KABANATA 51

Agosto 2003

Alas diyes ng umaga, mula sa mansyon ng Castellano ay may isang batang babae ang nakaupo sa duyan, masayang inuugoy ang sarili sa pamamagitan ng pagtulak ng kaniyang mga paa sa lupa. Bawat paghampas ng hangin sa kaniya ay siyang dahilan ng hagikhik niya dahil sa nararamdamang pagkalula at tuwa sa tuwing siya'y babagsak sa ibaba mula sa taas ng pagkakaduyan niya.

" Samara! " Napatingin ang batang babae sa tumawag sa kaniya, agad napanguso nang makita ang tagapag-alaga niyang nagmamadaling tumungo sa kaniya. " Diyos kong bata ka, kanina pa kita hinahanap. Saan ka ba nagsususuot? Bumama ka na riyan at baka mahulog ka pa! "

Walang nagawa ang batang babae na nag ngangalang Samara kundi ang ihinto ang pag-duyan sa sarili bago iangat ang tingin sa kaniyang tagapag-alaga na si Manang Lani. " Yaya, nandiyan na po ba si Papa? "

Umiling ito. " Wala pa ang Papa mo, pero naroon naman sa loob ang mga pinsan mo. Bakit hindi ka makipaglaro sa kanila? Mag-isa ka lang dito."

Umuling i