Ch. 41

Atanasha POV

Nagising akong masakit ang aking ulo. Para akong pinukpok ng hollow blocks sa sobrang sakit. Hindi ko muna iminulat ang aking mata at dahan dahan munang minasahe ang aking sintido. Mahigit limang minuto ko rin siguro itong ginawa bago ko napag desisyonan na umilat na ang aking mga mata. 

Sa aking pag mulat ay unang tumambad sa akin ang kisame. Dahan dahan akong bumangon at napangiwi ako nang biglang kumirot ang aking ulo at nag simulang umikot ang kaing paningin. Agad kong ipinikit ang aking mga mata at hinayaan munang makapag adjust ang aking ulo. Dahil kung pipilitin ko lang ang sarili ko na imulat ang aking mata at gumalaw mula sa aking pagkaka upo ay paniguradong babagsak lamang ako. 

Nang mapansin kong medyo umo okay na ang aking pakiramdam at parang nawawala na rin ang aking hilo ay dahan dahan ko nang iminulat nag aking mga mata. Inilibot ko ang aking paningin sa silid kung nasa saan