Ano, guys? Torturin ko na ba si Vincent? HAHA Anyway, salamat po sa patuloy na pagbabasa. Sobrang mahal ko kayo.
Nanlilisik ang mga mata, tinignan ni Vincent ang nanikmura sa kaniya ngunit muli na naman umangat ang kamay nito. Napasalya siya sa rehas na bakal nang gawaran siya muli nito ng isang malakas na suntok sa mukha, umikot ang kaniyang paningin kasunod ang pagbulagta ng katawan niya sa sahig.Hindi pa ito nakontento, pinagtatadyakan pa ang kaniyang katawan habang nagtatawanan naman ang iba pa nitong kasama.Nang magsawa marahil ay hinablot nito ang kuwelyo ng kulay orange niyang t-shirt at saka sapilitan siyang itinayo. "Hindi uubra ang ganiyang pag-uugali rito sa loob, bata! Kung gusto mong mabuhay, mas mabuti kung makikisama ka sa amin. Dahil wala kang magiging kakampi rito, tanging kami lang na ka-kwadra mo!" nagkikiskisan ang mga ngipin nito habang siya ay dinidiktahan ng nararapat niyang gawin.Kahit bugbug-sarado ang katawan, nagawa pa niyang tanggalin ang mga kamay nito sa kuwelyo ng kaniyang t-shirt sabay tulak sa malapad na dibdib ng lalaki."H-Hindi ko kayo kailangan! H-Hindi k
"Dalahin mo ako sa kanila. Gusto kong puntahan kung saan nagtatago ang babaeng 'yon," utos ni Lalaine sa kaniyang tagasunod.Nakalipas na ang ilang segundo ngunit hindi kumilos ang lalaki na kaniyang pinagsabihan."Ano pang tinatanga-tanga mo riyan?! Sabi ko dalahin mo ako sa kanila?" asik niya."Nangangamba ako sa maaaring mangyari kung susundin kita, Miss Montenegro . . . Alam na ni Boss Tristan ang mga plano mo."Pabagsak siyang sumandal sa upuan at saka hinilot ang kaniyang noo. Kahit kailan ay ito talagang si Tristan ang sagabal sa lahat ng kaniyang plano."Ihatid mo na ako sa mansiyon. Ako na ang bahala na magpaliwanag sa kaniya."Kaagad naman pinaandar ng alalay ang sasakyan. Narating nila ang mansiyon na kanilang tinutuluyan makalipas ang kalahating oras.Pagpasok pa lamang ay bumungad na sa kaniya ang galit na mukha ni Tristan. Hinablot nito ang kaniyang braso at saka hinawakan nang mahigpit."Saan ka nanggaling, ha?!" Dama niya sa paraan ng paghawak ni Tristan ang tinitimpin
"'Yan ba ang tingin mo sa akin, ha?! Am I a fucking toy to you?! Hindi ka ba talaga titigil sa pangungulit mo?! May girlfriend ka, 'di ba? Bakit hindi na lang siya ang pagtripan mo?!"Marahas na binawi niya ang kaniyang sunglasses mula sa kamay nito."Inuulit ko . . . Leave me alone!" Muli, isinuot ni Romana ang panakip sa namamagang mga mata at saka nagmamadaling lumakad paalis. Tigalgal naman naiwan si Evo sa kaniyang kinatatayuan, napahaplos na lamang sa pisnging may bakat ng kamay ni Romana."Dunderhead!" dismayadong wika ng lalaki sa sarili sabay kaltok sa kaniyang ulo.Hindi pa nga niya mapaamo ang babae ay tila nabawasan pa ang pogi points dahil sa ginawa niya. Ang balak lang naman sana ni Evo ay yayain itong mag-almusal dahil magtatanghali na ay hindi pa ito lumalabas sa silid ngunit nauna ang kaniyang pang-aasar, tuloy . . . Nasira ang diskarte niya.Minabuti niya na sundan ito at tanawin na lang muna mula sa malayo. Baka kasi kapag nilapitan pa niya ito ulit ay hindi lang
"Manong! Bigyan mo ako ng isa pa!" mando ni Romana sa sorbetero ngunit mabilis na senenyasan ni Evo ang tindero na huwag na siyang bigyan. Hinugot nito ang makapal na pitaka mula sa bulsa at saka naglabas ng ilang papel na pera. Inabot iyon ni Evo sa tinderong pagod na kanina pa sa pagsisilbi kay Romana."Tama na 'yan . . . Masama ang lahat ng sobra kaya tumigil ka na sa pagkain niyan. Baka sipunin ka . . . Kawawa naman si baby."Napalabi siya nang hilahin nito ang kaniyang kamay papalayo. Sa tanang buhay niya ay ngayon pa lang siya nakatikim ng ganoon kasarap na ice cream.Wala pa rin siyang kibo hanggang sa marating nila ang isang bakanteng cottage."Maupo ka muna. Sobrang init na sa labas, dito na lang muna tayo," suhestiyon nito. Walang tugon na umupo siya sa kawayang upuan, ang mga mata niya ay nakalihis sa direksyon ng lalaki. Napansin ni Evo ang pagtatampo niya kaya naman umupo na rin ito sa kaniyang tabi.Nakokonsensiya si Evo habang tinititigan ang mukha ni Romana. Pakiramd
Paunti-unti, inilapit ni Evo ang mukha sa kaniya. Natutuliro ang kaniyang isip, hindi makapagdesisyon kung aatras ba o aabante . . . Kusang tumiklop ang kaniyang mga mata nang pulgada na lamang ang kanilang pagitan.Ngunit sa huling sandali, sumagi sa isipan niya ang kaniyang asawa. Marahas na itinulak niya ang dibdib mi Evo at saka mabilis na tumayo mula sa kandungan nito."I-I'm sorry. H-Hindi ko pa kayang tugunin 'yang nararamdaman mo para sa akin. M-Marami akong pinagdadaanan ngayon; wala pa sa ayos ang takbo ng isip ko. A-Ayaw kong magdesisyon nang padalos-dalos."Matulin na lumakad siya papalayo sa cottage na kanilang sinilungan; binaybay ang daan pabalik sa resort kung saan sila tumutuloy."Romana, sandali!"Napahinto siya sa paglalakad nang hatakin ni Evo ang kaniyang braso."Evo, please! Huwag mo muna akong guluhin tungkol sa bagay na 'yan! Ayaw ko munang isingit ang paglandi sa schedule ko! Gusto kong unahin ay ang kalusugan ko para maging healthy rin si baby!" "Alam ko . .
"Lumalabas na ang kapilyuhan mo, ha?" Pasimple niya itong kinurot sa tagiliran, napaigtad naman ito dahil sa gulat."Nagbibiro lang naman ako. Gusto ko lang pagaanin 'yang nararamdaman mo. Babe . . . Hindi mo kailangan na solohin ang lahat ng problema. Lagi mong tatandaan na narito lang ako. Ang problema mo ay problema ko na rin. Huwag kang magdadalawang isip na magsabi sa akin kung kailangan mo ng tulong . . . Hindi ba't I'm your superman?"Hindi niya alam kung ma-ta-touch ba o maiiyak na lang sa sinabi ng kasintahan. Sa huli ay niyakap na lamang niya ito sa braso at saka sumandal sa malapad nitong balikat."Thank you dahil dumating ka sa buhay ko, Evo."Kung wala marahil ito ay baka mabaliw na siya sa sobrang dami ng kaniyang pinagdadaanan."Nagkakamali ka, Babe . . . Ikaw ang dapat kong pasalamatan dahil binigyan mo ako ng rason para ganahan muling mabuhay," seryosong sagot nito.Hinawakan ni Evo ang kaniyang baba at saka marahan na inangat ang kaniyang mukha dahilan para magtama a
"Excuse me, maiwan ko na muna kayo," paalam ng nurse sa kanila bago lumabas ng kuwarto.Nang sila na lamang tatlo, marahan na tinanggal ni Romana ang kaniyang kamay mula sa pagkakahawak ni Evo, "Maaari ba na bigyan mo kami ng maiksing oras para makapag-usap?" mahinahong tanong niya sa kasintahan."Sa kuwartong ito na kayo lamang dalawa? Kasama ang lalaki na 'yan? No!" mariin nitong pagtanggi.Naiintindihan niya kung bakit ganoon ang naging reaksyon ni Evo. Pinagtangkaan ni Vincent ang kaniyang buhay kaya naman hindi nito kayang magtiwala sa lalaki."Evo . . .Give me a favor, please?" muling pakiusap niya.Napabuga ng hangin si Evo, halatang ayaw pa rin siyang iwanan kasama ang lalaking nakaupo sa gilid ng kama."Hindi niya na ako kayang gawaan pa nang masama. Kita mo naman na mahina ang katawan niya."Sa huli, nakumbinsi niya si Evo na iwanan silang dalawa."Fine! But just in case na gumawa siya ng katarantaduhan, nariyan lang ako sa labas. Just scream, I'll save you."Humalik muna it
Wala siyang ideya kung saan nito hinuhugot ang pagdududa na 'yon. Bago pa lang silang magkasintahan ngunit nagpapakita na si Evo ng hindi magandang pagtrato sa kaniya.Para naman itong natauhan matapos tanggapin ang malakas na sampal na 'yon."S-Sorry, B-Babe . . . A-Ayaw ko lang na mayroong ibang lalaki na kumakausap sa'yo."Tinangka siya nitong hawakan ngunit mabilis na iwinaksi niya ang kamay nito."Hindi ko alam na napaka-immature mo pala. Bakit mo pa ako niligaw-ligawan at pinasagot ng oo kung wala ka naman palang tiwala sa akin?!" nanggagalaiti niyang tanong."I-I'm sorry, B-Babe . . . I didn't mean to upset you . . ." hinging paumanhin naman nito, mababasa sa mukha ang pagsisisi."Gusto ko munang mapag-isa. Mamaya na lang tayo mag-usap kapag pareho nang hindi mainit ang mga ulo natin."Laglag ang balikat na nilisan nito ang kaniyang condo unit.Tinawagan niya ulit si Tristan upang malinawan tungkol sa sensitibong bagay na nabanggit ni Evo knina. Nagbigay ito ng lugar kung saan