Chapter 15

"Puwede ba kung 'wag ka nalang munang magsalita?" naiiyak kong pakiusap sa kaniya. Akma na sana niyang hahawakan ang buhok ko nang siya rin naman ang mismong pumigil sa sarili para magawa 'yun. Naiwan sa ere ang kamay niya, habang ako nama'y binalik na ang tingin sa harapan, pinaglalaruan ang sariling mga paa.

Kahit na medyo kakaiba ang lalaki na nasa tabi ko ngayon.. Ayaw ko naman siyang awayin para lamang mapaalis ko siya. Muli ko nalang inalala 'yung sinabi ni papa sa 'kin kanina.

Kaya ko bang sundin 'yun? Muli akong napa-facepalm, at 'sa di sinasadya ay nasulyapan ko si Spencer na walang kibong pinapanuod ang pagdaan ng mga sasakyan sa harap. Nang maramdaman ko na napansin niya na 'ko ay kaagad akong nag-iwas ng tingin at pinaglaruan ang sariling dila.

"Nginingiti-ngiti mo riyan?" pansin niya naman sa 'kin at natatawang napatingala sa langit saka balik na naman ang tingin sa mukha ko. "Here." Nagbigay siya ng isang c