Mula sa kahabaan ng highway ay tinutumbok ko ang daan pauwi. Mag ta-takipsilim na kaya nag-aagaw ang liwanag at dilim sa buong paligid. Saglit na itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada, bumaba ako ng kotse at sumandal sa gilid nito saka malungkot na pinagmasdan ang haring araw na kasalukuyang pa-palubog na. Masama talaga ang loob ko dahil sa mga nangyayari sa buhay ko, bakit ba kasi kung kailan masaya na kami at maayos na ang lahat saka naman nagkakaroon ng problema? Kahapon lang ay para akong nakalutang sa alapaap dahil sa labis na kaligayahan pero ngayon pakiramdam ko naman ay para akong namatayan. Parang natatakot na tuloy akong sumaya dahil sa huli kaakibat nito ay sakit at kalungkutan.Kailan ba ako magiging masaya? Nakakapagod na kasi ang paulit-ulit kang masasaktan, okay lang sana kung sakaling nasaktan ka ng isang beses ay magiging manhid kaagad ang puso mo. Kaso hindi eh, dahil sa tuwing masasaktan ka ay nag-iiwan ito ng pilat sa puso mo at maging ang panahon ay hindi
“Ughhh…” isang mahabang ungol ang kumawala sa bibig ko ng naalimpungatan ako na masakit ang aking ulo. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata bago sinuri ang paligid upang malaman ko kung nasaan ako. Lumalim ang gatla sa noo ko ng tumambad sa aking paningin ang isang malaking salamin na nasa harapan ko. At ang labis na ikinagulat ko ay ang itsura ng mukha ko na halos hindi ko na nakilala dahil sa magandang pagkaka-ayos nito. Mukha itong isang diyosa na bumaba sa lupa pakiramdam ko ay nagmukha akong eighteen years old. Nilibot ko ang aking paningin sa paligid at saka ko lang napagtanto na nasa loob pala ako ng isang magarang silid habang sa likuran ko ay dalawang babae na may seryosong mukha. Marahil ay sila ang nag-ayos sa akin dahil hawak pa ng isa sa kanila ang isang foundation kit.Ilang sandali pa ay narinig ko na bumukas ang pintuan kaya mabilis na lumingon sa direksyon nito. Natigilan ako ng pumasok ang dalawang lalaki hanggang sa bumalik sa aking isipan ang mukha ng mga
Makapigil hininga ang bawat sandali at tanging ang malakas na tibok ng kanilang mga puso ang naririnig ng isa’t-isa. Nang mga oras na ito ay tila si Mr. Yuay at Vernice lang ang tao sa paligid. Kapwa nakatitig sa mata ng bawat isa at walang nangahas na magbaba ng tingin sa kanilang dalawa. Hanggang sa tuluyang nakalapit ang matanda at huminto ito mismo sa harap ng kanyang Apo. Nanatiling tahimik ang lahat ngunit hindi maikakaila ang matinding kabâ na kanilang nararamdaman dahil sa muling paghaharap ng mag-Lolo. Malakas na itinuktôk ng matanda ang tungkod nito sa sahig na marmol kaya napaigtad ang ilan sa kanila. Dahil bukod sa kinakabahan sila sa mga nangyayari ay hindi nila mabasa kung ano ang tumatakbo sa isipan ng matanda sapagkat nanatiling seryoso ang awra nito.Hindi nagpa-sindak si Vernice at matapang na sinalubong ang mga mata ng kanyang Abuelo. Di maikakaila kung kanino nagmana si Vernice dahil kahit na mukha ng kanyang ina ang nasa harapan ng matanda ay nakikita nito ang
Mag-isa akong nakatayo sa likod ng naka-saradong pintuan at naghihintay kung kailan ito bubuksan habang sa kanang kamay ko ay hawak ko ang isang puting mikropono. Kanina pa ako kinakabahan dahil ito ang unang pagkakataon na kakanta ako sa harap ng aking pamilya. Maya-maya ay narinig ko ang isang tunog ng piano at sinimulan na nitong tugtugin ang aking kakantahin. Sa pagbubukas ng pintuan ay nagsimula na rin akong umawit...(The moon represent my heart song by Teresa Teng)Ni wen wo ai ni you duo shen,(You asked me how deep my love is for you) —Wo ai ni you jifen.(I love you to the utmost).Wode qing ye zhen,(My feeling is also true),Wode ai yezhen,(My love is also true):Yueliang daibiao wode xin.(The moon represents my heart).Mula sa malamig na simoy ng hangin ay sumasabay ang isang malamyos na awitin na tumatagos sa puso ng lahat. Ang buong paligid ay nababalot ng matinding emosyon higit ang emosyon na nararamdaman ko. Kasing ganda ng sikat ng araw ang ngiti ng lahat at hi
Hindi magkamayaw ang mga kababaihan na makalapit si isang sikat na artista na nakaupo sa unahan habang sa harap nito ay isang mahabang lamesa. Kulang na lang ay makaihi sa sobrang kilig ang mga ito habang naglalaway na nakatitig sa mukha ng gwapong si Hanz Zimmer. Isa siyang half Filipino and half Canadian hollywood actor na labis na hinahangaan ng mga kababaihan. Isa-isang lumapit ang lahat upang magpapirma ng mga hawak nilang gamit na related sa aktor na si Hanz. Habang pimipirma ang binata sa larawan na hawak ng kanyang fan’s ay biglang tumahimik ang lahat. Dahil sa pagsulpot ng isang matabang babae. Matalim na tingin ang ipinupukol sa kanya ng mga tagahanga ng binata lalo na ang mga babaeng nasagi niya dahil sa pagpu-pumilit na makarating sa unahan kung saan nakaupo ang hinahangaan niyang binata.Ang ilan ay nakadama ng takot sa kanya kaya kusa ng tumabi ang mga ito upang magbigay-daan para sa kanya. Nang makarating sa unahan ay tahimik na ibinaba niya ang isang pirasong papel sa
2002Taong 1970 nang magpatupad ang bansang Tsina ng “one child policy” dahil sa lumalaki nitong populasyon. Binalot ng matinding takot ang lahat ng mamamayan dahil sa batas na ipinatupad ng kanilang bansa. Nang mga panahon na iyon ay marami ang sapilitan na ipinaabort ang kanilang ipinagbubuntis at ang iba ay ipinaampon ang kanilang mga anak na babae sa ibang banyaga dahil sa takot na magmulta sila ng malaking halaga o maparusan dahil sa pagkakaroon ng higit sa isang anak.Mas pinapahalagahan ng bawat mag-asawa ang pagkakaroon ng anak na lalaki sapagkat ito ay magdadala sa pangalan ng kanilang angkan at maghahatid ng malaking swerte sa kanilang pamilya. Mula sa malayong probinsya ng Hainan sa China ay isa ang pamilya ni Aiguo Zhōu sa mga naghahangad na magkaroon ng anak na lalaki. Kasalukuyang nagdadalang tao ang kanyang asawa na si Tiffany at ngayong buwan ay nakatakda ang pagsilang nito sa kanilang panganay na anak. Bawat araw na lumilipas ay ibayong kabâ ang nararamdaman nilang ma
Salot (lyrics by Siakol)“…Pagkagising ko sa umaga…Balita sa dyaryo ang nakitaWala pa ring pinag ibaKarahasan ang makikita…Anong klaseng pamumuhayKaguluha’y wala na bang humpay…Ako’y napadaan sa isang kanto…“AaaaMarami ang nag kakagulo…Tsimis pala ang kanilang puntoPaninira sa kapwa tao…”Habang patuloy ako sa pag-awit ay abala ang aking mga daliri sa pagtipâ sa string ng gitara, sumasabay sa pagkanta ang aking mga kaibigan kaya ibayong saya ang dulot nito sa pakiramdam.Ang ilan sa mga kaibigan ko ay mukhang may tama na ng alak ngunit patuloy pa rin sa pagtagay ang mga ito habang ako ay huminto na sa pag-inom dahil hanggang limang tagay lang ang kaya kong inumin. Mahina kasi ang tolerance ko sa alak at mabilis akong malasing.Araw ng Linggo ngayon kaya nandito kami sa harap ng bahay nina Josh na halos nasa gilid lang din ng kalsada. “Hanggang ngayon ay wala pa ring sinaing? B****t na buhay ‘to!” “Oh! Bakit umuwi ka pang h***p ka!”“Hoy! Lumayas kayo dito kung wala kayong p
Hainan, Province of China "Years have passed, mr. Zhōu, and you got almost a million dollars from me, I think it's time for you to pay what you’ve owed me.” Ani ng isang lalaki sa seryosong tono na may matigas na expression sa mukha. Nakasuot ito ng isang mamahaling suit habang naka de kwarto na nakaupo sa single sofa. kasalukuyan silang nasa loob ng opisina ni mr. Zhōu, hindi maikakaila ang labis na karangyaan sa hitsurá nito dahil sa matikās at puno ng dignidad na pangangatawan ng lalaki na naglalaro sa edad sixty. Makikita mula sa asul niyang mga mata na tila nauubusan na ito ng pasensya sa kanyang kausap. “Please, Mr. Hilton, I beg you, just a little more time to pay you.” Nagsusumamo na wika ni Mr. Zhōu ang ama ni Aiguo. Labis siyang nagulat sa biglaang pagdating sa kanilang bansa ng business tycoon na si Mr. Cedric Hilton. Inaasahan naman talaga niya ang pagsulpot nito sa kanyang opisina, ngunit hindi niya sukat akalain na mapapaaga ang pagbisita nito. “It’s been years, since