Kisses
Really unbelievable!
Hindi ko naman talaga ito ginusto. Sino bang nagpupumilit ng kaniyang sarili sa akin? Para ako pang itong nakikisawsaw.
Halos sapakin ko na si Fizale kung hindi lang ako nagtitimpi. Nang matapos ang usapan nila ng matandang babae ay iginiya na niya ako sa ikalawang palapag ng kanilang mansiyon. Nag-atubili pa ako nang una ngunit naginhawa nang makitang marami naman akong nakikitang tao. Karamihan ay mga kasambahay at iba pang tagapagbantay.
Nang pumasok kami sa malaking double doors ay mas lalo akong napahanga. Mayroon pala silang built in cinema sa loob ng kanilang mansiyon. It looks like cinemas of the VVIPs. Iyong pwedeng humiga sa malapad na upuan.
Namangha ako at binalutan agad ng excitement. Ngunit siyempre ay hindi ko iyon pinahalata. Baka isipin pa ni Fizale na first time kon
UpsetEmotions aren’t machines where you can turn it off whenever you want. They’re rather a water that continues to flow even if you block its path. It will always find its way to its destination.Inip akong lumingon kay Fizale na ngiting-ngiti habang nagmamaneho. Ito na ang pangalawang destinasyon namin. Kani-kanina lang ay kumain kami sa isang pizza house.Naiilang ako sa kaniya simula noong kumakain kami ng pizza dahil sa mga galawan niyang hindi ko makuha. Kulang na lang ay subuan pa niya ako kung hindi ko siya pinagalitan.“Saan ba tayo pupunta?”“Somewhere I really like. You’ll know when we get there.”I sighed before fixing my eyes on the road. Wala akong ideya kung saang daan ang aming binabaybay. Hindi naman kasi ako pamilyar
ResponsibilityThe pain I’m feeling is on it’s edge. Hands of thorns slowly crept to my heart. It’s unbearable. But what can I do when I’m not even sure what is it about.My eyes darted on two people in front of us. Dahil magkaharap lang kami sa iisang mesa, mahirap ang hindi pansinin ang kanilang bawat kilos.Pinahiran ni Macy ang bibig ni Fizale ng tissue. Nagngitngit agad ang aking ngipin sa nasaksihan. Kung gayon ay ganito silang dalawa maglandian?“It’s fine. I can do it.”I can’t help stop myself from frowning. Really, Mizojantre Fizale? Hindi mo gusto ang ginagawa ni Macy? I bet you’re enjoying inside. Nahihiya ka lang dahil nandito kami ni Kepler.“Gusto mo ng Sans Rival, Eli?” 
SweeterNapanguso ako habang naglalaro kay Emi. Panay kasi ang ngiti ni Fizale habang nakatitig sa akin.Kanina lang namin kinuha si Emi sa Animal Shelter. Hawak-hawak ko siya buong magdamag simula nang matapos na ang proseso sa pag-adopt ni Fizale sa tuta.Dumiretso kami sa kanilang mansiyon sa San Lazaro. Hindi naman kasi pwedeng doon sa bahay niya sa gitna ng kagubatan dahil walang magbabantay kay Emi tuwing may klase kami. Mas lalong hindi pwede sa mansiyon ni Señora Santillana at baka sabunin siya ng tanong.Hindi na naman nawala ang pasaring ng mayordama sa akin na ngayon ko lang nalaman ang pangalan.“Mamu Cris, papalitan na ba ang kurtina?”“Oo. Huwag niyong ilagay sa washing machine. Kusutin niyong maigi.”
SuspiciousNever did it crossed my mind that I’d be doing these crazy things.We’re at the school library, in the innermost part where students don’t usually go. Lumilingon-lingon pa ako sa paligid habang hinihila ako ni Fizale.And yes, it was his idea again. Tahimik lang ako kaninang nagtingin-tingin ng mga libro sa mga shelves nang bigla siyang sumulpot sa kung saan. Nag-aatubili pa nga ako dahil baka may makakita sa amin ngunit hindi niya iyon alintana.“Someone might see us here,” nag-aalala kong sabi habang palinga-linga sa paligid.He cupped my face making me look at him. Walang sabi-sabing sinakop niya ang aking mga labi. Hirap akong tumingkayad ganoon rin siya sa pagyuko.Padalas na talaga ang halikan naming dalawa. Hindi siya napapagod d
ShareHindi pa rin ako mapalagay dahil sa nangyari. I’m pretty sure that Macy has doubts in her thoughts. Ngunit ang hindi ko maintindihan ay kung bakit hindi siya nagwawala, sa halip ay pangiti-ngiti pa siya sa akin na kakila-kilabot ang hatid.“Where did you get that necklace, Elsphit?”Saglit akong natigilan sa pag-iihaw ng karne. Kami lamang ni Macy ang naririto sa cottage. Naroroon pa rin ang iba sa tubig at hindi pa rin nakakaalis. Rinig na rinig ang kanilang tilian sa labas. Ngunit hindi iyon nakatulong sa malakas na pintig ng puso ko.“U-uh. I… bought it.”“Saan? Ano’ng pangalan ng shop? I want to buy one too exactly like yours,” kaniyang wika.“N-nakalimutan ko na. Matagal na rin kasi.”
Jealous“Inuulit ko po. Mr. Mizo, kung sino ka man, nalunod iyong girlfriend mo. Kailangan ka roon.”Gustong-gusto ko na talaga siyang singhalan. Nakakairita. Kanina pa paulit-ulit na nagsusumigaw ang lalaking bisita rin. Kung staff iyon ay kilala na nila si Fizale. Ang kaso ay pinagsisigawan talaga iyon ng lalaki sa buong hall ng hotel kung nasaan ang buffet.Nalunod daw yung girlfriend niya kaya ano pang tinatanga niya rito sa akin? Parang hindi man lang nabahala sa nangyari.“Umalis ka na.”“You really want me to go?” walang-emosiyong tanong niya.Nagsalubong ang kilay ko at inalis ang tingin sa kaniya. Ano’ng gusto niyang iparating?“I don’t care. Bakit mo ba ‘yan tinatanong? Gaw
FocusA painful slap of reality hit me. Naiinis ako dahil parang kilalang-kilala niya ko.Is it evident on my face? That I’m jealous?I couldn’t even tell if I’m jealous or not. I couldn’t even describe my own feelings. Hindi ko pa naman iyon naranasan kaya nakakagulat na iyon ang kaniyang pinuna sa akin. Akala ko’y iritado lang ako at galit tuwing nakikita siya sa iba.How can he be so sure?“Elsphit, kailan ang final examination ninyo?” tanong ni Mama.I stopped slicing the ham on my plate. Hindi ko inaasahang tatanungin niya pa ako dahil masiyado na siyang abala para sa eleksiyon.Natigil rin si Papa at hinintay ang aking sagot. Nakakapanibago na kumakain kaming tatlo ulit ng magkasama matapos ang
WastedIn my entire life, ngayon lang ako na-pressure ng ganito katindi. Halos hindi ko na rin maigalaw ang aking mga kamay para magsulat ng solvings.Sa dinami-dami ba naman ng pwede niyang bantayan at sa dinami-dami rin ng subjects ay ang aming calculus examination pa.My mind, heart, and body are just strange. In one minute, they will respond but in the next hours, they will stop.Nakakakaba na hindi ako gumagana dahil lang sa nakatingin siya.“Ten minutes left. I won’t accept late passers.”Nanginginig ang kamay ko nang marinig ang kaniyang anunsiyo. Geez. Why does he keeps on mentioning the time? Mas lalo akong natataranta.At saka, kung si Professor Gallo lang ang naririto ay tumatanggap siya ng mga late magpasa. Hindi