Kabanata 42

( Amina's POV )

Halos buong araw lang akong nasa loob ng resthouse dahil sa masamang panahon. At ang napakalakas na alon na sinamahan pa ng malakas na hangin at ulan ay nagbibigay sa akin ng labis na kaba at pag-aalala.

Pumasok ako sa kwarto na siyang tinutulugan ng hinayup*k noong nandito siya at nagtalukbong ng kumot. Takot na takot ako sa kulog at kidlat na pakiramdam ko matatamaan ang bahay na ito anumang oras.

Di ko mapigilang humagulhol sa maaaring sapitin ko rito ngayon. Nag-aalala ako sa kahihitnan namin ng anak ko dahil alam kong walang sinuman ang makakatulong sa akin sa lugar na ito!

"Panginoon ko ihinto niyo na po ang bagyong ito! Iligtas mo pa kami!" Paulit-ulit akong nagdarasal, umaasang may himalang mangyari at huminto ang galit na galit na panahon.

Ngunit nagwala pa ito lalo. At halos mapasigaw ako nang marinig ang napakalakas na kidlat at kulog na animo'y may natamaang isang malaking punong kahoy dahil sa tunog ng pagkakatumba nito.

Napahawak ako sa maliit na umbok ng