There is really something in his eyes. Pati ang paraan ng pag hawak niya sa akin ay iba. Parang may kung anong nagwawala sa loob ng aking tyan. Dinig ko ang karera ng kabayo sa aking puso.
Napaawang ang aking mga labi habang nakatitig sa mga mata ng aking kasama. His eyes is full of worry, na para bang hindi mapalagay sa pagsuri sa akin.
"I-I'm fine," gaano ko man kagusto ang aming posisyon ay hindi ko kayang tagalan. Unti unti akong kumalas mula sa pagkakahawak niya. "Sanay akong matagal sa ilalim ng tubig," I bit my lower lip hindi alam ang sasabihin.
"Right," he breathed. "Sorry, I just- nothing," yun lamang ang sinabi niya bago lumangoy palayo at pinuntahan ang bunsong kapatid.
My brother swam towards me at hinamon pa ako sa karera. I agreed kaya naman nagkarera kami hanggang sa mapagod kami.
Magpapalit na sana ako ng damit ng mapansing basa rin iyon. Sinamaan ko ng tin
Sa isang Filipino Cuisine kami kakain. Sabi ni Riley ay madalas siyang kumain dito dahil masarap ang mga putahe, lalo na ang best seller na sinigang. I mentally take note of that, kung gano'n ay pupunta ako rito madalas.Habang naghihintay sa pagkain ay kita ko ang irita sa kaniyang mata habang nakatingin sa kaniyang phone. Maya't maya ang pagkunot-noo dahil dito."Is everything okay? Baka may kailangan ka puntahan ha?" I whispered with a concern tone."No, everything is fine. It's just dad and the business,""You're already handling your business?""You can say that, but dad started to train me early this year,"Tuloy-tuloy ang pag-uusap namin at nahinto lang nang dumating ang pagkain. We ate silently, hindi ko na sinubukang mag-umpisa ng usapan dahil tingin ko ay wala naman diya sa mood. Mabilis kaming natapos dahil doon.Habang n
"Hey," noong una ay nag-aalangan pa siya pero nang tuloy-tuloy ang pagtulo ng aking mga luha ay hinawakan na niya na ang aking balikat at unti-unting hinagod ang aking likod. Hindi ako makapagsalita. May kung anong gumugulo sa aking puso. Pinawi ni Clymer ang luha ko gamit ang kaniyang hinlalaki at inakay niya ako paalis ng parking lot. Ayaw kong magpakita sa kahit na sino kaya pinigilan ko si Clymer. "No," nagpakawala ako ng malalim na hininga at tinatahan ang sarili. "Uuwi na ako, I'll just text my driver. I can't st-stay here," tumakbo ako palayo. "Hey!" tawag sa akin ni Clymer pero hindi ko siya nilingon. Habang hinahanap ko ang akung phone ay pinapawi ko ang aking luha. I am Irene Freyja Hoopai and I shouldn't cry for a man. Hinihintay ko na lamang ang aking sundo nang nakalapit sa akin si Clymer. May natanggap din ako text message mula kay Hannah na may gaga
Sabado nang umaga ay naghahanda akong pumasok. Wala namang klase pero dahil intramurals na sa lunes at may mga kailangan kami ayusin.Matapos ma-announce ni Clymer ang top photographer ay nagpalibre sina Davey ng meryenda. Kumain kami sa isang cafe sa labas lang ng school. Hindi pa rin sila nagtatanong tungkol sa kumalat na picture, and I'm glad with it.Hindi pa ulit kami nakakapagmeeting simula noong lunes. Halos text messages lang ang natatanggap ko mula kay Clymer halos reminders lang sa ginagawa namin. Minsan naman ay nangangamusta siya.Pagbaba ko at nagulat ako sa nasa hapag. Naroroon sina papa at mama, nagsisimula na kumain kasama si Eidderf. Umupo ako sa pwesto ko nang hindi sila binabati. I don't have a good relationship with my parents dahil sa pangingialam ni papa sa mga gusto ko. Nagkatinginan kami ni Eidderf nang sabay kaming tumayo. Nagpaalam siya sa magulang namin at sa akin.Na
Dala-dala ko ang ibang props na gagamitin sa booth mamaya, kinuha ko iyon sa club office pagkadating ko. May ilang kalalakihan na rin ang nagtatayo ng booth, at tumulong ang ilang taga-journalism.May biglang kumuha ng bitbit ko at siya ang nagdala sa booth. Clymer put the pink box down, katabi ang iba pang props na nahakot na kanina.I help them setting up the booth, inaayos ko ang pwesto ng props pati ang camera na gagamitin. We used green screen pero may ilang part ng frame na may totoong bulaklak para mas madama ng kukuhanan ang setting ng booth.Minabuti ni Clymer na hatiin ang grupo. Gusto niyang ienjoy rin namin ang intramurals kaya nagkaroon ng schedule ang photographers. Pero nagpresinta akong manatili sa booth dahil tinatamad makihalo sa ibang estudyante.Madami sumubok sa aming booth dahil sa ganda ng gamit at resulta ng kuha. May ilan pang pabalik-balik with different set of friends
The first quarter of the game started. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa pompoms dahil sa kaba. Riley's a star player! He has beat everyone I know in terms of basketball. I've never seen Clymer play! But the most I am thankful for is hindi maruming maglaro ang tropa ni Riley. They know how to play fair.Nangunguna sa scoreboard ang team nila Riley na may four points na lamang kina Clymer. Madali pang habulin. I decided to enjoy the match and bring out my camera to capture candids. Clymer take a shot from the three point line at pumasok iyon.The crowd cheered, lalo na ang mga kasama kong sinagaw muli ang chant. Iniwasan ko ang paglingon kay Riley at nag-focus na lang kay Clymer.Kasagsagan ng third quarter when someone from Cly's team tried to shoot the ball but it got blocked by Riley. Naagaw ng team ni Riley ang bola at diretsong shinot ang bola.Nagtagal pa ang game nang tuluyang lumamang ang
Sa isang mamahaling restaurant kami kakain dahil narito raw ang reservation kahapon pa. Nang makapark si Clymer ay agad siyang lumabas habang tinatanggal ko pa ang seatbelt ko. Nagulat ako sa pagbukas ng aking pinto, si Clymer ay nakalahad ang kamay sa akin.Nang maglapat ang aming kamay ay gano'n na lamang ang kuryenteng dumaloy sa aking mga daliri. Pumasok kami ng restaurant at tinanong tungkol sa reservation."Reservation from Hannah Villareal," ayon kay Clymer ay si Hannah ang nagpareserve ng aming table.Giniya kami ng receptionist sa isang pribadong silid. My jaw dropped as I scanned the whole place. The room has a romantic aura, it has glass freaking roof! Rose petals are on the floor leading to the table for two in the middle. May ayos iyon at may winedin doon!"Are you sure this is the reservation of Hannah?" tanong ko kay Clymer."Unfortunately, yes." 
I decided to ignore my brother, who is talking to his good friend-Felix Romualdez. Mabait si Felix, but talking or greeting him means facing my stubborn brother so no. Siguro ngayong narito na si Kuya ay hindi na ako ang pipilitin nila papa na magpatakbo ng negosyo.Lumabas ako sa garden upang puntahan ni Clymer, kakalapag lang ng meryenda sa harap niya and I saw how polite he is."You okay?" tanong niya nang makaupo ako sa kaniyang harap."Y-yes," iniabot ko sa kaniya ang baso ng juice.I've been silent the whole time. Panay ang tingin sa akin ni Clymer dahil doon. Hindi ko nagustuhan kung paano natapos ang maghapon. I should have talk with Clymer, bisita siya at hindi ko man lang siya kinausap."Mauna na ako, Irene. Gumagabi na rin," tumayo si Clymer kaya tumayo rin ako."Oh-kay, hatid na kita sa labas,"Naglakad kami papuntang ga
Naging malapit kami ni Clymer sa isa't isa. Kung ano-ano na ang pinaguusapan namin tuwing nagkikita, lalo na pag nasa club. Hindi ko alam na makulit din pala si Clymer dahil sa kung ano anong pakulo niya tuwing magkasama kami. Malayong-malayo sa sinasabi ng lahat na arogante at suplado ito dahil anak mayaman."Sama ka?" tanong niyanhabang nag-iikot kami sa campus dahil walamg klase."Saan na naman?""Manonood ng sine. Ipapalabas ulit yung favorite mong Pride and Prejudice,""Talaga? Kaylan?" hindi ko napigilan ang excitement dahil doon. Ilang besses ko na 'yon napanood pero gustong-gusto ko ito ulit-ulitin."Sa Saturday. Susunduin kita,""Sige, anong oras ba? At sino kasama natin?""Uh, we can invite Hannah if you want. Siguro sundiin ko kayo ng alas siete ng umaga,""Okay, tara kay Hannah sasabihan ko siya," hi