Chapter 72

Napakurap kurap pa ako habang nakatingin sa kanya. Nang bigla na lamang siyang malaglag sa kinahihigaan nya.

"Okay ka lang?" natatarantang tanong ko.

Kaso lang ay hindi man lang ito nagsasalita.

"Patay na ba siya?"

Ang oa ko naman sa part na patay na siya! Sarap sampalin ng sarili ko.

Tinulungan ko siya bumangon kaya lang ay ang bigat nya dahil siguro sa kalasingan nya. Ang dumi na rin ng damit nya.

Napag pasyahan kong iuwi na lang siya sa bahay ni lolo kaysa mag-isa siya dito. Tsaka hindi naman talaga ako papayag na maiwan siyang ganito ang kalagayan.

Kahit na hirap na hirap na akong alalayan siya sa paglalakad. Halos ka ilang beses din kaming muntik na matumba dahil sa madulas at ang bigat nya pa.

Pa giwang giwang din kasi ang paglakad nya. Kapag di ko siya inaalalayan ay talagang tutumba siya.

Nang malapit na kami sa bahay ay inihiga ko lamang siya sa kawayan na upuan. Ang hirap naman kasi nyang iakyat sa taas.

Umakyat ako sa taas para tignan kong gising na si T