Chapter 47

TUMAYO si Conchita mula sa pagkakahiga nito sa extrang kama, lumapit ito sa anak na nakaratay sa kama. Maluha-luha sa katuwaan at pagsamo ang mga mata nito. “Lukas anak, alam ko na may galit ka sa akin pero may isang hiling ako sa’yo ngayon. Sana hayaan mo akong maging nanay sa’yo kahit n-ngayon lang.”

Tila tinusok ang puso ni Cataleya sa sinabing iyon ng ginang. Masakit ang umamot ng kaunting pagmamahal ang isang ina sa sariling anak nito. napatingin siya kay Lukas. Kita sa ekpresyon ng mukha nito ang paninimbang sa naiisip na desisyon. Nakaawang lang ang labi nito na may malalim na iniisip.

“Lukas, maraming dugo ang nawala sa’yo because of accident,” imporma niya dito. “Nahirapan kami ni Donovan na maghanap ng donor at ang iyong ina ang nagbigay ng dugo sa’yo. Dinugtungan niya ang buhay mo.”

Napatigil sa Conchita sa paglapit sa anak saka napatingin sa kanya. Gusto siyang pigilan nito sa sasabihin niya pero naunahan na niya ito.

“Hijo, ginawa ko lang ‘yun dahil anak kita,” sabi muli