“Don’t drink too much again kung alam mo naman palang hindi mo kayang uminom ng ganoong mga malalakas ng inumin,” he advised. Para siya nanay na pinapagalitan ang kaniyang anak. “Wala kang pake,” I said. “Hanggang ngayon mataas pa din pride mo,” he sighed. “Uwi na ako,” I said ng mahimasmasan ako. “Hatid na kita,” he said. Hindi na ako nakipagtalo dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko. Sumakay na lang ako sa kaniyang sasakyan at hindi na siya binigyan ng pansin. Wala rin naman ako sa mood makipagtalo pa sa kaniya eh. Nasabi ko naman na lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya kanina, naubos na ako. Gumaan na din kahit paano ang nararamdaman ko. Habang nasa biyahe kami bigla siyang nagpatugtog at sumakto sa theme—este fave song namin. Sa lahat ng kanta bakit iyon pa?! Ang tagal ko na rin hindi iyon pinakinggan dahil gusto ko ng kalimutan ang lahat ng ala-ala na makapag-papaalala sa kaniya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan niyang patugtugin iyon. Gusto ko man ipahinto baka s
Nang makarating ako sa bahay namin ay agad akong sinalubong ng dalawa kong kapatid. “Ate!” masayang salubong nila sa’kin at niyakap ako. “Grabe naman miss niyo agad ako kahit kakakita lang natin noong nakaraang linggo,” pang bubuyo ko. “Eh Ate iba naman iyon eh,” Cindy pout. Akalain mo ’yon now she is now a young lady. Ang laki na din pinagbago niya. Buti nga‘t wala pang regla dahil 11 years old palang naman siya. “Kaya nga Ate,” Theo agreed. “Nako kayo talagang mga bata kayo, hindi niyo na pinaupo Ate niyo,” singit ni Mama ng makarating siya sa sala. “Sorry po Mama,” Theo apologized. How cute he is. Carbon copy niya talaga si Papa. Kaya nakikita ko sa kaniya si Papa. Mamaya bago ako umuwi ay dadalaw ako sa kaniya. Tagal ko na rin palang hindi siya nadadalaw dahil sa sobrang busy ko sa trabaho ko. “Kumusta ka naman Anak? Kumusta unang araw mo?” she asked. “Okay naman Mama, na-stressed lang dahil nalipat ako bilang adviser. Biglaan lang din kasi si Ms. Gale tinanggal at na-banned,
3 weeks have been passed. Hindi ko rin nakikita ang presensiya ni Linderio. Siguro nga sinunod nga ang gusto kong manyari. Paano ko siya papatawarin kung umiiwas siya sa’kin, kasalanan ko rin naman kung naging ganito kaming dalawa. Kasalanan ko kasi hindi ko siya hinayaan mag-explain kahit na may chance na siyang mag-explain. Damn those pride I have. Naiinis ako sa sarili ko sa pagiging makasarili at inisip lagi ang nararamdaman ko kaysa sa nararamdaman ng iba. Hindi ko alam paano ako mag-sisimula nito, bumalik lang lahat sa’kin. “Hoy, okay ka lang?” Zy said. “Oo,” I smiled. Bahala na. Hindi ko rin naman matanong si Lyria kung kumusta ang Tito Rio niya dahil baka itanong niya kung bakit kami magkakilala. Tuwang tuwa ang mga estudyante ko ng malaman na ako na ang adviser nila. Alam kong kailangan ko pang pag-husayan sa pagtuturo. “Kanina ka pa kasi tahimik eh,” Lariza said. “Wala lang ‘to,” I gave her a small smile just to tell her that I was fine. Alam ko naman hindi sila kampante
“Then you broke up with me without listening to my explanation. It was fine, kahit ano naman gawin ko…nasaktan pa din kita ng sobra, nasaktan ko ‘yung taong pinagkakatiwalaan ako. Hindi ko inisip ang nararamdaman mo. Hindi kita inintindi. Space lang naman hiningi mo sa’kin pero nasaktan ako doon, kailangan din kita noon pero tangina hindi ko alam na habang nasasaktan ako, nasasaktan din pala kita. Nawalan ako ng time sa’yo. Nag-focus lang ako sa sarili ko,” he cried, “Kaya ba lumipat ka?” I asked without looking at him, hindi ko siya kayang tignan. “Nahihiya ako sa mga ginawa ko sa’yo, kaya mas pinili kong lumayo sa’yo,” he said. “You promised that you would stay, you promised that you would wait? Pero bakit hindi ka nag-paalam sa’kin?” I cried. Hindi ko na rin mapigilan ang umiyak. “I-i’m sorry Rachel. I hurt you so much,” he said. “Akala ko kasi mananatili ka hanggang dulo. Hindi pala lahat permanent ‘no? Tangina, ang sakit ng ginawa mo sa’kin Linderio. 6 years…nandito pa din ang
Akala ko iniintindi ko nararamdaman niya, sana pala umpisa palang ay inintindi ko ang nararamdaman niya. Sana hindi ko siya sinaktan habang ang sarili ko ay nasasaktan din. I realized kung paano kami pinagod ng mundo, kung paano nila ako pahirapan, maliitin. I was too suffocated from society. Hindi ko namalayan na naka-tulog ako sa sobrang bigat pa din ng nararamdaman ko. I feel toxicated. Hindi ko alam paano ako makakabangon sa sakit na nararamdaman ko ngayon naging doble pa. Gusto kong bumawi kay Linderio pero hindi ko magawa dahil sa sobrang hiya ko sa mga nangyari. Bumangon na lang ako at nag-hilamos, lumabas ako ng kuwarto ko para magtimpla ng kape. Nasanay na din ako sa ganitong routine ko araw-araw. “Bakit ganiyan mga ngiti niyo?” I asked. “May nagpapabigay, Linderio daw ang pangalan.” Zy said at inabot sa’kin ang bouquet of roses. I saw the name tag. “Hey, there beauty, take care of yourself.” —Linderio. “Naks, beauty,” pang-aasar ni Larisa. Napa-iling na lang ako nila
Napa-iling na lang at nag-paalam na sa kanila dahil pupunta na ako sa klase ko ngayon, muntik pa akong ma-late. Masaya naman ang mag-turo lalo na’t ganito pa silang kakukulit. Buti na lang din ay high school ang kinuha ko kasi hindi ko kakayanin elementary, mas doble pa ang kakulitan ng mga iyon. Ito kasi madali din i-handle lalo na’t grade 7 pa lang naman sila. ‘Yung iba daw kasing grade year ay mahihirap ng paamuin, hindi daw madala sa santong usapan, kaya naman ginagamitan nila ng santong paspasan. Teaching is a great professional work dahil ikaw ang sanhi bakit sila ngayon nagiging successful sa trabaho nila. Ang guro ang nagiging gabay nila upang makamit nila ang tagumpay na kanilang inaasam. Guro ang susi sa lahat ng tagumpay na natatanggap natin. Sila ang rason bakit ako nandito at ginagabayan ang bawat estudyante. I want them to be successful in their dreams and their goals. Gusto ko maging gaya nila ako na naabot ang aking pangarap. Kung hindi rin naman dahil sa pamilya
—Keriza’s Wedding Day— Today was Keriza's and Lazarus' wedding day. Hindi ko aakalain na aabot ang lahat sa ganito. Masaya ako dahil nakikita ko na masaya ang kaibigan ko. “Kabado ako,” Keriza said habang inaayusan siya. Tapos na kasi kaming ayusan kaya naman siya na ang hinuli. “Don’t be, sa una lang naman ‘yan Kez. Promise masaya din ‘yan sa huli,” I said. “Mukhang expert ka sa ganito,” alam kong aasarin na naman niya ako. “Alam mo? Pinapagaan ko na nga lang ang loob niyo, gaganiyanin mo pa ‘ko,” I hissed. Natawa naman siya. “Wala pa din ba? Hindi mo pa din alam up until now kung nililigawan ka niya or hindi? Iba na kasi ang mga gesture niya sa’yo, ‘tapos wala ka pa din ka-muwang muwang. Tanga ka ba?” she asked. “Alam mo ulit? Nahihirapan sa’yo ‘yung make up artist. Alis na muna ako. Puntahan ko lang sila Lariza,” I said. Lumabas na ako ng hindi sila hinihintay ang sasabihin niya dahil aasarin niya lang din ako gaya nila Lariza. Hindi ko din alam kung ano mga ginagawa sa’kin n
“Ay mukhang mayroon nga,” ramdam ko sa boses ni Lariza na nang-aasar siya. Nakita ko na naka-hawak pa pala siya sa kamay ko. “Linderio, ‘yung kamay ko,” I said. “Let me hold it,” he just said. Wala na rin ako nagawa, hinayaan ko na kasi gusto ko rin naman na hawakan niya ako. Hindi ko na alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Magulo…magulo pa sa magulo. Nauna na kami sa venue dahil magpapalit pa sila Kez ng damit. Mamaya na lang ako mag-papalit kapag mag-siswimming na kami. May mini pool naman dito sa venue, bukas na kami doon sa beach mag-siswimming dahil gabi na rin naman. “Hoy, nakakahalata na ako. Ano ba talaga mayroon sa inyo ni Linderio?” usosiyong sambit ni Zy. “Wala nga,” naiinis na sambit ko sa kaniya. “Ano ba talaga Linderio?” hindi na talaga nakatiis si Zaynab. “Nililigawan ko siya.” he said. Nagulat naman ako sa sinabi niya. “Gago?” I asked. “You didn’t know?” Caspian asked. Maski lahat kami ay nagulat sa sinabi niya. Kaya naman bigla akong tumayo sa sobrang inis