nakakatext ko siya kapag wala kaming ginagawa. Ngayon ay kagagaling lang naming sa mall, sinamahan kasi niya akong mag grocery. Nagabihan na rin kami kasi naglaro pa kami ng arcade.“Salamat, Ethan.” Tumango naman siya sa akin at binigay ang groceries sa akin.“Sige, mauuna na ako,” paalam niya sa akin at sumakay na sa taxi.“Mag-iingat ka!” Kaway ko sa kaniya.Nang makapasok na ako sa aming bahay ay laking gulat ko na nakaupo ang aking asawa sa sofa at madilim niya akong tiningnan. Kinabahan ako sa titig niya sa akin.“Saan ka galing!?” sigaw na tanong niya. Napasinghap ako dahil hinila niya ang aking braso at inilapit sa kaniya. Nabitawan ko ang groceries na aking binili sa sahig.“Puwede ba pakibitawan ako, alam mong nag grocery ako. Ikaw pa nga ang nag-utos sa akin na mamili eh. Nak
Chapter 47Napagpasiyahan ko na hindi ko na papansin ang aking asawa. Minsan ay pinapansin niya ako kapag may iuutos lang siya sa akin. Wala na rin akong pakialam kay Emery, kung maglampungan pa sila sa harap ko, I don’t care.Wala rin naman akong magagawa eh. Tanging magagawa ko lang ay pagsilbihan sila at maging alalay nila. Ewan ko ba kung bakit pa ako naandito sa bahay namin. Hindi ko rin alam kung saan pa ako uuwi. Ayaw ko namang pumunta sa mansion dahil magtataka lang ang mga tao roon.Kasalukuyan akong nag-aayos ng aking sarili dahil mamaya ay pupunta ako ng birthday party ni Daddy. Alam ko rin na balak nilang sabihin ngayon na buntis si Emery at ang asawa ko ang ama. Gustuhin ko mang magreact ay pinabayaan ko nalang. Ayaw kong maging hadlang pa sa kanila. Kung ano ang gusto nila eh di go. Naging manhid na ako sa paligid ko. I have to distant myself para iwas sakit at kirot sa puso.Naalala ko tuloy iyong pag-uusap nila ni Emery kaninag umaga
Kinabukasan ay nagising na rin si Mommy. Pakakita niya sa akin ay umiyak lang ito ng umiyak. Pauli-ulit itong humingi sa akin ng tawad dahil sa ginawa ng kaniyang anak sa akin. Hindi niya lubos maisip na gagawin ito ni Travis sa akin kaya labis ang pagdadalamhati niya rito.“I’m so sorry, anak. Hindi ko alam kung anong nangyari kay Travis. Hindi ko lubos maisip na gagawin niya ito saiyo. Saksi ako sa pagmamahal niya sa iyo, ni hindi ka nga nito maiwan-iwan.” Hagulhol ni Mommy sa akin. Niyakap ko ito at inaalo siya.“Calm down, Mommy. Ako rin ay hindi ko alam kung bakit nagbago si Travis.” Naiiyak kong sagot sa kaniya.“Matagal na bai to, iha? Bakit hindi ka man lang nagsalita? Sabi ko sa iyo, hindi ba na tumawag ka lang sa akin kapag may nangyaring masama sa bahay ninyo?” Hinawakan niya ang aking pisngi at pinunasan ang nagbabadyang luha ko.“I’m sorry, mommy. Hindi ko rin po alam kung saan ako magsisi
Nagising ako sa puting kwarto, akala ko ay nasa langit na ako. Buti nalang ay nakita ko ang isang nurse na dumaan sa labas ng kwarto ko. Ano ba ang nangyari? Napakirot ang aking ulo kaya napahiga ulit ako.“Dahlia!?” Napalingon ako kung sino man iyong nagtawag sa akin.“Ethan?” tawag ko rin sa kaniya.“Anong nangyari?” tanong ko sa kaniya.“Nahimatay ka kasi kanina. Buti nalang at nasalo kita kung hindi ay bagsak ka na sana lupa. Baka nabagok pa iyong ulo. Kumusta na ang iyong pakiramdam?” nag-aalang tanong niya sa akin.“Medyo masakit pa aking ulo at nahihilo pa ako. Ano ang sabi ng Doctor? Bakit daw nahimatay ako?” tanong ko sa kaniya.“Hindi pa napapadaan iyong Doctor siguro maya-maya ay pupunta na iyon dito.” Napatango naman ako.“Gusto mo ba ng orange?” tanong niya sa akin.“S-sige,” sabi ko sa kaniya. Habang kumak
“Sino ka?” tanong ko sa lalaking pinapayungan ako. Ngumiti ito ng napakatamis.“Masama ang magpa-ulan, baka magkasakit ka.” Suminghot naman ako dahil ramdam kong patulo na ang aking sipon.“Salamat nalang sa concern mo pero kaya ko ang sarili ko.”“At least get this umbrella, kailangan mo ito.” Kinuha ko ang payong na dala niya ngunit hindi pa rin ito umaalis sa harap ko.“Hm, how about samahan nalang kita rito.” Umupo siya sa tabi ko at medyo nailang ako nang magtama ang aming balat sa isa’t-isa. Wala akong nagawa kung ‘di ay napabuntong hininga nalang. Panira naman ito ng moment! Kainis!“Bakit ka nagpapaulan? May problema ka?” tanong nito sa akin.Obviously. Tumango naman ako sa kaniya. Gusto kong sabihin lahat ng nararamdaman ko sa kaniya, okay lang naman stranger siya hindi niya ako majujudge agad. Hindi ko siya kilala at may posibilidad na hindi na kami
“Bakit ka naandito!? Hindi ba sabi ko sa iyo ay lumayas ka na!?” Nagulat ako nang may sumigaw sa loob ng aking kwarto. Hindi ko alam kung iiyak ba ako o matatakot dahil sa nakakapanindig balahibo nitong boses na umalingawngaw sa aking kwarto.Napalingon ako sa kaniya, kita ko ang puno ng galit nito sa mukha. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin para pakalmahin siya. Linapitan niya ako at agad naman akong napaatras. Sobrang natatakot ako dahil nanlilisik ang kaniyang mata akala mo’y kakainin ako nito ng buhay.“Huminahon ka muna, Travis,” nanginginig kong saad.“Bakit ka pa naandito!?Wala ka nang hiya! May gana ka pang matulog dito sa pamamahay ko, matapos mong gawan ng masama si Mommy!? Ang kapal naman talaga ng mukha mo!” Hinila niya ang aking buhok at kinaladkad sa pababa ng aking kama. Tanging pagtangis ko lang ang naririnig ko, ni wala akong maintindihan sa sigaw niya. Bigla kasing sumakit ang aking pakiramdam.