ISANG LINGGONG walang pasok ang Aethelmagia dahil sa pangyayari kaya't napagdesisyonan kong umuwi na muna sa Earth para bantayan sina Mom at Dad at ibalita kay Lola Athena at Ate Maria ang mga naranasan ko these past few days. Mula kay Malatala hanggang sa paglusob ng mga brujo't bruja.Niyakap naman nila ako ng mahigpit nang ikukwento ko sa kanila ang tungkol kay Vika at Mang Vermon. Kahit nasa maayos na silang kalagayan, naiiyak pa rin ako tuwing naaalala silang dalawa. Kung paano sila walang awang pinaslang.Kapag tatanong naman si Lola Athena tungkol kay Stalwart, sinasabi ko ay na ayos lang ito at maraming ginagawa sa Konseho. I didn't mention anything about him confessing. I tried to put that thing out of my mind, especially since Mom and Dad were still unconscious. While the war is still going on, I will first think carefully about who the person in the cape is."Artemis, matulog ka na at ako na ang bahala magbantay sa kanila," wika ni Ate Maria sa akin dito sa kwarto kung saan
"ARTEMIS!!"As they saw me, the twins started crying uncontrollably and gave me a big hug in our room."Kinuwento sa amin ni Pinsan ang lahat ng pinagdaanan ninyo. Sobrang hirap para maranasan mo iyon, Artemis. Naririto lang kami palagi sa tabi mo," wika ni Kriselle habang umiiyak sa aking balikat."Sobra kaming nalulungkot sa pagkamatay ni Vika at ng kanyang tatay," sambit naman ni Moiselle.I took a deep breath and slowly faced them."Huwag na kayong mag-aalala. Mahirap man ngunit kailangan kong tanggapin at ipagpatuloy ang buhay."Pinunasan naman nila ang kanilang mga luha para matawa ako dahil ang pangit nilang tignan. "At dahil payapa na ang Salamanca, magsimula na tayong gumawa ng mga magagandang sandali na kasama ang bawat isa."Sa sinabi kong iyon ay niyakap na naman ako muli ni Kriselle habang si Moiselle ay naiiyak na nakangiti sa akin. Pilit kong inaalis muna sa aking isipan ang tagpo namin ni Stalwart kanina.Magkakahawak ang mga kamay naming tatlo habang papunta sa aming
NARINIG ko na lamang siyang tumawa. "Ano'ng hindi masakit? Nagdurugo na nga ang iyong pisngi oh," wika ni Uriel habang hawak-hawak ang aking pisngi. Ilang segundo siyang napatitig sa aking mukha. Halatang nabibighani si Uriel kay Thyra."Alam mo Uriel, katulad mo ang gusto kong mapakasalan at syempre... makasiping."Sa sinabi kong iyon ay natumba siya sa kanyang kinauupuan."Sadyang napakainosente at diretso ka kung magsalita, Thyra," nakangiting sambit niya. Naramdaman na lamang namin ang lakas ng tibok ng aming mga puso.Sa mga nagdaraang araw, mas nagkaroon ng oras sa isa't isa at dumating sa punto na may nangyari na kay Thyra at Uriel. Iniisip ni Thyra na si Uriel ang unang lalaki na nagparamdam na siya ay ligtas sa unang pagkakataon.Si Kriselle, "Hindi alam ng lahat na may pabor na hiningi si Thyra kay Uriel, na siya'y itatakas mula sa kanilang grupo. Ang mga babae kasing nalilikom nila ay kanilang gagawing babaeng bayaran sa mga karatig-bayan at ayaw iyon mangyari ni Uriel, dah
"TATLONG araw na lang ay gabi ng Sangria na! Kailangan na nating bumili ng maisusuot," nguso ni Kriselle."Pagkatapos ng ating klase ngayon ay pumunta na tayo sa Kamiseta!" Hiyaw naman ni Moiselle.I pouted. "Wala naman akong pera pambili e!"Ayaw ko naman humingi kay Stalwart dahil malalaman niya na pupunta ako roon. Kay Maestro kaya? Napailing-iling ako, mas nakakahiya."Ako na ang bahala sa pambayad, Artemis," singit naman ni Janus sa amin mula sa likod.I gave him a bored look. "Ano ka ba? Problemahin mo lang ang sa'yo, ako na ang bahala sa aking sarili."Wala naman siyang nagawa kundi tumango."Uuwi na muna ako sa Windorf para humingi ng pera." Palusot ko."Ibig sabihin ay bukas na lang tayo bibili sa Kamiseta?" tanong ni Kriselle upang sabay kaming tumango kami ni Moiselle."Sama ako!" ngiti naman ni Janus ngunit mabilis siyang hinarap ng kambal."Bawal! Makikita mo na agad ang susuotin ng iyong kapareha," buwelta ni Moiselle sa kanyang pinsan."Oo nga Pinsan, bawal ang gano'n.
WHAT GIVES light to the whole place are the large chandeliers, long golden curtains that serve as a design on the wall, in the front is a mini stage with an orchestra playing, round tables covered with white cloth in all corners and in the middle of the hall was the dancefloor where Janus was waiting for me.Tinanggap ko ang kanyang kamay upang umusbong ang masigabong palakpakan at hiyawan ng mga taong naririto. Pumunta naman kaming pairs sa gilid para maghanda sa paunang sayaw, ang La Honradez.Nasa kabilang side ang kambal. Si Kriselle na hawak ang braso ni Luigi habang si Moiselle naman ay kay Jandel. Hinawakan ko naman ang braso ni Janus para mapalingon siya sa akin. Binigyan naman niya ako ng kanyang usual na ngiti. Ngumiti rin ako pabalik.Tumunog muli ang trumpeta na nagpapahiwatig na magsisimula na ang sayaw naming mga Primer. Sumibol naman ang aking kaba upang mas humigpit ang pagkakahawak ko kay Janus."Ikalma mo lang ang iyong sarili at hayaan mong gumalaw ng kusa ang iyong
KINAKABAHAN naman akong lumingon sa likod dahil alam niya ang totoo kong katauhan ngunit napangiti ako kung sino ito."Tatanggapin mo ba o hindi?"Tinanggap ko naman ang kanyang kamay. "Oo naman, Maestro Estefanio!"Napatili ako upang matawa siya saka dinala ako sa dance floor. Sadyang napakalambing ng musika ng orchestra."Nakakatouch naman Maestro! Importante pala ako sa buhay mo, ako rin Maestro! Sobrang importante ka rin sa buhay ko.""Oo naman! Ngunit madaya kayong mga kababaihan," he pouted. "At bakit naman Maestro?""Kaming mga kalalakihan ay tatlo lang pwede namig maisayaw, kayong mga kababaihan ay depende sa magyayaya sa'yo. Kung sampu ang nagyaya sa'yo ay maaari," reklamo niya."Gusto mo kasi maraming chix kang maisayaw?" I grinned."Ganyan ang tingin mo sa akin, iha?!" bulyaw niya, mas lalo naman akong natatawa."Parang gano'n na nga!"Ang buong sayaw namin ni Maestro Estefanio ay puro katatawanan at asaran. Mas lalo siyang naaasar nang sinabi kong tinuturing ko siyang pan
"KANINA ka pa riyan sa veranda na parang may hinihintay kang dumating."Napalingon ako sa aking likod at naabutang nakapamewang sa akin si Lola."Wala akong hinihintay, Lola. I was just watching the garden!" palusot ko sa kanya upang napakibit-balikat na lamang siya at muling pumasok sa loob.Pagkatapos ng gabi ng Sangria kagabi ay umuwi na ako kaagad rito sa Earth dahil wala namang pasok sa Aethelmagia ngayong araw. Pahinga na muna raw ang araw na ito ayon kay Maestro Estefanio sa lahat.Naupo ako sa isang upuan dito habang hindi ko maalis ang aking tingin sa parte ng balon kung saan maaaring bumagsak si Stalwart. Napangiti ako dahil ngayong araw kasi ay balak niyang ipaalam ako kay Lola Athena saka kay Mom at Dad kahit wala pa itong mga malay.My smile widened as I remembered our scene last night while going home.Imbes na bumalik kami sa bulwagan para sa gabi ng Sangria, napagdesisyonan namin na umuwi na. At ngayong dis oras na ng gabi ay wala ng katao-tao sa paligid kaya't malaya
DUMAAN muna kami saglit sa bahay para kumain, pagkatapos ay naririto muli kami sa kalesa patungong Aethelmagia. Alas dyis pa ng umaga ang pasok namin kaya may dalawang oras pa akong matulog pagdating ko roon."I-explain mo nga sa akin ng mabuti kung paano mo nakausap sina Arabella at ang kanyang tatay sa pagliban mo sa kasunduang kasal? Just making sure!"Napaisip naman siya."Dumiretso muna ako sa kanyang ama at nag-usap ng masinsinan. Si Sir Aliergo ay ang tumayong ama nang mag-isa akong namuhay rito sa Salamanca kaya malaki ang utang na loob ko sa kanya. Dumaan ang taon, nakikita niyang ako raw ang papalit sa kanya bilang Punong Konseho balang araw kaya't napagdesisyonan niyang maging anak ako sa papel bilang maging asawa ng kanyang anak na si Arabella na siya ring matalik kong kaibigan. Dati, pumayag ako sa kasunduang kasal dahil bukod sa personal na hiling ito ni Sir Aliergo, prayoridad ko rin na makakuha ng mataas na posisyon sa Konseho para makuha ang hustisya kay Lolo Ompong.