Wasted
In my entire life, ngayon lang ako na-pressure ng ganito katindi. Halos hindi ko na rin maigalaw ang aking mga kamay para magsulat ng solvings.
Sa dinami-dami ba naman ng pwede niyang bantayan at sa dinami-dami rin ng subjects ay ang aming calculus examination pa.
My mind, heart, and body are just strange. In one minute, they will respond but in the next hours, they will stop.
Nakakakaba na hindi ako gumagana dahil lang sa nakatingin siya.
“Ten minutes left. I won’t accept late passers.”
Nanginginig ang kamay ko nang marinig ang kaniyang anunsiyo. Geez. Why does he keeps on mentioning the time? Mas lalo akong natataranta.
At saka, kung si Professor Gallo lang ang naririto ay tumatanggap siya ng mga late magpasa. Hindi
FilledI’m floating in a heated ecstasy.Hindi ako mapakali. I feel so hot all of a sudden. Parang sinisilaban ang buo kong katawan. All I want to do is to release all the heat. Nakakabaliw.Mali ang ginawa kong pagpunta rito. Maling-mali. Hindi na dapat ako napunta sa situwasiyong ito.“Hmm… W-where are… we?”Halos kapusan ako ng hininga nang ihiga ako ni Kepler sa malambot na kama. My sanity is still there. My mind is telling me to wake up but my body is doing the opposite.“It’s fine, Eli. Aalagaan kita ngayong gabi.”Napakislot na namang muli ako sa bulong ni Kepler.“A-ayoko, K-kep. P-pwede bang s-sa… labas na lang t-tayo?”&nbs
ExperienceNagising ako sa marahang kamay na humahaplos sa aking tiyan. Mainit ang katawang nakayakap mula sa aking likod. Napaungol ako sa dahan-dahan nitong pagdampi sa aking balat pababa.Nang naramdaman ko ang pagdapo niyon sa gitna ng aking hita ay doon na ako natauhan.Someone’s sleeping with me!Nagmulat ako ng mata ng makilala ang pamilyar na kwarto. Halos hindi na ako makahinga nang mapagtanto kung nasaan ako. I’m in his house in the middle of the forest!Moreover, I was just wearing a t-shirt and no undies. I know because I can feel his warm fingers on my skin.“Are you awake?”Hearing his hoarse bedroom voice near my ear tickled and surprised me. What the hell happened?Hin
Need“Saan ka galing, Elsphit? Ngayon ka lang nakauwi?”Nagulat ako nang makapasok ng bahay at madatnan si Macy sa aming sala. Kinabahan ako ngunit hindi pinahalata sa kaniyang salubong.“Uh…”Hindi ko alam ang tamang sagot para sa kaniyang tanong. How would I freaking explain to her what happened? Isa pa, she’s being suspicious. Bakit ganoon ang tanong niya? Hindi ba dapat ay ako ang nagtatanong sa kaniya ngayon? Bakit niya ako pinabayaan sa party? Nasaan siya nagpunta? Does she have an idea of what happened to me?“Oh, it’s fine! I know it.”“H-ha?”Sandaling kumunot ang aking noo nang makita ang kaniyang ngiti. Ano’ng ibig sabihin na alam niya? Kung alam niya ay hindi
SimulaBeen there, done that. I kept telling myself to endure more. Hanggang kailan ko pakikisamahan ang mga taong ito? Hangga’t kaya kong magkunwari.I want to slap these hypocrites while they’re laughing with so much plasticity behind their smiles. Mga sipsip. Lalong-lalo na ang pinsan kong si Macy na parang higad kung makatawa habang nagbibigay ng mga campaign flyers and fan sa mga tao.I hate these stuffs— mostly, socializing with people. Only if I can get out of this event. Pero naaalala ko ang pandidilat kanina ni Mama at pati na ang kaunting tapik ni Papa sa balikat ko. Alam ko na ang ibig sabihin no’n. “Do your job.”Napabuntong-hininga ako. Tirik na tirik yung araw at panay na ang pamamawis ko. Kanina pa ako nakatayo dito malapit sa bukana ng open-space plaza para sa gaganaping
PapansinI clearly remember when it all started.I was 11 years old. Properly trained to be a fine lady. Kids around my age should still be playing and enjoying life. Girls holding Barbie dolls, stuff toys, and teddy bears.I was different back then. Nakakulong lang ako sa apat na sulok ng bahay. Sobrang higpit ng pagbabantay sa akin para lang hindi maimpluwensiyahan ng mga masasamang hangin sa labas.Why am I even stucked in this place when I can do everything I want? Hindi ko alam. But with my Mom’s eyes full with biggest expectations, always gazing at me— takot na takot ako sa kaniya. Palagi niya akong pinapagalitan. Siya ang taong iniiwasan kong magalit.Bawal magpabilad sa araw.Bawal kumain nang maingay.Bawal
Kuya “You're really a bitch! Mang-aagaw! Ang landi mo rin talaga, ‘no?” Napatitig lang ako kay Macy. She’s the one acting like a bitch. Hinila niya ako kanina sa classroom para lang makapag-usap kami tungkol sa mga pangyayari, involving Fizale. “Wala akong nilalandi, Macy,” I said as a matter of fact. “Magsisinungaling ka pa talaga? Nakita ko rin kayo kahapon ni Mizo sa plaza. Ano’ng panlalandi ang ginamit mo para kausapin ka niya? Ha?!” I want to mock her so much but I feel bad for her. Buang na ba talaga itong pinsan ko? Masiyado nang overacting. “Nagtanong lang siya tungkol sa mga lessons.” “Akala mo ba’y maloloko mo ‘ko? Bakit siya magtatanong sa lessons niyo? Matalino siya at
CallI didn’t know how I finished eating with many people watching my every move. Si Mama, Señora Santillana, at Fizale.Napag-usapan ang birthday celebration ng senyora. Ang sabi niya’y mga bigating personalidad ang naimbitahan, kasama na roon ang pamilya namin. There will be lots of media and reporters coming. They said it will be the grandest celebration of the year.Thankfully, the day ended peacefully. Nagpaalam ang mga bisita at naiwan kami. I even saw Fizale staring at me intently before going inside their van. Hindi ko na iyon pinabulaanan. Lola Ponce then offered me something to do.“Kahit weekends lang, Eli. I want you to assist me here in the restaurant. Nakakapagod din kasi kung ako lang mag-isa ang nagma-manage dito. My assistant is only present on office hours.”“Uh…”Napatingin ako kay Mama. Hin
NapkinsAngry and frustrated, I woke up early. I was too sleepy to even take a step down the stairs. Hindi ako nakatakas sa masuring mga mata ni Mama.“Why do you look so fatigue, Elsphit? Hindi ka nakatulog kagabi?”“Uh… Nag-review po kasi ako para sa test namin. Marami rin yung projects na tinapos kaya napagod po ako,” I lied.I can’t concentrate. Kahit paulit-ulit kong binasa ang libro ko kagabi ay wala akong maintindihan. That Fizale! He’s a psycho!“Good to know you’re taking your studies seriously. Your graduation is just around the corner. Then, I will enroll you in a university in Manila.”Gulat akong napatingin sa kaniya. Manila? Am I going to study there?“I-is it fi