Chapter 21: How are you?

"Here", he offered me his handkerchief. He is sitting beside me, looking at the cross.

Tinitigan ko lang siya. Kitang-kita ko na ngayon ang mga peklat niya sa noo. I wanted to ask him pero hindi ko parin magawa. "I'm sorry for pretending not to know you," he started talking.

I smiled not looking at him. "Mas mabuti na rin yun. Ayoko rin na malaman ni Miyah o ni Ken." Pagsisinungaling ko. "Nasanay na rin ako sa ganitong set-up," dugtong ko.

Pagkatapos nun wala nang nagsalita sa amin. Kapwa kami tahimik na nakaupo habang nakatingin sa malaking cross sa harapan namin. Ang dami-dami ko ulit gustong sabihin pero mas minabuti ko nalang na manahimik. Mas ayokong makigulo ngayong ikakasal na silang dalawa.

Naabutan na kami ng ulan sa Cebu. Pabalik na kami ng Manila nang masiraan kami ng sasakyan along the road. We are in the middle of nowhere. Hindi ko kabisado ang daan pati na rin siya.