Chapter 17
Hindi ako nakatulog ng maayos dahil pilit kong iniisip kung sino ba talaga ang batang 'yon. Kaya maaga akong nagising. Naalala ko rin na kailangan ko pa palang ihatid si Grace sa condo na kaniyang tinutuluyan. Maiiwan muna si Rex upang samahan si Mama habang namamalengke ako.
Habang nasa byahe kaming dalawa ni Grace ay hindi ko mapigilang mag-isip tungkol sa kaligtasan niya.
"Okay ka na ba?" tanong ko sa kaniya.
Tumingin si Grace sa akin.
"May takot pa akong nararamdaman. Pero kailangan ko lang talagang lakasan ang loob ko." tugon niya.
"Tawagan mo lang kami ni Rex kapag kailangan mo ng kasama." saad ko.
Tumango naman si Grace. Makaraan ang ilan pang minuto ay nakarating na kami sa condo kung saan siya tumutuloy. Hindi na ako sumama sa kaniya, kailangan ko na
Chapter 18"Grace?" hindi ako makapaniwala sa aking nakita.Nakagapos ang kaibigan ko habang nakaupo sa bathtub na puno ng dugo. Gustuhin ko man siyang alisin sa kaniyang kinalalagyan ay pinipigilan naman ako ni Caden. Kung nandito si Grace sa loob, e sino yung nalaglag sa baba? Ano ba'ng gulo 'to?!Sumilip ako sa balkonahe, wala na roon ang bangkay. Malinis na rin. Muli akong bumalik sa cr upang tingnan ang bangkay ni Grace."Sino ba talaga sa kanila ng kaibigan ko?" tanong ko kay Caden.Naka-pamulsa lang siya at nakatitig sa katawan ni Grace. Sinilip ko sila Tito at Tita, umalis na sila. Kaming dalawa na lang ni Caden ang tao dito sa unit."Sabi ko sa 'yo, makapangyarihan si Leo kung kaya't pati ako
Chapter 19|Caden's POV|Naabutan ko si Brielle na nakatayo sa labas ng chapel at tila natutuliro. Gustuhin ko man siyang lapitan, pero mas pinili ko muna ang hayaan siyang mapag-isa dahil alam kong may pinagdaraanan na naman siya ngayon. Nakatitig lamang ako sa kaniya, namumugto ang kaniyang mga mata at hindi siya mapakali.Maya-maya pa ay dumating ang Mama niya na umiiyak atsaka siya niyakap."I knew it." tugon ko sa aking sarili.Si Leo na naman ang may gawa nito. Nag-akma akong aalis ngunit biglang sumalubong sa akin si Charlene.
Chapter 20"Ano na naman ba 'to?" umiiyak kong tanong sa kaniya.Dahan-dahan siyang naglakad papalapit sa akin. Tinulungan niya rin akong tumayo."Nasaan na naman tayo?" muli kong tanong.Makalat sa paligid, puro dugo ang sahig. May mga nakakalat na gunting, kutsilyo at kung anu-ano pa. Hindi ko rin maipaliwanag ang masangsang na amoy na bumabalot sa lugar na ito.Kanina lamang ay nakita ko ang kabaong ni Grace, nasaan na 'yon ngayon?
Chapter 21"Tita, i-ikaw na po muna ang bahala kay Mama. Isama ninyo siya sa bahay mo. Hindi ko siya mababantayan dito k-kasi magiging busy na p-po ako sa trabaho." paliwanag ko."Naiintindihan kita, Brielle. Pero sana palagi kang mag-iingat." saad naman ni Tita Mandy.Tumango ako, "Opo, salamat po."Muli niya akong niyakap. Matapos naming mag-usap ay bumalik na kaming dalawa sa loob, magsisimula na rin kasi ang padasal para sa mga kaluluwa nila Nikki at Papa.Naaalala ko si Grace, yung sinabi niya sa akin habang nagdadasal kami noon dito mismo sa burol ni Papa. Medyo nakakaramdam ako ng kaba at kilabot, bigla na naman kasing lumamig ang simoy ng hangin."Please lang, huwag ngayon." mahina kong sabi.Patuloy ako sa pagdadasal, hindi ko muna iniintindi ang kakaibang nararamdaman ko. But it keeps on disturbing me from praying, may humahawak sa paa ko, may gumagalaw sa buhok ko, at may bumubulong pa.
Chapter 22Tumigil ang kotseng sinasakyan namin ni Caden sa isang basement. Pagbaba ko mula sa kotse ay nakarinig ako ng malakas na paghiyaw na labis kong ikinatakot, napakapit ako ng mahigpit sa braso ni Caden.Natatawa siyang tumingin sa akin."Look at this immortal beside me, what a scared cat!" he stated."Immortal? Shut up, Caden." tugon ko.Naglakad na kami papasok sa loob ng mansyon. Pero bago kami makarating sa sala ay dinaanan muna ni Caden ang kaniyang kapatid na naka-kadena. Siya pala yung humihiyaw. Nakatingin siya sa akin.Heto na naman ako at kinakabahan. Nasa puder na naman ako ng mga Rhett at alam kong wala ako sa ligtas na lugar. Alam ko rin na hindi matatahimik ang buhay ko rito. Pero kailangan ko itong gawin upang matigil na ang PATAYAN na nagaganap."Dinala mo na naman siya rito sa mansyon. Hindi ka na ba nadadala? Leo might do everything to kill both of you. Including me, all of us!" galit
Chapter 23Madaling araw na. Pero balisa pa rin ako at hirap makatulog. Iniisip ko kasi ang kalagayan ni Brielle sa kabilang kwarto. Gusto ko siyang bantayan, kaya minabuti kong puntahan siya. Naabutan ko si Brielle na nakadungaw sa bintana, nilapitan ko siya upang kausapin.Her eyes were full of tears."What happened, Brielle?" I asked her.Lumingon siya sa akin atsaka ako niyakap ng mahigpit. Bumilis bigla ang tibok ng aking puso, sa tingin ko'y hindi maganda ang kaniyang pinagdadaanan ngayon."Gusto kong makita si Papa." she sobbed.Tila ako'y binuhusan ng malamig na tubig sa kaniyang sinabi. Kinakatok na naman ako ng aking konsensya, pakiwari ko'y kasalanan ko kung bakit siya nagdurusa.Nagsisisi ako dahil wala manlang akong nagawa, hindi ko nailigtas ang Papa niya mula sa kamatayan. Ngunit gaya ng sinabi ni Charlene, hindi ka makakatakas sa kamatayan dahil kung oras mo na ay oras mo na.Nakakaawa ta
Chapter 24Nagising ako dahil sa malakas na sigawan at bangayan. May nag-aaway sa labas ng kwarto kung saan ako tinatago ni Caden. Sinubukan kong makatayo, ngunit masakit ang katawan ko at tila namamanhid ito.Hanggang kailan pa ba ako mabubuhay?Hanggang kailan pa ako papahirapan ng pamilyang 'to?Pagod na ako, mentally and physically. Hindi ko akalain na ito ang kapalarang naghihintay sa akin.Kung alam ko lang na maraming buhay ang kukunin sa akin, e di sana hindi ko na lang tinanggap ang kaso ni Leo.Pati ang mga mahal ko sa buhay nadamay."Gising ka na pala." pumasok si Caden sa kwarto at nakangiti pa ito.Walang nakakatawa sa sitwasyon ko ngayon."Oo, gising na ako. Caden, iuwi mo na ako sa amin. Nagmamakaawa ako." saad ko."Alam mo namang hinahanap ka ni Leo. Papatayin ka niya!" nagsimula na naman siyang magalit.Hays!Paano ba ako makakagawa ng paraan para makatakas ako sa impyernong 'to?Paano na si Mama?Sobrang namimiss ko na siya. Maraming nadamay dahil sa pagkakamali na g
Pinipilit ko ang aking sarili na maging malakas sa kabila ng mga nangyayari sa akin. Kahit na alam kong hindi na ako makakabalik sa dati. Pumatak ang alas dose ng tanghali, nagsimula na namang umingay ang buong mansyon. Hudyat 'yon na kakain na ng tanghalian ang Rhett Family."Kakain na." biglang pumasok si Caden sa kwarto upang yayain akong kumain."Hindi ako kumakain ng laman-loob ng tao." inis kong tugon sa kaniya.He smirked at me. Caden wants me to eat together with his family, but I refused because I don't want to eat human flesh. He had tried so many times before that he would let it go and leave the room, but he would come back in a few minutes and try to make me eat again. It was annoying for him because he couldn't get me to do it. I even heard his deepest sigh."Nagpaluto ako ng gulay, please kumain ka na." pakiusap niya sa akin.Tumingin ako ng dahan-dahan sa kaniya. I think Caden is not lying. I guess he really told his maids to cook some vegetables for me. That's not a