Chapter 41

Hanz Point of View

“Present, arms!” Pagkatapos ng isang sigaw ay muling nagbago ang posisyon ng mga sundalo at ngayon ang hawak nilang mga baril ay nakaangat na sa lupa. Lumalim ang gatla sa aking noo dahil batid ko na may mali sa mga nangyayari. Labis akong naguguluhan kung bakit ang unang hanay lang ang kumilos. Sabay na napasinghap ang lahat ng itutok ng mga ito ang hawak nilang mga baril sa aming direksyon.

Makapigil hininga ang bawat sandali at ni isa ay walang kumilos mula sa kanilang kinauupuan. Ang ilan pa nga sa aking mga kasamahan ay napalunok ng maraming beses, halatang kinakabahan ng husto ang mga ito dahil sa takot na baka biglang pumutok ang mga baril na nakatutok sa amin.

Sa palagay ko ay walang kinalaman ang mga ilang officer sa mga nangyayari base na rin sa kanilang mga reaksyon. Ang ilan pa sa kanila ay dumilim ang mukha na halatang hindi nagustuhan ang ginawa ng mga sundalo.

Hindi ako natatakot sa mga baril na nakatutok sa akin ngunit ang mas ikinagulat ko ay