Chapter 95

Mahal kong Mckenzie,

Puno na ng sama ng loob ang puso ko. Mas pinili ko na lang lumayo, kesa masaktan na nakikita pa kita. Babaunin ko na lang ang masasayang alaala na kasama kita, tama na yun. Ganito pala talaga kasakit ang magmahal ng totoo, ang magmahal ng sobra sobra. Ginawa na kitang mundo, ng buhay namin ng magiging mga anak sana natin. Pero ang pamilyang bubuuin sana natin ay nawala na. Pinatay mo ang anak mga anak natin! May kasalanan din ako, masyado akong naniwala sayo. Maging masaya ka sana. Wag kang mag alala, pipilitin kong bumangon, para naman sa sarili ko. Baka ipinipilit ko lang ang mundo ko para sayo.

Hindi kita kayang patawarin! hindi!

Jillian

"Bakit, mommy.. bakit hindi mo man lang ako hinintay na makapagpaliwanag?" umiiyak niyang sambit. "Bakit??"

Hindi na siya nagbago ng posisyon. Hanggang makatulog na siya, ganoon pa rin ang posisyon niya. Hanggang sa dalawin na siya ng antok.

"Daddy.... daddy..." isang pamilyar na tinig ang gumising sa kanya. Bosea iyon ng kanya