Kunot-noo kong sinundan si Riley na humahalo sa mataong hallway at may kausap na babae bago ito iniwan. Matalin ang tingin ko sa babae habang dumadaan sa harap nito. Naging mahirap sa akin ang habulin si Riley, kusa kasing tumatabi ang bawat nakakasalubong niya pero pagdating sa akin ay kailangan kong makipagsiksikan.
Napairap ako dahil sa bilis ng lakad niya, bakit ba kasi ang tangkad ng lalaki 'yon? Ayaw ko mang aminin ay maliit ako para humabol sa malalaki niyang hakbang. Hindi ko na makita kung saan lumiko si Riley, ngunit hindi ako sumuko. Nang lumuwag na ang hallway ay malaya na akong nakatakbo.
Ni hindi ko alam kung bakit siya umiling nang makita ako at bigla na lang umalis. We are not close pero kahit na! Bakit kailangan umiling diba? May ginagawa ba ako na hindi niya nagustuhan?
The bell rang, an indication that lunch's over, babalik na sana ako sa classroom ng marinig ang announcement, "all students please proceed to the school grounds. The selection will begin in few minutes. I repeat. All students please proceed the the school grounds. The selection will begin in few minutes. Thank you!"
Right! Tiyak na papuntang school grounds si Riley, hindi lang dahil sa announcement pero dahil siya ang isa sa manguguna sa selection. He's the president of one of the clubs, eto pala yung event na inaasikaso niya!
Bago pumunta sa school grounds ay inayos ko muna ang aking sarili sa powder room. I put a light tint in my small lips, nagpolbo rin ako at inayos ang hati ng aking buhok lalo na ang aking bangs.
I confidently walk and look for Riley's club's booth. Ngunit bago ako tuluyang makarating roon ay naagaw ng isang booth ang aking pansin.
Photography Club.
I bit my lower lip and walked towards it. Titingnan ko lang. Iilan lamang ang pumapansin sa club, sa lahat ata ng narito ay ito ang natatanging dadalawa ang nakapila. There's two people who are entertaining the students.
Hindi ko alam na nag eexist ang club na ito, walang school activities na hinahandle ang Photography club. Pumila ako sa likod ng babae upang makinig sa sinasabi ng lalaking nagoorient. He explained the mission and vision of the club, pati na rin ang requirements at kailangan naming gawin para tuluyang maging miyembro.
".... the club president is on his way," he ended. Nilingon ko ang club ni Riley. Kita ko ang mahabang pila ng kalalakihan doon. I don't want to be judgemental pero ang mga babaeng naroroon ay maiikli ang buhok at naka pormang lalaki, at kung titingnan ay tigasin.
Pinagmasdan ko si Riley na kausap ang kanyang mga kasama sa club, ang pinakamalaki sa kanila ay nagpatunog ng kanyang leeg, habang ang iba naman ay nag latag ng malaking mat sa kanilang pwesto.
Binawi ko ang tingin sa club na iyon dahil may tumikhim sa unahan. I locked eyes with the arrogant-looking Clymer Fegalquin, his hazel brown eyes darted into me, tila sinusuri kung bakit ako naroroon.
Wait don't tell me that he's....
"Good day, everyone. I am the Photography club's President....."
What the heck?
Isang pagbagsak ang muling kumuha hindi lamang ng aking atensyon ngunit ng lahat. Ang mat na nakalatag sa club ni Riley ay naroroon ang malaking tao na nakadagan sa isang estudyanteng nakapila kanina.
"I didn't know na ganyan pala ang batayan ng Martial Art Club," isa sa naka pila ang nagsalita.
Binigyan kami ng isang form na kailangan i-fill up, iyon ay tila waiver na sinasabing sa Photography Club kami sasali. Agad akong nag fill up, kung kanina ay pinagiisipan ko pa ang pag-sali dito ay ngayon buo na ang loob ko. Bahala na gagawa na lang ako ng ibang paraan para makasama si Riley nang hindi sumasali sa club nila, hindi ako makakasurvive doon! That club is crazy!
Naghintay pa kami ng ibang sasali sa club bago kami dinala sa office ng journalism. The photography club has a partnership with the journalist ayon kay Clymer, wala kasi silang makuhang photojournalist. Dahil sa kakaonting bilang ng Photography club members ay walang nagawa ang dating president upang tanggapin ang offer ng journalism.
Kaya hindi makilala ang Photography club! Everyone thinks that it doesn't exist dahil sa dyaryo lamang nakikita ang efforts ng club and it's mistaken as a work of the Journalist.
"Do you have your cameras?" Clymer asked. "This will be your first task, lalabas kayo at kukuhanan ninyo ang nagaganap sa selection sa labas, kasama niyo ang mga na recruit na journalist," tinuro niyo ang mga baging miyembro ng Journalism.
Tumango kami at tuluyang lumabas. Kasama ko si Davey, yung journalist na partner ko. We went back to the school grounds, she is busy talking down notes while I'm taking pictures of the busy ground.
"Doon tayo sa MA club," hindi pa ako nakakasagot ay nanakbo na siya tungo roon. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil 'yon ang club ni Riley pero agad ding nawala ng hindi ko siya nakita roon.
Their recruitment is on-going. Davey talked the guy named Gavin, he is the Vice President. Siya rin yung malaking lalaki na halos baliin ang buto yung lalaki kanina. Kinuhanan ko ng litrato ang dalawnag babaeng naglalaban sa mat. Ayon kay Gavin, siya ay incharge sa pag-test ng lalaki at si Shannon, the girl in the mat, naman ang bahala sa babae. Wait, this Shannon girl, siya yung kausap ni Riley earlier! So she's part of his club kaya sila nagusap kanina. Hinintay pa namin ang turn ng isang lalaking sasali sa club upang kunan ito ng litrato.
"We need to find Riley Romualdez," sabi ng kasama ko.
"Why?" nilingon niya ako na parabg tinatabong kung bakit ako nagtanong.
"We need to get more information at dapat nagmumula iyon sa MA President," hinila ko siya ng matanaw si Riley papasok ng building. Mabilis naming tinakbo ang distansya, kaya nang marating si Riley ay habol ko amg aking hinga.
"Mr. Romualdez!" Davey shouted, parang media sa TV na naghahabol sa importanteng tao para isang ilang panayam. May future talaga to sa Journalism, baka balak maging parte ng media.
Agad akong umayos ng tindig nang lumingon si Riley. Ito ang unang pagkikita namin matapos niyang maibigay ang letter. Nagtagal ang tingin ko sa kanya bago ko sinundan si Davey.
Davey asked a lot of questions, pati ata history ng MA club ay natanong niya. Kinuhanan ko lang sila habang nakikinig sa mga isinasagot ni Riley.
Ilang sandali pa ay natapos ang interview and we asked if he could stand beside their booth along with their new members. Ako ako kumuha ng litrato, apat iyon at ang panghuli ay kay Riley lang nakafocus. I silently giggled pero matapos ibaba ang camera ay nasalubong ko ang titig ni Riley. Hindi ko mabasa ang ekspresyong nakaguhit sa kanyang mga mata.
"Thank you, Riley. Salamat sa cooperation ng club niyo," ani Davey
"Welcome. Salamat din sa pag feature sa amin,"
"Sige, mauna na kami," Davey waved bago ako hinila.
Tumunog ang phone ko kaya kinuha ko iyon sa loob ng aking bag habang naglalakad kami ni Davey palayo.
You have a new message from Clymer Fegalquin.
You have a new message from Clymer Fegalquin.Napakurap ako sa nabasa. Binigay nga pala ni Clymer ang number niya sa amin para kung may hindi kami maunawaan ay makakapagtanong kami sa kanya, but I don't remember giving him my number. Tumigil ako sa paglalakad at binasa ang text niya.From: Clymer FegalquinI hope you are doing well with your task. Please remember that this task is due today. Good luck everyone!To: Clymer FegalquinNoted.Matapos mag-reply ay tinago ko na ang phone ko. Tinanong ako ni Davey kung sino 'yon kaya sinabing kong group message lamang mula sa officers na sinabing hanggang mamaya lamang ang article namin.Pumunta kami ng Library at hinanap namin ang club section, naroroon ang records ng bawat club mula mg maitatag ang school. We have the whole afternoon to finish the task. Habang pinipili niya ang isasama sa arti
Naramdaman ko ang pagtama ng kung ano sa aking mukha, dahilan kung bakit ko naimulat ang aking mga mata. Bumangad sa akin ang asul na kisame, ang buong kwarto ay asul. Dito pala ako nakatulog sa kwarto ni Eidderf, kaya alam kong siya rin ang gumising sa akin.Bumaling ako sa kapatid kong hawak ang kanyang asul ding unan habang nakasimangot. "Toothbrush ka na, ate." tinakpan niyaang kanyang ilong bago ako muling hinampas at binitawan sa mukha ko ang unan niya. Lumabas siya ng silid bago muling sumigaw, "yuck baho mo!"Ngumisi ako bago bumangon, pumunta ako sa aking kwarto at nag sepilyo gaya ng gusto ni senyorito. Tamad na tamad akong kumilos kaya hindi ko namalayan na nakapasok na siya sa aking kwarto at nagtatalon sa kama."Make it fast ate! Bagal mo late na tayo," patuloy pa rin siya sa pagtalon kaya binalingan ko siya."Late for what?"Tumigil siya sa pagtalon at n
There is really something in his eyes. Pati ang paraan ng pag hawak niya sa akin ay iba. Parang may kung anong nagwawala sa loob ng aking tyan. Dinig ko ang karera ng kabayo sa aking puso.Napaawang ang aking mga labi habang nakatitig sa mga mata ng aking kasama. His eyes is full of worry, na para bang hindi mapalagay sa pagsuri sa akin."I-I'm fine," gaano ko man kagusto ang aming posisyon ay hindi ko kayang tagalan. Unti unti akong kumalas mula sa pagkakahawak niya. "Sanay akong matagal sa ilalim ng tubig," I bit my lower lip hindi alam ang sasabihin."Right," he breathed. "Sorry, I just- nothing," yun lamang ang sinabi niya bago lumangoy palayo at pinuntahan ang bunsong kapatid.My brother swam towards me at hinamon pa ako sa karera. I agreed kaya naman nagkarera kami hanggang sa mapagod kami.Magpapalit na sana ako ng damit ng mapansing basa rin iyon. Sinamaan ko ng tin
Sa isang Filipino Cuisine kami kakain. Sabi ni Riley ay madalas siyang kumain dito dahil masarap ang mga putahe, lalo na ang best seller na sinigang. I mentally take note of that, kung gano'n ay pupunta ako rito madalas.Habang naghihintay sa pagkain ay kita ko ang irita sa kaniyang mata habang nakatingin sa kaniyang phone. Maya't maya ang pagkunot-noo dahil dito."Is everything okay? Baka may kailangan ka puntahan ha?" I whispered with a concern tone."No, everything is fine. It's just dad and the business,""You're already handling your business?""You can say that, but dad started to train me early this year,"Tuloy-tuloy ang pag-uusap namin at nahinto lang nang dumating ang pagkain. We ate silently, hindi ko na sinubukang mag-umpisa ng usapan dahil tingin ko ay wala naman diya sa mood. Mabilis kaming natapos dahil doon.Habang n
"Hey," noong una ay nag-aalangan pa siya pero nang tuloy-tuloy ang pagtulo ng aking mga luha ay hinawakan na niya na ang aking balikat at unti-unting hinagod ang aking likod. Hindi ako makapagsalita. May kung anong gumugulo sa aking puso. Pinawi ni Clymer ang luha ko gamit ang kaniyang hinlalaki at inakay niya ako paalis ng parking lot. Ayaw kong magpakita sa kahit na sino kaya pinigilan ko si Clymer. "No," nagpakawala ako ng malalim na hininga at tinatahan ang sarili. "Uuwi na ako, I'll just text my driver. I can't st-stay here," tumakbo ako palayo. "Hey!" tawag sa akin ni Clymer pero hindi ko siya nilingon. Habang hinahanap ko ang akung phone ay pinapawi ko ang aking luha. I am Irene Freyja Hoopai and I shouldn't cry for a man. Hinihintay ko na lamang ang aking sundo nang nakalapit sa akin si Clymer. May natanggap din ako text message mula kay Hannah na may gaga
Sabado nang umaga ay naghahanda akong pumasok. Wala namang klase pero dahil intramurals na sa lunes at may mga kailangan kami ayusin.Matapos ma-announce ni Clymer ang top photographer ay nagpalibre sina Davey ng meryenda. Kumain kami sa isang cafe sa labas lang ng school. Hindi pa rin sila nagtatanong tungkol sa kumalat na picture, and I'm glad with it.Hindi pa ulit kami nakakapagmeeting simula noong lunes. Halos text messages lang ang natatanggap ko mula kay Clymer halos reminders lang sa ginagawa namin. Minsan naman ay nangangamusta siya.Pagbaba ko at nagulat ako sa nasa hapag. Naroroon sina papa at mama, nagsisimula na kumain kasama si Eidderf. Umupo ako sa pwesto ko nang hindi sila binabati. I don't have a good relationship with my parents dahil sa pangingialam ni papa sa mga gusto ko. Nagkatinginan kami ni Eidderf nang sabay kaming tumayo. Nagpaalam siya sa magulang namin at sa akin.Na
Dala-dala ko ang ibang props na gagamitin sa booth mamaya, kinuha ko iyon sa club office pagkadating ko. May ilang kalalakihan na rin ang nagtatayo ng booth, at tumulong ang ilang taga-journalism.May biglang kumuha ng bitbit ko at siya ang nagdala sa booth. Clymer put the pink box down, katabi ang iba pang props na nahakot na kanina.I help them setting up the booth, inaayos ko ang pwesto ng props pati ang camera na gagamitin. We used green screen pero may ilang part ng frame na may totoong bulaklak para mas madama ng kukuhanan ang setting ng booth.Minabuti ni Clymer na hatiin ang grupo. Gusto niyang ienjoy rin namin ang intramurals kaya nagkaroon ng schedule ang photographers. Pero nagpresinta akong manatili sa booth dahil tinatamad makihalo sa ibang estudyante.Madami sumubok sa aming booth dahil sa ganda ng gamit at resulta ng kuha. May ilan pang pabalik-balik with different set of friends
The first quarter of the game started. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa pompoms dahil sa kaba. Riley's a star player! He has beat everyone I know in terms of basketball. I've never seen Clymer play! But the most I am thankful for is hindi maruming maglaro ang tropa ni Riley. They know how to play fair.Nangunguna sa scoreboard ang team nila Riley na may four points na lamang kina Clymer. Madali pang habulin. I decided to enjoy the match and bring out my camera to capture candids. Clymer take a shot from the three point line at pumasok iyon.The crowd cheered, lalo na ang mga kasama kong sinagaw muli ang chant. Iniwasan ko ang paglingon kay Riley at nag-focus na lang kay Clymer.Kasagsagan ng third quarter when someone from Cly's team tried to shoot the ball but it got blocked by Riley. Naagaw ng team ni Riley ang bola at diretsong shinot ang bola.Nagtagal pa ang game nang tuluyang lumamang ang