SPENCER
"Gusto kong manligaw—"
Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi ni Kevin.
Hindi ko alam ang isasagot ko at napalunot na lamang dahil sa lapit ng mukha niya sa akin.
Bahagya ko siyang tinulak para makatayo ako at makawala sa kanya sabay sabing "H-hindi p-pwede Kev."
Natahimik bigla si Kevin at nang tinignan ko siya ulit ay nakayuko na ito.
Hindi ko alam ang susunod na gagawin pero nahihiya ako sa kanya.
"A-ah K-Kevin? Sorry pero hindi pwede eh. T'yaka meron na akong nagugustuhan
SPENCER"Thank you sa paghatid. Kev!" wika ko.Ngumiti ito at itinaas ang magkabilang kilay tanda ng pagsang-ayon."Basta, 'yung sinabi ko sayo ha!" pagpapaalala nito sa akin sa business proposal niya."Hm!" tanging sagot ko sabay tango."So, una na 'ko! Paki sabi na lang sa bestfriend ko na napadaan ako." pilyong wika nito sabay kaway at t'yaka kumindat.Loko talaga 'tong lalaking 'to. As if naman okay kami ni Aaron.Natawa na lang ako sa sinabi niya. "Sige na! Babye!" kumaway na rin ako para magpaalam.
SPENCER"S-salamat at dumating ka." wika ko sa lalaking nagligtas sa aking buhay."Hmm..." turan nito, tumango sabay ngiti. "'Wag mo nang uuliting lumangoy ng walang kasama ha." dagdag pa niya.Tumango na lamang ako sa kanyang sinabi. Naninibago ako sa tono ng boses niya ngayon, napaka lambing nito na nakapagpabilis ng tibok ng aking puso. Hindi ako sanay pero gustong-gusto kong marinig ito palagi."Tara hatid na kita sa unit mo!" wika nito sa akin ngunit nang patayo na ito ay tumanggi ako.Sa totoo lang ayoko pang bumalik sa loob kasi ayokong maputol ang sandali naming dalawa."Ayoko pa sana
SPENCER"Nandito na tayo! So, good night na?! Pasok ka na!" sabi ko kay Aaron.Alas onse na ng gabi kaya nagdesisyon na kaming umakyat dito sa taas. Halos dalawang oras din kaming sa poo. At ngayon nandito na kami sa harap ng kanya kanya naming unit at nagpapaalam sa isa't-isa."Ikaw na muna! Mauna ka nang pumasok!" sabi nito sa akin."Ikaw na lang sabi." pagpipilit ko sa kanya.Tinignan ako nito at siguro'y nakukulitan na siya sa akin. Bigla niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. Napaatras ako sa gulat dahil sa ginawa niya. Ewan ko ba kahit naghalikan na kami, kinakabahan pa rin ako kapag sobrang lapit niya sa akin."Aya
SPENCERMalakas ang musika sa loob ng kotse ni Raffy. Para kaming baliw na nagkakantahan at sinasabayan ang mga shuffled song ng mga iba't ibang artist. Ang sinasabayan naman ngayon namin ay ang kanta ni Anne Marie na pinamagatang Friends.Habang patuloy kami sa pagsabay sa kanta ay napansin kong natahimik ang katabi kong si Aldrin. Apat kami ngayon sa loob ng kotse ni Raffy. Ako, si Raffy at Larah, at ang kababata kong si Aldrin. Gusto kasi siyang makilala ng dalawa kong kaibigan, kaya ayon, dinala ko siya sa university para sa magdecorate ng booth namin para bukas sa National Music Festival na gagawin mismo sa University namin. At kahit hindi ako ang naging vocalist, excited pa rin ako kasi makikita kong magpeperform si Aaron.Madali namang nagkapalagayan ng loob ang tatlo kong kaibigan at para ngang click na
Sobrang abala ang lahat ng myembro ng Music Club sa pagdedesinyo sa kanilang booth na gagamitin bukas sa idadaos na National Music Festival. Aligaga subalit masaya ang lahat sa kanilang ginagawa. Si Spencer at Aaron ay natapos nang gawin ang standy, at nang matapos din silang mag-usap ay bumalik na sila sa kinaroroonan ng grupo sa loob ng gymnasium. Sa gymnasium kasi ng University isasagawa ang nasabing event. Sinalubong kaagad ni Joyce si Aaron at Spencer upang makisuyo na magpabili sa dalawa ng bagong Mic at Electril guitar dahil sa 'di inaasaha'y nasira ang kasalukuyang ginagamit nila at kinakailangan nang palitan para sa gagawing kompetisyon bukas. Ngunit napuna kaagad ni Joyce ang kadungisan ng dalawa dahil sa mga pintura na nasa mukha at damit ng mga ito. Kaya pinagbihis niya
SPENCER "Can you cheer me up?" Napangiti ako dahil sa sinabi ni Aaron, akala ko'y anong importanteng sasabihin niya at pumunta pa talaga siya sa kinauupuan ko. "Hmm... Sempre naman, malakas ka sa'kin eh!" tugon ko sa kanya. Pagkatapos ay kumindat pa ito sa akin bago tuluyang umalis. Buti na lang at wala pang ibang tao. Kasalukuyan akong nakaupo at naghihintay para makita ang pag-eensayo ng banda nila Aaron na King of Hearts para sa battle of the band na gagawin bilang main event competition ng National Music Festival 2021. Kakarating lang namin ni Aaron galing sa pamimili ng Mic at Electric guitar. Medyo natagalan lang kami at madilim nang nakarating d
SPENCER"Mot, hindi ka pa ba maghahanda? Sasama ka naman sa akin sa victory party 'diba?" pagtatanong ko sa kasama kong kanina pa malayo ang tingin.Tila may iniisip ata ang kababata ko, subalit kung tatanongin ko nama'y hindi niya rin sinasabi."Mot, siguro dapat wala na'kong sayanging oras." sambit nito na ipinagtaka ko.Tinignan ko ito sa repleksyon ng salamin na nasa harapan ko, nakaupo ito sa aking kama at nakatulala. Nilingon ko siya ng may pagtataka sa mukha at nagtanong. "Anong ibig mong sabihin Mot? Pansin ko rin kanina ka pa tulala d'yan."Tumingin ito sa akin, ngunit sa pagkakataong ito ay puno ng sigla ang kanyang mga mata. Ngumiti ito at nagsalita. "Mot, siguro dapat ko nang sundan si Edward sa America." sambit nito.
SPENCER 'Di ko lubos mawari ngunit parang pamilyar sa akin ang daan na tinatahak namin ni Aaron ngayon. Hindi ko lang maalala kung kailan ako kadaan sa highway na 'to at saan ako pumunta no'n. Patuloy kong pinagmamasdan ang daan at inaalala kung kailan ako nakadaan dito, ngunit bigo akong maalala. Gabi na kasi kaya siguro hindi ko masigurado ang lokasyon namin. Sinawalang bahala ko na lamang ang iniisip ko at tinignan ang nagmamanehong si Aaron. "Oy, Aaron! Malayo pa ba tayo?" tanong ko rito. "Hindi, malapit na. Pero ganito na lang! Pumikit ka muna." biglang pakiusap nito sa akin. "Ha? Bakit naman?" pagtataka ko. "Bast