Twenty-One

Nang tuluyang makalabas ng gusali ay doon lamang ako nakahinga pero ramdam ko pa rin ang mabilis na pagtibok ng aking puso. Pabalik-balik ang lakad ko dahil hindi ako mapakali... I suddenly started to feel something. A feeling that is long forgotten. But I never better than this. I need to end it this is not what I want.

I released a heavy sigh as I close my eyes. Inalala ang nangyaring magpapabago sa nararamdaman ko ngayon. I need to remember the tears,the betrayal,... the pain.

Hindi na ako muling bumalik sa venue, ni hindi na ako nagpaalam kay Kiehl, at ate Lisa at sa asawa nito. Sumakay ako ng taxi at sinabi ang lugar kung saan ako pwedeng huminga. Binuksan ko ang aking studio.

Binuhay ko ang dim lights na magiging sapat lang upang makita ko ang dadaanan. Sa nagdaang taon ay ito ang resulta ng mga pinaghirapan ko. Naka display sa mini gallery ko ang ilang larawan ng mga naging kliyente o senaryo na aking nakuhanan noon. Hindi pa nailalagay ang latest mula sa