BABALA: ANG KABANATA NA ITO AY HINDI ANGKOP SA LAHAT NG MAMBABASA. MAAARI MO ITONG LAKTAWAN KUNG IKAW AY WALA PA SA WASTONG GULANG.“Y–You mean.. me and your yaya have a big similarities?” Tumango ito habang puno pa rin ng pagkain ang kaniyang bibig.“Saan kami magpagkakahalintulad?” Lumalagundong ang aking dibdib at halos hindi ko na marining ang buong paligid.“I don't know how to answer your question ate. Why so curious po ba?” Naikom ko ang aking bibig. Masyado siyang observer na bata. Lahat ng kilos at galaw mo ay madali niyang makabisado at mabasa. Matalinong bata nga.“Hmm, wala lang. Nakita ko kasi 'yung ano mo.. 'yung paintings.” Tumango lang siya at hindi na nagsalita. Kung noong nakaraan ay nakita ko siyang umiiyak sa usaping ito ngayon naman ay tila baliwala sa kaniya ang lahat. Hindi ko alam kung pinapasakay niya lang ako o hindi niya talaga maalala. Pero imposible kasi hindi niya maalala! Khuaqin is responsible for Tyler's childhood memories!Pinakatitigan ko siya habang
“Are you still awake?” Napangiti ako at unti-unting idinilat ang mata ng maramdaman ang kaniyang mumunting halik sa aking balikat. Yakap niya ako ngayon sa likuran habang nakapulupot sa aming dalawa ang isang makapal at malaking puting kumot. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ibinigay ko sa kaniya ang sarili ko.“Still sore?” Nag-iwas ako ng tingin at tila naintindihan niya naman kaagad ang sagot.“Our fourth round was a bit hard, I'm sorry. Sabik lang.”“Anong sabik? Naka-apat ka na nga sabik pa rin?” Pilit kong itinatago ang pamumula ng pisngi ko.“Ofcourse! Tagal kaya kitang pinangarap.” Natahimik ako. Humigpit ang yakap niya sa akin habang bumubulong ng mga pangako at pangarap na sabay naming tutuparin.“Can we visit your family tomorrow?” Napalingon ako sa kaniya. Pinatakan niya ako ng halik sa leeg at suminghap doon.“Sorry.. masyado ba akong mabilis?” Halata sa boses nito ang takot.“I am not pressuring you okay? It just..” Nangisi ako ng natataranta siyang m
“Tulala ka riyan?” Tanong sa akin ni Ajax nang makita niya akong nakaupo sa labas ng bahay habang pinapanood ang mga bituin sa langit.“Anong oras na, ha? Bakit gising ka pa?” Tanong ko dahil kanina habang kumakain kami ng hapunan ay nabanggit niyang kakauwi niya lang galing ng Palawan, hindi ba siya napapagod?Naupo ito gilid ko at inilapag sa harapan ang isang basong kape at tumingala rin kagaya ko.“Did you know the story of the brightest star in the sky?”Nilingon ko siya at umiling nang marahan.“Hmmm. Iyong kuwento na iyon ay tungkol sa isang tao na tinitingala ng lahat.”“Idols?” Natawa siya at umiling. “Hindi, silly girl. What I mean is.. madaming taong humahanga sa kaniya pero kagaya ng normal na tao ay hindi niya ito nakikita.”“Isang araw mayroong lalaking hindi naniniwala sa pag-ibig, akala niya kasi ay hindi ito tunay na nag-eexist sa mundo dahil namulat siyang hindi nakitang naging masaya ang kaniyang ama't ina kahit na kasal naman silang dalawa, may-anak at sobrang rang
“Tay, baka hindi naman po si Tyler ang nakita ninyo.”“Malabo lang ang mata ko Calixta, pero hindi ako bulag!” Gigil niyang sambit sa kabilang linya.Ala-sais pa lamang ng umaga pero heto.. na-iistress ako kay Tatay. Mula pa kahapon ay tinatawagan niya na ako, tapos pag tatanungin ko kung kumusta na siya at bakit siya napatawag ay hinahanap niya si Tyler. Akala ko ay nagkasundo na sila pero mali ako.“Tay, kumalma nga muna kayo at baka tumaas ang presyon ninyo!” Narinig ko ang malalim niyang mga hininga sa kabilang linya. Sinsyales na nagpipigil ng galit.“Nakita ng dalawang mata ko Calixta! Tatlong araw na siyang nag babalik balik dito tuwing madaling araw at may hawak ng baril!Tang-na, sinong may matinong pag-iisip ang gagawin ang ganung bagay!” Napapikit ako sa lakas boses niya.“Kasama ko po siya tuwing gabi.” Natahimik si tatay sa kabilang linya.“Naririnig mo ba 'yang sinasabi mo? Alam kong malaki ka na pero anak naman! Kailan lang kayo nagkakilala ay natutulog na kayo ng magkas
Napabalikwas ako ng upo ng may maramdaman akong may tumatapik sa mukha ko.“Wala ka sa bahay ninyo para humiga higa rito.” Napa-angat ako ng tingin at nakita ko si Caren na nakataas ang kilay habang pinag mamasdan ako. Iginala ko ang paningin sa paligid. Naka-upo ako ngayon sa sofang mahaba sa opisina ni Tyler at nakatulog.“Bumangon ka na riyan! Nasaan ang boss mo?” Naglakad siya papalapit sa swivel chair nito naupo roon.“Hindi ko alam.” Napahilamos ako ng mukha.. what the fvck is that? Napanaginipan kong pamilya na si Tyler at may anak pa!“Bakit ka nandito sa opisina niya? Alam mo bang ngayon ang dating ko galing abroad?” Wala akong pake!“Aalis na ako.” Tumayo ako para iwanan na siya dahil wala ako sa mood na makipagtalo lalo na't gulong gulo ako sa napanaginipan ko.“At anong gagawin mo? Mag papapansin ka dahil nandiyan si Ajax sa labas?” Nilingon ko siya ng nakangisi. May sira ata sa ulo 'to.“Nagseselos ka ba?”“Iww, bakit ako magseselos? Si Tyler ang gusto ko, Calixta. Huwag
“Nagpapatawa ka ba?”“Mukha ba akong nagpapatawa?” Tumaas ang kilay niya pero nakangisi pa rin na parang demonyo.“Anong pumasok sa isip mo para isiping mapapapayag mo 'ko?” Humalaklak siya bigla.“Oh, hindi pala sapat ang drama ko kanina.” “Tama ang desisyon kong hindi maniwalang tanggap mo na ako bilang magiging kabiyak ng lalaking nag mamay-ari sa 'yo.” Tatayo na sana ako nang bigla kong narinig ang pag click ng pintuan. Ibig sabihin ay ni-locked ito ni Rouge para 'di ako makatakas at makalabas.“I have no time to play any games with you! Can't you see I am so tired and I really need to rest!? Stop stressing me out!” Sabi ko dahil bukod sa nawawalan na ako ng pansesnya sa paulit-ulit niyang pangma- manipulate sa nararamdaman ko ay paulit ulit niya rin akong binibigo.“B–Bakit mo ba ginagawa 'to sa akin? K–kaya mong pakisamahan ang ibang tao pero pag dating sa akin ay h–hindi?” Hindi nabubura ang ngisi niya. Kumurap kurap ako ng maramdamang nag-iinit na ang gilid ng mata ko.“You k
Nakatayo ako sa gilid ng dalampasigan habang dinarama ang malakas na ihip ng hangin na humahaplos sa aking balat. Ang ganda talaga rito, walang maingay na traffic, walang usok ng iba't ibang sasakyan, malayo sa gulo at higit sa lahat.. malayo sa kaniya, sa kanila.“Calixta, kanina ka pa hinahanap ni Kanor, madami raw siyang nakuhang shells kaya siguradong magpapagawa na naman sa iyo 'yon ng shells accessories na ibebenta sa bayan.” Magiliw sa sabi ni Tiya Awra, may edad na ito pero hindi mo aakalaing malapit na maging señor citizen dahil malakas pa at talagang maganda.“Naubos po ba ang ginawa ko kahapon?” tanong ko bago lumapit sa kaniya.“Nako, wala pang ilang oras ay ubos na! Dinumog ng mga turista!” Natawa ako at humawak sa kaniyang kamay para alalayan siya sa pag lalakad sa medyo mabatong bahagi.“Eh kung mag-ipon po tayo ng pang pagawa ng isang maliit na store para hindi mapagod si Mang Kanor magbenta?” Tumawa siya at umiling ng paulit-ulit.“Hindi na kailangan, ayang si Kanor, g
Nagising ako sa mahimbing na pagkakatulog ng makarinig ako ng mga taong nag sisigawan sa labas ng bahay.“Masakit! Ayoko na!”“Masamang espiritu lumabas ka sa katawan ng babaeng ito!”Bumangon ako sa aking kinahihigaan upang lumapit sa mga taong nag tutumpukan kahit dis-oras na ng hating gabi.“Tiya, anong mayroon?” Nagtatakang tanong ko lalo na ng makarinig na naman ng isang napakalakas na palo na parang hinahampas talaga sa katawan ng tao at isang panibagong napakalakas na sigaw.“Nasa loob ang isang sikat na mang gagamot upang dasalan ang babaeng anak ni Mang Lito, sinaniban daw ng isang malakas na espiritu.”Napakunot ako ng noo at nilingon na naman ang bahay at agad na papapikit ng makita kung paanong hinampas ng mang gagamot ng isang parang halaman ang babae. Kahit sa anino ko lamang ito nakikita ay hindi ko mataim na pagmasdan.“AYOKO! PAKAWALAN N'YO KO!”“Hindi sa iyo ang katawan na 'yan. Lumabas ka riyan o papaalisin kita sa mundong ito ng tuluyan upang hindi na makapang gulo