Share
Chapter 41
Chapter 41
Noon akala ko ang pag-ibig ay isang charot charot lang. Para sa akin isa lamang kalokohan iyon. Sa tuwing may nakikita akong mga taong umiiyak at nagiging miserable sa buhay dahil sa pag-ibig ay diring-diri ako.
Minsan ko na rin ipinangako sa sarili ko na hinding-hindi ako magiging katulad nila. Na hindi ako magiging isa sa mga taong nagiging miserable ang buhay. At sinabi ko rin sa sarili ko na kung magmamahal man ako sisiguraduhin kong tamang tao ang pipiliin ko.
Pero ngayon gusto ko na lang kainin lahat ng mga salita ko noon. Parang gusto ko na lang magsisi na sinabi ko pa ang mga bagay na iyon. How funny was that, everything drives me crazy. Dahil sa punyetang pag-ibig na 'yan ay naging isa ako sa mga taong nasasaktan at umiiyak.
Gusto kong itawa na lang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Gusto ko na lang itawa lahat ng mga pinagsasabi ko tungkol sa pag-ibig. Hindi ko akalain na sa isang iglap ay magiging miserable rin ako katul
Related chapters
Love and Expectation Chapter 42
Chapter 42Ilang minuto pa akong nakatayo sa pwesto kung saan ako iniwan ni Kairo. Kung paano niya ako tinalikuran ay ganoon pa rin ako hanggang ngayon. Kahit hindi ko na natatanaw ang kaniyang kotse ay hindi pa rin ako umalis doon.Kairo, why do you have to do this? Tapos na ba talaga? Ayaw mo na ba talaga sa akin?Paano mo nagawang kalimutan ang lahat? Paano ka nagsimula ulit? Tulungan mo naman ako para magawa ko rin makaahon sa pag-ibig ko sa'yo kasi sobrang sakit na talaga.Hindi ko na kaya...Bahagya akong napabalik sa aking katinuan nang marinig ko ang tunog ng isang motor. Napakurap ako at hinanap ang pinanggalingan no'n.Nataranta ako nang makitang motor 'yon ni Kaizer. Nakasakay na siya roon at handa ng umalis. Ngayon lang din nag sink in sa utak ko na nandito na pala siya.At muntik ko ng makalimutan na gusto ko nga pala siyang makausap. Hanggang ngayon mahirap pa rin i sink in sa utak ko na nandito n
Love and Expectation Chapter 43
Chapter 43I broke down. Hindi ko na kaya ang sakit. Wala na akong lakas pa para tumayo. Masyado ng marami ang nangyari ngayon at nahihirapan na akong i digest lahat.Gumalaw ang mga balikat ko dahil sa matinding paghagolgol. Buong buhay ko nasanay akong umiiyak ng mag-isa sa madilim kong kuwarto. Palagi kong sinasarili ang mga problema ko. Nasanay akong tanging ang sarili ko lang ang nakakakita kung gaano ako ka miserable.At higit sa lahat kilala ko ang sarili ko. Kaya kong magtimpi at magpigil ng emosyon kahit pa gaano ito kabigat. Pero ngayon... hindi ko maintindihan kung bakit hinayaan kong bumagsak ang sarili. Kung bakit hinayaan kong may ibang makakita kung gaano ako nasasaktan.Siguro masyado na talagang mabigat ang lahat na hindi na nakayanan ng puso ko."I'm sorry... I t-tried... I'm trying... I'm so—"Hindi ko na natapos ang sasabihin ng may isang mainit na mga braso ang kumabig sa akin at niyakap ako ng mahigpit
Love and Expectation Chapter 44
Chapter 44Totoo nga ang kasabihan nila na sa buhay ng tao ay may nawawala at may dumarating. Dahil ang buhay natin ay hindi lang puro kasiyahan. Dapat at kailangan mo ring masaktan para malaman mo kung hanggang saan lang ba ang kakayahan mo at kung saan ka dadalhin ng paninindigan mo.Na realize ko lang ang bagay na 'yan matapos ang naging pag-uusap namin ni Kaizer. Hindi ko akalain na matapos ang araw na 'yon ay marami akong marerealize sa buhay.Kung may magandang dulot man ang pag uusap naming dalawa iyon ay pahalagahan ko ang aking sarili. Realizing some things that could make me a better person.And speaking of him, it's been two weeks since I got the news he went to New York. Pagkatapos ng pag uusap naming dalawa hindi ko inaasahan na mababalitaan ko agad na umalis na siya ng bansa.Nasaktan ako roon lalo na't tuluyan na talagang natapos ang ugnayan naming dalawa. Nasaktan ako sa isiping pagkatapos ng masasayang samahan at ala-ala nami
Love and Expectation Chapter 45
Chapter 45"About what?" Hindi ko napigilan ang sungitan siya.Kakaiba ang nararamdaman ko ngayon sa Krezha na kaharap ko. Hindi ko matukoy kung ano ang nag iba sa kaniya pero isa lang ang masasabi ko hindi na siya 'yong masungit at bully na kilala ko.Kasi kung siya iyon dapat kanina pa ako napahiya rito sa kinatatayuan ko.Dapat ay pupunta ako ngayon ng classroom dahil hinihintay ako ni Irish doon pero hindi ko na nagawa dahil bigla na lang sumulpot si Krezha sa harapan ko.Muli ko siyang tinignan sa mata. Her eyes was soft walang bakas ng kasungitan. Namumungay rin ito senyales na mukhang pagod."T-teka, ayos ka lang ba?" hindi ko na naiwasan ang mag-alala sa kaniya. "You look pale,"Ano bang nangyayari sa kaniya? Ako 'yong kinakabahan eh."Kre—""I'm fine, Trixie. I'm fine..." she cut me off and sighed deeply.Nakita ko kung paano siya nahirapan huminga kaya mas lalo akong kinabah
Love and Expectation Chapter 46
Chapter 46"Tanga ka ba o sadyang manhid ka lang?"Natigilan ako nang marinig ang galit sa boses ni Krezha. Napatayo ako ng tuwid at hinarap siya. Nang magtama ang mata naming dalawa halos mapaatras ako sa gulat nang makita ang nanlilisik niyang tingin. Parang sa isang iglap bumalik siya sa dating sarili na ginawang impyerno ang buhay ko."Kung ganiyan ka lang naman pala ka manhid at katanga edi sana hindi ko na lang isinuko si Kairo. Sana pinaglaban ko na lang siya kahit alam kong wala na akong pag-asa kaysa sa mapunta siya sa isang katulad mong makasarili!" sigaw niya tuluyan ng naputol ang kaniyang pasensiya.Napakurap ako."Wala kang puso Trixie. Hindi mo nakita 'yong sinakripisyo ni Kairo para sa'yo. Lumayo siya at kahit masakit sa kaniyang iwan ka rito at mag-aral siya sa ibang bansa ginawa niya pa rin kasi mahal ka niya!""Mahal? Kung talagang mahal niya 'ko hindi niya dapat ako sinasaktan. Kung talagang mahal niya '
Love and Expectation Chapter 47
Chapter 47Everything makes sense to me now.Lahat ng nangyayari sa buhay ko ay may rason. Lahat ng kamalasang naranasan ko ay may dahilan pala talaga.Akala ko noon pinaparusahan lang ako ng mundo pero ngayon nauunawan ko na ang lahat. At kahit gustohin ko man magalit kay Krezha dahil sa mga nalaman at ginawa niya sa akin may parte pa rin sa puso ko na naiintindihan siya.Kung ako man siguro ang nasa posisyon niya ay baka higit pa roon ang kaya kong gawin. Baka higit pa sa ginawa niya ang gagawin ko para kay Kairo.Maraming nasasaktan at nabubulag ng pag-ibig. Pareho lang kami ni Krezha ang nabiktima no'n at nagkataon na iisang tao lang din ang minahal naming dalawa.Hindi ko alam kung paano ako nakauwi pagkatapos nang pag-uusap naming dalawa. Tinext ko na lang si Irish na biglang sumama ang pakiramdam ko kaya hindi ko na siya napuntahan sa classroom.Pagdating ko sa bahay ay sobrang bigat ng ulo ko. Par
Love and Expectation Chapter 47.1
Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang
Love and Expectation Chapter 48
Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah
Latest chapter
